ภาระที่ค้างคาใจ ของแม่


ทำทุกวันให้เป็นวันพิเศษ...

         แม่เล่าให้ฟังว่า.... แม่เกิดที่จังหวัดอยุธยา ในครอบครัวชาวนาธรรมดา แม่มีพี่น้องทั้งหมด 6 คน สมัยที่แม่เด็ก พ่อของแม่ (ก็ตาของเรานั่นแหละ) ถือว่าเป็นนักเลงหัวไม้ กินเหล้า ตีไก่ เล่นการพนันทุกชนิด คนที่ทำหน้าที่หาเลี้ยงแม่และพี่น้องก็คือ ยาย แม่เล่าว่ายายเป็นคนขยัน ทำงานหนักทุกอย่างเพื่อจะได้เงินมาเลี้ยงดูลูกทั้ง 6 คน ยายไม่เคยปริปากบ่นเลย ในที่สุดตาก็แพ้ความดีของยาย ทำให้ตากลับตัวเป็นคนดีและกลับมาช่วยยายทำมากิน...

      แม้ว่า ยายไม่มีสมบัติอะไรให้แม่ แต่สิ่งที่แม่ได้จากยาย ก็คือ ความเป็นนักสู้ เห็นได้จาก การที่แม่ทำงานหนัก ขยัน และ อดทนเหมือนยาย

      ความรักและผูกพันของแม่ที่มีให้ยายถูกถ่ายทอดมาถึงพวกเรา สมัยที่เด็กๆ  แม่จะพาพวกเราไปกินข้าวที่บ้านยายทุกๆ สัปดาห์ หรืออย่างน้อยที่สุดก็เดือนละครั้ง...

      จนเมื่อ 5 ปีที่แล้ว เหตุการณ์ที่แม่จดจำไม่รู้ลืมก็คือ หนึ่งอาทิตย์ก่อนถึงวันแม่ แม่สั่งพวงมาลัยที่แม่คิดว่าสวยที่สุด เพื่อไปมอบให้ยาย 

       ระหว่างที่รอให้ถึงวันแม่....คนข้างบ้านยายโทรมาบอกว่า......

ยายล้มในห้องน้ำที่บ้านและจากไปไม่มีวันกลับ...

       การจากไปของยาย ทำให้แม่เสียใจมาก  แม้ความเสียใจอาจลบเลือนไปตามกาลเวลา แต่สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของแม่ตลอดมาก็คือ..ทุกๆปีเมื่อใกล้จะถึงวันแม่ แม่มักจะบ่นให้ได้ยินอยู่เสมอว่า ถ้าแม่ไม่ให้ความสำคัญกับวันพิเศษเพียงวันเดียว ยายก็คงได้รับพวงมาลัยจากแม่ด้วยมือของยายเอง...

"แทนที่จะวางบนมือที่ซีดขาวของยาย....."

 

หมายเลขบันทึก: 44181เขียนเมื่อ 10 สิงหาคม 2006 20:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 มิถุนายน 2012 14:55 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (11)
          เป็นเรื่องเศร้า......แต่ให้ข้อคิดที่ดีนะคะ  ทำความดี.....อะไรก็ได้ให้แม่มีความสุขได้ทุกวัน  ดีกว่าให้ความสำคัญเพียงวันเดียว  ซึ่งอาจจะสายเกินไปก็ได้   พี่มอมก็ยังเหลือคุณแม่ที่ต้องดูแลอย่างสม่ำเสมอด้วยค่ะ

     ครับ วันสำคัญก็ให้คุณค่าไปอีกแบบนึง แต่คุณค่า ก็เกิดได้ในทุก ๆ วันครับด
    เสียใจสำหรับการจากไปของคุณยายด้วยนะครับ

อ่านข้อความนี้แล้วก็ทำให้คิด

แม้ว่า ยายไม่มีสมบัติอะไรให้แม่ แต่สิ่งที่แม่ได้จากยาย ก็คือ ความเป็นนักสู้ เห็นได้จาก การที่แม่ทำงานหนัก ขยัน และ อดทนเหมือนยาย

คิดถึงหนังสือ "หลังเที่ยงคืน" ของ จำลอง ฝั่งชลจิตร  ที่อ่านนานกว่า 10 ปีแล้วประโยคนึงไม่ได้

ลุงที่ขับสามล้อด้วยกันกับตัวละครเอกของเรื่อง ปลอบเขาในยามที่เขาท้อว่า พ่อ-แม่ ตายจากไปก็ไม่มีมรดกอะไรทิ้งไว้ให้

ประโยค (ประมาณ) ว่า

"ก็ตัวเอ็งนี่ไง เป็นสมบัติ ตัวเองนี่ไงเป็นมรดก ถ้าเอ็งทำตัวดี มีค่า เอ็งก็จะได้สมบัติที่มีค่า...."

อืม..ใช่..เราควรต้องทำทุกวันให้เป็นวันพิเศษ...เราชอบกวนประสาทแม่อยู่เสมอ..ตั้งเงื่อนไขโน่นเงื่อนไขนี่กับแม่อยู่เป็นประจำ..แต่ก็รักแม่ที่ซู้ดเพราะมีแม่นี่แหละเวลาที่เจ็บป่วย..เงินขาดมือ..อกหักรักคุด..กะไม่มีใครรดน้ำให้ช่วงสงกรานต์ก็จะได้แม่นี่แหละที่ช่วยจัดให้...แม่อาจไม่ใช่ของขวัญจากพระเจ้าที่สวยที่สุดในโลกแต่แม่คือของขวัญที่เหมาะสมและยอดเยี่ยมที่สุดสำหรับลูก...

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาให้กำลังใจค่ะ  Single Rose

น้ามอม

        ขอให้คุณยายสุขภาพแข็งแรงตลอดไปนะคะ

คุณชายขอบ

         ตอนนี้พยายามทำทุกๆวัน ให้เป็นวันที่ดีของแม่ค่ะ

คุณมงคล

           ขอบคุณยายที่มอบสมบัติที่มีค่าที่สุดให้พวกเรา

ปล.   เมื่อเช้าดูรายการแจกรางวัลแม่ดีเด่น พร้อมกับแม่ค่ะ ตอนที่มีคุณยายแก่ๆเดินเข้ามารับรางวัลจากพระองค์โสม เราแอบเห็นแม่น้ำตาไหล...แล้วแม่ก็พูดเรื่องยายอีกครั้ง..สงสารแม่จัง

ที่ผ่านมาเป็นเช่นไร ไม่อาจหวนกลับไป อยากบอกแม่ ของBee Angle ว่าแม่เป็นลูกที่ดีของยายมาโดยตลอด ยายท่านคงเข้าใจและรับรู้ว่าแม่มีความตั้งใจที่ดีเพื่อยาย

เสียใจด้วยนะจะหนูบี

เอากล้วยไม้ มาเรียงไว้ ที่หน้าตัก

ร้อยมาลัย     ดอกรัก      มวลบุปผา

มะลิซ้อน      ซ่อนกลิ่น   กุหลาบมา

มอบให้แม่    ทุกวันนา    รักแม่เอย....

  • แด่น้านงค์แม่สุดแสนประเสริฐของบี  

ขอบคุณมากมาย..... Bow Down Wave 

  • ขอบคุณ Boss
  • ขอบคุณ คุณขอแจม
  • ขอบคุณเจ๊สำหรับกลอนที่แสนซาบซึ้งBlowing Nose  

ประทับใจBee Angle และน้านงค์มากค่ะ

พี่ปิ่ง

  • ได้เปิด blog นี้ให้แม่ดูแล้วค่ะ
  • ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากกัลญาณมิตรทุกๆท่านThank You 
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท