..กบ..(ภูเขา)..กับระเบียงชีวิต
"ระเบียง" คือพื้นที่ ..สีเหลี่ยม..ที่ถูกสร้างยื่นออกไปในอากาศ ของอาคารเพื่อเอาไว้สูดอากาศ..ชื่นชมบรรกาศ ภายนอก..สำหรับหล่อนพื้นที่ชนิดนี้กลับกลายเป็น"สวรรค์ภายใน"....ต้นไม้...ขึ้นเองอยู่ในกระถางที่รกร้างจากต้นไม้ที่เคยปลูก..มันกลายเป็นต้นที่เขาเรียกว่าวัชพืช ขึ้นแทน..เจ้าต้นหญ้าเหล่านั้นลิ่วลู่อยู่กับลม..ดอกมันพร้อมที่จะบาน..เมื่อความร้อนมาเยือน..ดอกฟันสิงห์โตปลิวหายไปกับสายลม..พร้อมกับรูปโฉมเหลืองจ้า..ที่เคยบ่งบอกความสดใส..ของชีวิต ต้นฤดู.."หล่อน"เริ่มจะเข้าใจชีวิตไปกับ "ดอกไม้นั้น"...ระเบียง...ถูกสร้างให้มี กรอบ ลูกกรงเพื่อความปลอดภัยของชีวิต.."หล่อน"แอบคิด..(คงจะเป็นความฉลาดที่ซ่อนอยู่ลึกๆในความ งี่เง่า ของมนุษย์)...เสียง นก..ร้องถี่ๆ คงจะไล่แมว.....เสียงกุกกัก..ดังอยู่ในกอหญ้ารก..ริมระเบียงนั้น..มีเสียงคราง...อึดอือๆๆ ของนกพิลาปที่พยายามจะสร้างรังนอนกอดคู่ชู้เชย.ของมัน.."หล่อน"คิดแว้บๆไปถึงคำพูดของเพื่อน..ที่บอกกับหล่อนว่า..ฉันไล่มันไปเสมอๆเจ้านกพวกนี้มัน "ขี้" รดระเบียง..เธอ กลัว..เชื้อโรค..ที่มากับนก...
"หล่อน" มองผ่าน กระจกประตู ระเบียง..เห็น เจ้า พิลาป..น้อย เอียงคอมองหล่อนตาแป๋ว..มันโผล่หัวจากกอหญ้า..ริม..ระเบียง..ร้องอืดอือๆๆเหมือนจะบอกกับหล่อนว่า..ปล่อยฉันให้เคล้าคู่..มีชีวิต..ที่ระเบียง...หล่อนไม่ได้ให้..คำตอบกับมัน..กลับไพล่ไปนึกถึง..กบ(ภูเขา)..ชีวิต..บนอาหารจานด่วน...ข้างทางไปทองผาภูมิ..ที่ครั้งหนึ่งเคยอุดมสมบูรณ์ไปด้วย.ป่า..ดง..พงพี..กบผัดเผ็ด..ขากบกระเทียมพริกไทย...มันเป็นความตายแบบ "กบ"
ความเห็น (13)
- สวัสดีค่ะ
- อย่าคิดว่ากบกับนกพิราบอร่อยเท่ากันนะ
- สงสารนกพิราบน่ะค่ะ
ÄÄÄÄÄ.....สวัสดีค่ะ คุณ..ลำดวน....ยายธีไม่ได้คิด..ยังน้าน..ซักกะหน่อย..( ..ที่นี่..เคยเห็น..เมนู..มีอกนกพิลาป..ชิ้นกระติ้ด..บนจานใหญ่...จัดวาง..สวยเริดเรอ...จานละ..ยี่สิบห้ายูโร..เจ้าค่ะ..)..อร่อยไม่ลง..อิอิ.....คนฝรั่งเศส..กิน..ขากบตำรับชาวนาของเขาก็ใส่ครีม..กระเทียม..โรสมารี....อร่อยไปอีกอย่าง..อ้ะะะๆๆๆ...มีงานตามหมู่บ้าน..ก็จะผัดใส่กระทะเบื้อเริ่ม..ขายกัน..กินกับ..บาเกท..อ้ะ..
...กลับบ้านคราวนี้..อาจารย์ ขจิต..บอกว่ามีแย้..ผัดเผ็ด."คงจะล้อเล่น"...เจ้าค่ะ...ยายธี..(ลืมบอกไปว่า..กบเหล่านี้..ถูกจับหรือทำฟรามกบในประเทศเอเซีย.เป็นต้นว่าอินเดีย บังคลาเทศ.จะมีไทยอยู่ด้วยหรือเปล่าไม่ทราบ...กบจะถูกตัดขาทั้งเป็นๆ...ใส่กล่องแช่แข็งเป็นสินค้าส่งออก..เหมือนกุ้ง..ที่เป็นปัญหาต่อสิ่งแวดล้อม..นกพิลาป...ถูกจับไปฆ่าเป็นว่าเล่น...เพราะถูกหาว่า..แพร่เชื้อไวรัส..ที่มีอันตรายต่อคน..เจ้าค่ะ).....
สวัสดีค่ะ
สนใจป่าของยายธีค่ะ สนใจมานานแล้วค่ะ รอติดตามกิจกรรมอยู่นะคะ
ที่บ้านน้อง มีทั้งนกพิราบ นกเอี้ยง นกเขา และกระจิบ ทำรังเต็มไปหมดค่ะ เพื่อนบ้านถามว่า "ไม่กลัวบ้านพังหรือ"
น้องตอบว่า "พังก็ซ่อมใหม่ค่ะ"
การอยู่ในระเบียง นั่นคือกรอบที่ครอบงำ
อิสรภาพ จะโบยบินเยี่ยงนก พิราบที่เกาะที่ระเบียง
ทุกจังหวะ และห้วงก้าวของชีวิต
…
นับถือนักความคิดนี้
ยาย..สบายดี นะครับ
ด้วยความระลึกถึง
...สวัสดีค่ะ..ท่านผู้อ่านที่เคารพทุกท่าน..และขอคารวะมา ณ ที่นี้ ที่ท่านได้ให้ความคิดเห็น..กับข้อความเล็กๆนี้...ทุกท่านเปรียบดุจดัง..ผีเสื้อ..ผู้มีอิสระ..ในการโบยบิน...ทุกๆครั้งที่ขยับปีก..นั้น..อาจเสทือนถึงดวงดาวเข้าสักวัน...(ด้วยความรัก..จาก ยายธี เจ้าค่ะ)
ระเบียงชีวิต สำหรับผมนั้น คือส่วนหนึ่งของ "พื้นที่แห่งชีวิต" ซึ่งมีอยู่มากมายให้เราออกแบบสร้างสรรค์ให้เหมาะสมกับบุคลิกส่วนตัวของเรา แต่เวลาเดียวกันพื้นที่แห่งชีวิตก็ต้องออกแบบให้สาธารณชนทั่วไปได้มีโอกาสได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ไม่ว่าเราจะสร้าง "ระเบียงชีวิต" หรือ "พื้นที่แห่งชีวิต" ผมคิดว่าคุณภาพแห่งชีวิตชีวา(quality of aliveness)มีความหมายที่สุด ระเบียงชีวิตของยายธี มีต้นหญ้าที่งอกงามเติบโตตามธธรมชาติ มีดอกไม้และผักคละเคล้ากันไป อีกทั้งมีนกมาเยือนเยี่ยม ช่างมีชีวิตชีวา เสียนี่กระไร..แต่ทำไมยายธีจึงไพล่ไปนึกถึงการตายหยั่งกบละ่่? ทั้งที่มีระเบียงชีวิตที่มีสีสัน หรือเพราะว่าสรรพสิ่งที่มีชีวิตทั้งหลายล้วนมีเกิด มีแก่ มีเจ็บและตาย เลยไพล่นึกไปในจังหวะที่ตวามเหงาจู่โจมเข้ามาก็ได้
เล็ก ครับ
เป็นความตายแบบกบ
แต่เป็นความอร่อยแบบคน
อิอิ นะครับคุณยาย
อยู่บนระเบียง บ้านครูดาหลามีราวตากผ้าด้วยค่ะ ตากผ้าเสร็จแล้วก็นอนอ่านหนังสือที่เก้าอี้นอน สลับกับมองลูกฟักข้าวสีแดงๆที่ห้อยลงมาจากต้นอะไรไม่รู้ ที่ญาติบอกว่าเนื้อไม้ของต้นนี้แข็งแรงสมัยก่อนเขาใช้ทำตัวถังรถยนต์ ... ลมพัดอู้ๆใบไม้ลู่ลมทำให้เห็นผลสีแดงๆของฟักข้าวบ้านเราที่เลื้อยพันขึ้นไปสูงๆ นกปรอทคู่หนึ่งบินมาเกาะที่ยอดต้นสัก ส่งเสียงร้อง ปิดจะหลิว ๆ....กลิ่นหอมจากร้านอาหารตามสั่งลอยมาตามลมกระทบโสตประสาท จิตใจแล่นไปไกลถึงกบผัดเผ็ด ระเบียงชีวิตไม่สามารถขังหัวใจอิสระได้ ....
ÄÄÄ..สวัสดีค่ะคุณkrulada...ขอบคุณค่ะที่มาอยู่บนระเบียงเดียวกับยายธี..ระเบียงชีวิตที่ไม่สามารถขังหัวใจอิสระได้..(หากแต่ยายธี..ยังเอาใจออกจากหัวไม่ได้เจ้าค่ะ..อ้ะะๆๆ..เห็นจะเป็นเพราะสงสารกบ(ภูเขา)ก็เป็นได้...เคยซื้อทั้งกระจาดจากตลาดทองผาภูมิ..แล้วเอาไปปล่อย...ตัวที่ไม่รอด..ชาวบ้านขอไป..ผัดเผ็ด...อ้ะๆๆ...ตัวที่รอดๆ..อยู่ในป่า..ก็คงไม่พ้นเงื้อมมือ มัจจุชาวบ้านไปได้หรอก..อิอิ
สวัสดีคุณ โสภณ เปียสนิท...ถามหน่อยเจ้าค่ะ..."เคยกินกบ..ผัดเผ็ด..รึเปล่า..เนี่ยะ"..เคยพบความอร่อย..ด้วยตน..เองด้วยมั้ง..อ้ะๆๆๆ
- สวัสดีครับ
- ไม่ได้กินแกงกบมานานโข สมัยผมยังเด็ก ชวนพี่ๆ ลูกพี่ลูกน้องไปหากลางคืน สมัยก่อนไปพลิกกองต้นยาสูบที่เขาตัดกองรวงกันไว้ในนา เพราะมีความชื้น แล้วกบเขียดตัวเล็กๆ จะไปอยู่ พอไปพลิกก็จะกระโดดออกมาไล่จับกันสนุกสนาน แล้วเอามาให้คุณย่าทำแกงแคอร่อยเหลือหลาย ได้บรรยากาศ
- ระเบียงที่มี ส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้ใช้ เพราะส่วนใหญ่ทำแคบๆ แค่ได้ยืนชมวิว
- อยู่คนเดียวระวังความคิด เพราะคิดไปได้มากมายหลายเรื่องราวครับ
คุณยายธี สบายดีนะครับ
สวัสดีค่ะคุณยายธี
วันศุกร์สัปดาห์ที่ผ่านมา กำลังขับรถเครื่องกลับบ้าน เห็นเจ้านกเอี้ยง๒ตัวบินต่ำระดับหน้ารถยนต์ ชั่วอึดใจ ...ความงามของนกกลายเป็นความเศร้าค่ะ
...สวัสดีค่ะคุณสายนที กับ ความเศร้า....ที่เยอรมัน..เขาทำทางให้..สัตว์เดิน.ข้ามถนน..(โดยเฉพาะ กบ )...แต่สำหรับ นก.."คนที่เป็นนักคิด..ยังคิด..ให้นก..ไม่ได้..อ้ะะๆๆ..ว่าบินยังไงไม่ให้..ถูกลม.."ดูด" เข้าไปใต้ท้องรถ...(สำหรับยายธี...เวลาขี่จักรยาน..คิดว่า..จะเหยีบยนกพิราปที่เดินป้วนเปี้ยน..อยู่บนทางจักรยานโดยไม่เกรงใจคนขี่อย่างยายธี..๕๕๕..มานักต่อนัก..มันบินหนีล้อจักรยานยายธีได้ทุกทีๆๆเจ้าค่า....(เลยไม่ได้กินพิราป..ผัดเผ็ด..ซักกะที..อิอิ...ยายธีเจ้าค่ะ...เลยไม่ได้เศร้า.อ้ะๆๆ)