ปั้นดินให้เป็นดาว
ปั้นดินให้เป็นดาว
ผมเรียนรู้ข้อมูลเด็กที่มีปัญหาทางการเรียน สังเกตบุคลิกภาพที่แปลกกว่าเด็กคนอื่น เด็กที่ผู้ปกครองมองว่าไม่เต็มบาท อย่างเด็กหญิงสุกัญญา สุขรื่น นักเรียนชั้น ป.๕ ผ่านมา ๒ ปีแล้วที่ผมพยายามดูแลเธอเป็นพิเศษ โดยใช้ความรักความเข้าใจมากกว่าเด็กคนอื่นๆ
บางครั้งก็เกือบโมโหกับพฤติกรรมของสุกัญญา ไม่ใช่เพราะรูปร่างที่อ้วนดำของเธอ แถมสกปรกนิดๆ มอมแมมหน่อยๆ แต่ที่ต้องอดทนมากๆ ก็คือ การทำงานที่อืดอาดยืดยาด ล่าช้า เข้าใจอะไรยาก ดุว่าให้ก็ยิ้ม ทำอะไรผิดก็ยิ้ม ไม่เคยปรับปรุงอะไรสักอย่าง พอผมฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า กำลังอยู่ในภารกิจของการพัฒนาแก้ไขเด็กคนนี้อยู่ ก็เลยต้องให้อภัย
ผมให้สุกัญญานั่งใกล้ "แอน" นักเรียนที่เรียนดี และบ้านอยู่ใกล้กัน ผมต้องขอร้องแอนให้ช่วยกันหน่อยนะ อย่ารังเกียจสุกัญญา ไปไหนให้ไปด้วยกัน หนักใจอะไรให้บอกครู เกลี้ยกล่อมแอนให้ยอมรับสุกัญญาเป็นเพื่อน จนได้ผลและนั่งคู่กันเรื่อยมา จากที่เพื่อนๆ ไม่ยอมให้เข้ากลุ่ม ผมต้องช่วยเสริมแรงโดยบอกว่า สุกัญญาทำงานดีขึ้น ถ้าจะให้ดีกว่านี้ต้องช่วยงานกลุ่มด้วย ผมจะไม่เร่งรัดให้เธอส่งงาน เพราะจะเป็นการกดดันเกินไป เธอเขียนหนังสือตัวใหญ่แต่อ่านยาก ผมนำตัวอย่างลายมือดีๆ มาให้เธอดู ให้เธอพยายามอีกนิดลายมือก็จะดีขึ้น ตอนนี้ก็ดีขึ้นบ้างแล้วล่ะ (จริงๆก็ยังแย่เหมือนเดิม)
สุกัญญาขยันทำการบ้านที่สุด การบ้านคณิตศาสตร์จะผิดหมดทุกข้อ เวลาอธิบายทำท่าเหมือนเข้าใจ ผมจะไม่ดุไม่ตี แต่จะให้กำลังใจเธอ โดยบอกว่าตัวเลขเขียนสวย เป็นระเบียบมากขึ้น ให้เพื่อนดูเป็นตัวอย่าง ส่วนภาษาไทยที่เธอมักเขียนวกไปวนมาสับสนปนเป จับต้นชนปลายไม่ได้ ผมก็ให้เธอเขียนเรื่องเล่าจากประสบการณ์ เรื่องจากจินตนาการของเธอ แล้วให้ทำเป็นหนังสือเล่มเล็ก วาดภาพระบายสีด้วย สุกัญญาก็เลยสนุกเพลิดเพลิน และมีความสุขกับงานเขียน เริ่มจดจ่อและมีสมาธิกับการเรียน ยิ้มอย่างภาคภูมิใจทุกครั้งที่ครูนำผลงานหนังสือเล่มเล็กไปติดที่ป้ายนิเทศ
ณ วันนี้ ๒ ปีเศษ กับวิธีการที่หลากหลาย ที่นำมาใช้ฉุดดึงสุกัญญาออกจากปมด้อยเดิมๆ ถูกใช้หมดไส้หมดพุงแล้ว ผลก็คือ วิชาคณิตศาสตร์เริ่มทำถูกมากขึ้น ทำแบบฝึกหัดเรียบร้อยขึ้น แต่ที่เห็นผลจนครูผู้หญิงในโรงเรียนต้องแปลกใจก็คือลายมือเธอดีขึ้นมาก เขียนเรื่องราวต่างๆได้มากกว่า ๑๐ บรรทัด อ่านแล้วรู้เรื่อง ดีกว่านักเรียนปกติหลายคน พัฒนาการที่ดีขึ้นดังกล่าว ก็ยากจะสรุปเหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร
หรือว่า..สุกัญญาจะมีกำลังใจ ที่ผมให้เข้าร่วมวงดนตรีไทยของโรงเรียน ให้เล่นเพลงพื้นบ้าน ได้ออกงานทุกงาน ผมจะไม่ให้เธอร่วมกิจกรรมการแสดงได้อย่างไร ในเมื่อเด็กผู้หญิงทั้งโรงเรียน มีสุกัญญาเพียงคนเดียว ที่ตี "กรับ" ได้เข้าจังหวะที่สุด ฟังไพเราะชัดเจน..ถ้าเธอจบ ป.๖ ไป ผมคงลำบากแน่.
ความเห็น (5)
ผมจะไม่ให้เธอร่วมกิจกรรมการแสดงได้อย่างไร ในเมื่อเด็กผู้หญิงทั้งโรงเรียน มีสุกัญญาเพียงคนเดียว ที่ตี "กรับ" ได้เข้าจังหวะที่สุด
ขออนุญาต ยิ้ม....
- ตามพี่ภาทิพมาเชียร์ครับ
- ขอให้มีความสุขกับการทำงานครับ
- ขอชื่นชมในความพยายามช่วยเหลือนะครับ
- เป็นองค์ความรู้ประเภทกระบวนการจัดการชั้นยอดด้วยครับ
ครับ ดีมากเลยครับ ผู้ปกครองคงภูมิใจ
เมตตาธรรมสูงมากค่ะ