ผมทำเองครับ
หนุ่มใหญ่ มาด้วยขาไม่มีแรง เดินไม่ได้ หมอบอกว่ามีเนื้องอกกดทับเส้นประสาทไขสันหลัง เป็นมาได้ประมาณ 10 เดือนแล้ว เดิมอยู่กรุงเทพขับรถอยู่บริษัท ภรรยารับจ้าง ตอนนี้เดินไม่ได้ ต้องลาออกเพื่อมารักษาตัวอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัด ภรรยาต้องอยู่หาเงินที่กรุงเทพ ส่งลูกสาวเรียนหนังสืออยู่กับยายที่อีกจังหวัดหนึ่ง สามคนสามจังหวัด
วันนี้หมอนัดมาโรงพยาบาลเพื่อผ่าตัดเอาก้อนเนื้องอกออก ตอนรับลงเตียงสังเกตเห็นชายหนุ่มมีไม้ไผ่ยาวพอประมาณวางอยู่ข้างตัวตรงปลายจะมีแง่งคล้ายตะขอ
ด้วยความสงสัยถ้าใช้เป็นไม้เท้าช่วยพยุงเดิน เขาก็เดินไม่ได้ แถมไม้ยังมีขนาดเล็ก
ถึงบางอ้อ เมื่อให้สาธิตวิธีใช้
ใช้จัดท่าทางของขาให้อยู่ในที่เหมาะที่ควรจะได้ไม่ปวดเมื่อผิดท่า ใช้เปลี่ยนท่าเพื่อลดการกดทับในท่าเดียวนานๆ
ใช้ห่มผ้าให้ตัวเองได้
แถมอยู่ที่บ้านยังใช้ต่อมือยาวๆ เขี่ยถาดอาหาร กระติบข้าว ปิดฝาชี หรือสารพัดประโยชน์เมื่อยามอยู่บ้านคนเดียว เพื่อที่แม่จะได้ออกไปทำงานข้างนอกได้โดยไม่รู้สึกห่วงลูกมากนัก
ตอนนี้รอผ่าตัด กำลังใจเต็มร้อยในการรอและเตรียมฟื้นฟูสภาพ เพื่อครอบครัว เพื่อแม่ที่แม้จะเป็นโรคหัวใจรับยาเป็นประจำ แต่ก็พร้อมที่จะดูแลลูก ชายหนุ่มบอกว่าไม่อยากเป็นภาระของแม่มากนัก สงสารแม่ แก่แล้วก็ต้องมาดูแลลูก
เราพร้อมที่จะดูแลและเป็นกำลังใจให้ ให้อยู่กับปัจจุบันเตรียมตัวผ่าตัดและฟื้นฟูสภาพ ยังไม่ต้องกังวลกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึงว่าจะเดินได้เหมือนเดิมหรือไม่ เมื่อเรามีความตั้งใจ สักวันเราจะสามารถ..........
อีกสิ่งหนึ่งที่เราทำได้นอกเหนือการพยาบาล คือ ประสานงานกับทีมในการพิจารณาออกใบรับรองผู้พิการในช่วงของการฟื้นฟูสภาพ จะได้หรือไม่????? เพื่อที่จะได้มีสิทธิในการได้รถเข็นนั่ง สวัสดิการจากรัฐ และบัตรประจำตัวซึ่งสามารถใช้แทนหนังสือส่งตัวจากโรงพยาบาลที่บ้านเมื่อจะมารับบริการต่อเนื่องในอนาคต
ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะ
น่าชื่นชมนะคะที่สามารถจัดการตนเองได้ ขอเป็นกำลังใจค่ะ
ขอบคุณคะพี่คิม
กระติกห่างหายไปนาน
เขียนถึงด้วยความชื่นชมชายหนุ่มพร้อมกับขออนุญาตถ่ายภาพเผยแพร่ด้วย
นำมาฝากค่ะพี่กระติก ตอนพ่อเป็นอัมพฤกษ์ประดิษฐ์อุปกรณ์กายภาพบำบัดที่บ้านไว้ค่ะ http://gotoknow.org/blog/dad/toc
หายไปนานเลยครับพี่ เห็นคนไข้แล้วทึ่ง ช่วยตัวเองได้ดีมากๆๆ
ขอบคุณอาจารย์จันท์คะที่มาแบ่งปัน
วันนี้ชายหนุ่มไปผ่าตัดแล้ว
พี่จะเอาตัวอย่างไปให้ชายหนุ่มดูคะ เพื่อจะได้เตรียมฟื้นฟูสภาพต่อ
 |
หวัดดีอาจารย์ขจิตคะ ห่างไปนานจริงๆ
จนกระทั่งพี่เขิน
ยังติดที่ว่าจะเข้าไปเรียนภาษาอังกฤษเอง ก็ยังไม่ได้เข้าไปเลยคะ
สวัสดีครับ พี่กระติก
ผมเป็นน้องใหม่ครับ พึ่งเข้ามาอาศัยชายคา GotoKnow ได้ไม่กี่วันเองครับ
ไงก้ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ..อิอิ...เอากับเขาบ้าง
อ่านเรื่อง หนุ่มใหญ่มาโรงพยาบาลแล้ว นึดจินตนาการถึงตัวเองว่า
ว่าหากเป็นเช่นนี้จะทำฉันใด... มิน่าพุทธองค์ถึงตรัสว่า "อโรคยา ปรามา ลาภา"
การไม่โรค เป็นลาภอันปรเสริฐ
เรามีชะตากรรมที่ต่างกัน
แต่ในความเป็นมนุษยชาตินั้น
เรามีหน้าที่ที่เหมือนกัน
คือ ...แบ่งปัน....
ขอบคุณครับ
 |
สวัสดีคะ .....รั้วของชาติที่แข็งแกร่ง
ยินดีต้อนรับสู่โลกแห่งการเรียนรู้
ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐจริงๆคะ
แต่ถ้า
อภรรยา ปรมาลาภา
จะเป็นยังไง ๕๕๕๕
