เรียกพี่ได้ไหม...ใครๆ ก็ไม่อยากแก่

ว่ามั๊ย...ว่าใครๆ ก็ไม่อยากแก่

ต่อให้แก่จริงๆ ก็ยังไม่อยากให้ใครมองว่าเราแก่อยู่ดี 
สำหรับเราเองนะ เมื่อก่อนไปไหนมาไหน มีแต่คนเรียกว่าน้อง
จนอายุ 30 กว่าๆ เค้าก็ยังเรียกน้อง แบบว่าหน้าเด็กน่ะ (อันนี้ไม่จริง...อิอิ)
ต่อๆๆๆมา ก็ค่อยๆ เขยิบฐานะเป็นพี่ เออๆ ก็ไม่เป็นไร พี่ก็พี่

แล้ว...อยู่ดีๆ เค้าก็เปลี่ยนสถานะของเราเป็น "น้า" เฉยเลย
นึกในใจว่าเฮ้ย ใบหน้าของเราเหมาะสมกับตำแหน่งแล้วเหรอ
พัฒนาแบบก้าวกระโดดมากๆ  คิดๆไป ก็..คงงั้นมั้ง 
เพราะหลังๆ ใครๆ ก็เรียกเราว่าน้า และคงเป็นเพราะเราเอง 
ก็มีหลานสาวประจำตัวอยู่คนหนึ่ง ก็เลยเป็น "น้าหน่อย" อย่างเต็มตัว
อันนี้ถ้าคนคุ้นเคยเรียก ก็จะไม่รู้สึกอะไร
แต่ถ้าเป็นคนอื่นๆ เรียก..แหม๊..มันรู้สึก...บอกไม่ถูกอ่ะ

เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อเดือนที่แล้วไปธุระที่ รพ.แห่งหนึ่งที่ จ.ประจวบฯ
คุณพยาบาลสาวๆ 2-3 คนกำลังสอนการให้อาหารทางสายยาง
แล้วน้องพยาบาลคนหนึ่ง ก็หันมาบอกเราว่า "ลองให้น้าเค้าทำดูสิ"

น้องๆ พยาบาลเหล่านั้น อายุคงไม่เกิน 25 เรียกเราว่าน้าก็คงไม่แปลก
เพราะน้องเค้าเรียกแม่ของเราว่ายาย ฉะนั้นเรียกเราว่าน้า ก็น่าจะถูก
แต่คนฟัง รับไม่ได้เอง... แบบว่า ทำร้ายจิตใจอย่างแรง 55555555

มีอีกเรื่องหนึ่ง อันนี้พี่ถ่าวเล่าให้ฟัง
เมื่อหลายเดือนก่อน พี่ถ่าวไปงานอบรมบ่มนิสัยน้องๆ นักศึกษา
ก่อนที่น้องจะมาฝึกงาน พี่ถ่าวบอกว่า ให้น้องๆ เรียกพี่ๆ ในห้องแล็บ
ว่า "พี่" หรือ "อาจารย์" เท่านั้น อย่าได้เรียกเป็นอย่างอื่น
ลุง ป้า น้า อา  ห้ามเด็ดขาด

แล้วมีอยู่วันหนึ่ง พี่ถ่าวลงไปทำะธุระที่ห้องแล็บอีกห้องหนึ่ง
ตอนนั้นมีน้องๆ นักศึกษาฝึกงานอยู่หลายคน
แล้ว...ก็มีน้องเล็กตัวโตคนหนึ่งซึ่งคุ้นเคยสนิทสนมกับพี่ถ่าวเป็นอย่างดี
เอ่ยทักทายพี่ถ่าวด้วยเสียงดังฟังชัดว่า

"ป้าถ่าวววววววววว"

น้องๆ นักศึกษา หันมาตามเสียงเรียก...แล้วก็ยิ้มๆ
พี่ถ่าวก็ได้แต่ยิ้มๆ ขำๆ

โธ่...หมดกัน ป้าถ่าว