หมวด จ 7
เจ้าผู้หงส์คำผ้าย กลายเข้าคัณฑมาศ
เจ้าสิปองใส่ไม้ โพธิ์ดั้วฮ่มเขียว
เจ้านอนในมุ้ง สังมาให้ยุงกัด
บาดข้อยนอนเปลือยกาย พัดบ่มียุงต้อง
เจ้าผู้จิกจิจั้น ขามะเฮ็งเก้ากิ่ว
สังบ่โกะโก่มโก้ย คลานเหลั้นอยู่ขี้ดิน
เจ้าผู้ขิงผิงหน้า ลิงกังกอกวอก
โกกโลกเกกเวกว้ำ โถเถ้าพระคาวา
เจ้าผู้อรมัยหน้า คิ้วกงดั่งคันศร
ขนตางอน ดั่งนางเมืองฟ้า
ทันตาแข้ว ขาวงามปานแว่น
ฮูปอ้อนแอ้น นางฟ้าก็บ่ปาน
ความเห็น (7)
สบายดีเอื้อย
อยากชมว่าดอกไม้งามหลาย ดอกอีหยังน้อ งามแท้
ตามมาอ่านพญาลานช้าง เพราะหาอ่านได้ยากเนาะ ต้องขอบคุณเอื้อย นีนาถที่นำมาแบ่งปันในบันทึกนี้ ทำให้ซาบซึ้งกับคุณค่าภาษาได้ดีจังค่ะ
มักแฮง
ฮักแพง
สวัสดีคะ
ขอบคุณมากคะ สำหรับมิตรไมตรี ชื่นชอบ ค่าว พญาลานช้างมากคะ หายากมากแล้ว ความงดงามของภาษาเช่นนี้
บางคำคล้ายๆกับภาษาทางล้านนานะคะ
ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจคะ
สบายดี
น้องครู
กอไก่
ขอบใจน้องหลายๆค่ะที่แวะเข้ามาอ่านแล้วให้กำลังใจเอื้อย.....ดอกไม้ที่เห็นนั่นคือ ดอกแอ๊ปเปิ้ล....ปลูกไว้สวนหลังบ้านค่ะ....มี 10 ต้นค่ะ...แล้วก็มีต้นเชอรี่อีก 4 ต้น
Pear 1 ต้น Asian Pear อีก 4 ต้น ดอกงามอยู่ค่ะ แต่ว่าปีนี้คือสิบ่ได้ผลดีดอก เพราะอากาศแย่มากค่ะ...
ฮักแพง
สวัสดีค่ะ
..คุณ"แม่ต้อย"
ยินดีที่รู้จัก และขอบคุณค่ะที่แวะเข้ามาอ่าน...ภาษาของล้านช้างกับล้านนาไม่ค่อยแตกต่างกันมากนักหรอกค่ะ...แต่นีนาถเขียนแบบภาษาอีสานค่ะ...ออกเสียงแบบอีสานด้วยค่ะ...
แม่ต้อยเป็นคนล้านนา แม่นบ่...(ต้อย-นีนาถ คนยโสธร+อุบล แถวนั้นแหล่ะ....แต่ตอนนี้ย้ายสำมะโนครัวไปอยู่อเมริกาเกือบ 17 ปีแล้วค่ะ....)
แวะเข้ามาอีกนะคะ...
สบายดี
น้องบวร...
ขอบใจที่แวะเข้ามาให้กำลังใจเอื้อย...ใกล้สิเปิดเทอมแล้วน้อ...
อยู่ดีมีแฮงเด้อค่ะ
ฮักแพงเสมอ
สวัสดีค่ะ
ภาษาบทนี้
ให้ภาพพจน์ความงดงามของหญิงสาวที่ชัดเจนเลยค่ะ
".....เจ้าผู้อรมัยหน้า คิ้วกงดั่งคันศร
ขนตางอน ดั่งนางเมืองฟ้า
ทันตาแข้ว ขาวงามปานแว่น
ฮูปอ้อนแอ้น นางฟ้าก็บ่ปาน...."
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ลำดวน
ขอบคุณอาจารย์นะคะที่แวะเข้ามาให้กำลังใจ...อ่านแล้วก็ให้นึกถึงคนสมัยก่อนอาจจะอรชรอ้อนแอ้น...เหมือนในภาษาผญาก็ได้นะคะ..อย่าลืมแวะเข้ามาเยี่ยมอีกนะคะ
ต้องขอโทษนะคะที่ตอบอาจารย์ช้าไป...เพราะต้องไปนิเทศงานโรงพยาบาลเครือข่าย..เหนื่อยกับคอมพิวเตอร์มากค่ะ...