คืนแห่งความสับสนและทุรนทุราย
อยากลืมดวงตาคู่นั้น...
ไม่อยากฝันถึงหน้าเมื่อยามหลับ
อยากลบความคิดถึงหายลิบลับ
อยากย้อนกลับเวลาไปที่ก่อนเก่า
ไม่น่ามาโคจรพบกัน...
จะไม่ต้องมีวันที่ซึมเศร้า
ไม่ต้องหลงหลงลืมลืมเลยตัวเรา
แต่จะเลิกสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร ?
คืนรูปไว้ตรงที่เก่า...
อยู่กับเราก็พะว้าพะวงหลงใหล
เอาคืนเธอเพราะหยิบรูปเธอไป
คงไม่เต็มใจให้เลยต้องคืน
ทุรนทุราย...
กระสับกระส่ายและขมขื่น
นั่งนับเวลากลางวันและค่ำคืน
ตัวเราจะฝืนไม่มาหาได้อย่างไร ?
อยากจะมาหา...
แต่เหมือนว่าเธออยากให้มาไหม ?
คงรำคาญและพะอืดพะอมใจ
ไม่เป็นไรไม่ใส่ใจเพราะอยากมา
อยากรู้ความรู้สึก...
เธอนึกอะไรต่อกันนั้นนักหนา
ไม่อยากให้มาก็บอกมา
จะได้เตรียมใจให้กล้ารับความจริง
ขอมากไปไหม...
แค่ห่วงใยหรือก็ว่าไปกับทุกสิ่ง
ถ้าห่วงใยก็ห่วงใยกันจริงจริง
ถ้าจะทิ้งก็บอกกันมาตรงตรง
จะให้รอเวลา...
ก็เพียงขอความมั่นใจให้เสริมส่ง
รอได้แน่ถ้าแลกหัวใจกันซื่อสัตย์
แต่เธอคงลำบากใจเลยใช่ไหม ?
ไม่เป็นไรหรอก...
ได้ระบายออกแล้วคงนอนหลับได้
ต้องขอโทษที่ต้องรับรู้และกวนใจ
แต่นี้คือความรู้สึกข้างในจากใจจริงจริง.
ความเห็น (4)
เดินไปเดินมาหลายเที่ยว
คืนเปลี่ยวหนาวลึกดึกดื่น
เดินเพียงลำพังทั้งคืน
ตาตื่นเพราะท้องเีสียเอย อิอิ
ไม่เคยลืมดวงตาคู่นั้น... แม้ยามนอนหลับ....ยังฝันเห็น
พี่ชอบหนังเกาหลีในภาพนี้มากค่ะ
สวัสดีค่ะ
วันนี้ยายมีโอกาสมาเล่นหน้าจอค่ะ เพราะห่างไปบ้างหลายวัน หรือเป็นระยะ ๆ ให้เหมาะสมกับวันค่ะ
เวลาว่าง ยายหาทางอ่านหนังสือและอยู่เงียบ ๆ ชักจะเหมาะกับจริตของยายมากกว่าค่ะ
ขอเป็นกำลังใจนะคะ หากยายมีโอกาสเข้ามาจะมาทักทายและให้กำลังใจก่อนเสมอนะคะ