บันทึก รัก ของหมวดตี้
หมวดตี้" ตำรวจไทยที่วันเกิดและวันตาย เป็นวันเดียวกัน ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปและขอระลึกถึงคุณความดีที่ท่านได้ทำเพื่อประเทศชาติ
โดยไดอารี่ฉบับสุดท้ายที่หมวดตี้เขียนไว้คือวันที่ 20 มิถุนายน 2551 ซึ่งวันนั้นเป็นวันครบรอบวันเกิดปีที่ 24 ของเขา ใช้ชื่อเรื่องว่า "ครั้งแรก" ซึ่งขึ้นต้นว่า "ก็มันไม่เคยนิ" และ "วันนี้อยู่ดูโลกให้โสภิณ พรุ่งนี้ชีวินสิ้น ไม่รู้...วันตาย..." ราวกับจะเป็นลางบอกลากลายๆ ซึ่งในไดอารี่เขาได้มอบบทเพลง "อิ่มอุ่น" ของ "ศุ บุญเลี้ยง" ให้กับ "แม่" ของเขาที่อยู่จังหวัดลพบุรี พร้อมๆ กับคำขอบคุณแม่ (ซึ่งเกิดในวันเดียวกันกับเขา) ที่ทำให้เขาเกิดขึ้นมาลืมตาดูโลก ด้วยข้อความสื่อสารถึงแม่ที่ว่า
แม่จ๋า... วันเกิดลูกไม่ได้ไปฉลองที่ไหนจริงๆ นะแม่ แถวนี้ไม่มีที่ให้ฉลองอะ แค่ลูกรอดกลับมาได้ก็พอใจแระ ...เดี๋ยวรอกลับไปฉลองกับเด็จแม่ที่บ้านเรา เนอะๆ...ไม่ได้กลับไปหาเด็จแม่นานแล้วด้วย คิดถึ้งงง คิดถึงว่าจะไปหาเด็จแม่.... ไปขอตังค์ 55+"
"วันเกิดเด็จแม่ เด็จลูกก็ขอให้เด็จแม่แข็งแรงเน้อ...อยู่กะลูกไปนานๆ ให้ถึงวันลูกติดนายพลเลยนะแม่นะ...และก็..ขอให้เด็จแม่มีลูกสะใภ้คนโตสวยๆน่ารักๆ นิสัยดีๆ...(อันนี้ออกแนวหวังผลกะตัวเอง 55+)"
พร้อมกันนั้น "หมวดตี้" ยังแจกเบอร์โทรศัพท์มือถือ เพื่อให้ใครต่อใครส่งSMSไปอวยพรวันเกิด ซึ่งในขณะที่บันทึกเขาจะบอกว่า "งานเข้าแต่เช้า" เพราะมีเหตุต้องคุมชุดลาดตระเวนดูแลความปลอดภัยให้กับประชาชนในพื้นที่ และในขณะที่เพื่อนๆ ของเขาหลายคนส่ง SMS หรือโพสต์ข้อความลงในไดอารี่ของเขา เพื่ออวยพรวันเกิดให้เขาปลอดภัย มันจะเป็นเวลาเดียวกับที่เขากำลังยิงประทับกับกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบอย่างดุเดือด และเมื่อเวลา 11.23 น. เขาก็ถูกยิงจนเสียชีวิต
นี่เป็นเรื่องราวของผู้หมวดตะเวนชายแดนตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ที่มีความรักหวงแหนในผืนแผ่นดินชาติมาตุภูมิ รักประชาชน..รักแม่ เหมือนกับคนอื่นๆขอมอบดอกไม้คารวะต่อดวงวิญญานของ "หมวดตี้" ผู้มีความ "รักชาติ" อย่างแท้จริง..!!
ผมไม่เคยรู้ว่าตนเองมีค่าเพียงใด ตราบจนวันที่ได้มาเป็นส่วนหนึ่ง
ของพื้นที่ ๓ จังหวัดชายแดนใต้
ความเห็น (5)
อ่านแล้วเศร้าค่ะ
การจากลาก่อนเวลาอันควรมักเป็นเรื่องเศร้าเสมอเลยครับ
ขอบคุณคะ สำหรับการเยี่ยมเยือน
ผมไม่เคยรู้ว่าตนเองมีค่าเพียงใด ตราบจนวันที่ได้มาเป็นส่วนหนึ่ง
ของพื้นที่ ๓ จังหวัดชายแดนใต้
ขอบคุณที่แนะนำบันทึกนี้ โยส่วนตัวไม่ได้คิดมากอะไรในเรื่องการตัดสินใจของลูก แต่สิ่งที่ต้องดูแลเยียวยาหากลูกทำตามความต้องการก็คือ คุณแมั่ที่อยู่บ้านซึ่งไม่สามารถทไจได้
ผมเคยเข้าไปทำกิจกรรมกับเยาวชน ญาลัญบันบารู ที่กะพ้อเมื่อปี54 เยาวชนมีความรักความผูกพันกันมาก
แต่หลังจากเพื่อนรักต่างวัยจากไปอย่างไม่มีวันกลับ ก็หาคนมาสานต่อกิจกรรมกับเยาวชนกลุ่มนี้ยังไม่ได้
ความตาย กับความรัก เป็นเรืองที่ไม่สามารถที่อยู่คู่กันได้ คะ