เรียนครูฐานิศวร์ครับ
ได้มานั่งทานข้าวเย็นด้วยกัน
ตามหลักการ "ชอบของขม ชมสาวงาม เล่าความหลัง"
เป็นของคนอยู่บนโลกมานาน
ชีวิตก็เป็นเช่นนี้ ครับ
การเกษียณนับเป็นการ.."คืนสู่หย้า" อีกแบบค่ะ
คนที่เกษียณแล้วจะมีเวลาไปท่องเที่ยว พักผ่อน เยี่ยมเพื่อน
ขณะที่คนยังไม่เกษียณ ยังหัวยุ่ง หน้ามัน กับงาน งาน และงาน
เรียนครูป.1ครับ
มาแต่เช้าเหมือนกันนะนี่
เยี่ยมเพื่อนพักผ่อนอาจฟังดูดี
แต่ว่า...มันอาจเหงาก็ได้นะ
ทำงาน อยู่กับงาน เนิ่นนานเหลือเกิน 30-40 ปี
วันที่ต้องหยุดงาน บางคนแต่งตัวจนเสร็จ
ลูกทักว่า พ่อจะไปไหน เกษียณแล้ว....
ยิ้มเขินๆ แล้วตอบแบบเลี่ยงๆ "รู้น่ะ....ว่าจะไปเดินตลาดหน่อย"
น้าน แก้เขิน.....
ภาพยามเช้าอันสวยงาม
ถ่ายจากบนชั้น14 รร. โรยัลซิตี้
ต้นเดือนเมษายน2554
เรียนคุณลำดวนครับ
ไม่น่าเชื่อนะครับว่า
วันเวลาจะพาคนก้าวเดินไปเรื่อยๆ
จนสุดท้าย ณ ที่แห่งใดแห่งหนึ่ง
........................................
สวัสดีค่ะอาจารย์
พบเพื่อนเก่า ได้เล่าความหลัง มีความสุขค่ะ
เรียนคุณมะเดื่อครับ
หินก้อนนี้ช่างเหมือนแมวน้ำ หรือสิงห์โตทะเลจริงๆ
กำลังเอียงคอเสียด้วย
ว่างๆ จะแวะไปนะครับ
เรียนคุณชำนาญครับ
เราเองยืนอยู่เฉยๆ
เวลามันก็ผ่านเลยไป
เหมือนว่าก้าวไปข้างหน้า
แต่ไม่ตระหนักว่าไปที่ไหน นะครับ
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพราะปัจจุบันชีวิตมีความสะดวกสบายมากขึ้นนะคะ
" นกไม่มีขน คนไม่มีเพื่อนหาความสุขได้ยาก"
เวลาสังสรรค์เพื่อนเก่ามักได้ยินคำนี้ค่ะ
ขอบคุณที่ไปแวะให้กำลังใจสมาชิกกลุ่มร้อยรสบทกวีค่ะ
สวัสดีค่ะ
เรียนครูดาหลาครับ
เวลาแห่งความสุขแสนสั้น
เวลาแห่งความทุกข์แสนยาว
หากเวลาผ่านไปนาน
รอยเท้ากาก็เพิ่มบนใบหน้าของผู้คนนะครับ
เรียนคุณถาวรครับ
เรื่องเล่าความหลังนี่ท่าจะจริงเสียแล้ว
เพราะมองไปข้างหน้าแล้ว ทางเหลือสั้นจุ๊ดจู๋
ครั้งจะพูดถึงก็ไม่งามเท่าใด
จึงเลิกคุย อิอิ
เรียนคุณมาตายีครับ
หายไปต่างประเทศมาหรือเปล่าครับ
หรือว่างานมากขึ้น
มีความสุขกับการได้เจอเพื่อนเก่าด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์โสภณ
เวลาเจอเพื่อนเก่า ๆ ได้พูดคุยเรื่องเก่า ๆ ทำให้มีความสุขนะคะ