กุลมาตา
นาง ธันยา พิชัยแพทย์(นามสกุลเดิม) แม็คคอสแลนด์

ตามกระแสวัตถุนิยม..ผู้คนบนโลกใบกลมๆ..จึงไร้หัวใจ


ต้องใช้ "ธรรมะ" สอนกันค่ะเด็กยุคนี้..เพราะเพื่อนๆเขามีรถทั้งนั้น รถสมัยนี้ผ่อนได้..ซื้อง่ายขายคล่องจะตาย รอบๆบ้านทาวน์เฮ้าส์..มีกันบ้านละคัน ๒ คัน ๓ คันกันเลย บางบ้านถอยรถใหม่โก้..ช่างเขาเถอะลูก..เราก็ใช้รถสาธารณะได้ ใครเขาจะดูถูกว่าแม่ขับ "ซาเล้งรุ่นมาร์ช"..เป็นกา..ไม่ใช่หงส์ เพราะเขาขับมาร์ชสีเขียวอื๋อ..ก็ช่างเถอะนะลูก แม่ป็นแม่..เป็น "อาจารย์"..ไม่เป็นกา..ไม่เป็นหงส์ทั้งนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

ตามกระแสแห่ใช้อวดไปทั่ว

รถฉันใหม่ป้ายแดงชัวร์เงินรั่วไหล

ของฉัน"มาร์ช" เธอ "ยาริส" คิดอะไร

คบกันได้มองที่รถหนี้หมดตัว

.

ตามกระแสแห่ซื้อรถหมดตัวแล้ว

ยังไม่แคล้วอวดโอ่ทำโก้ยั่ว

ใครไม่มีใครไม่ขับไม่รับกลัว

วัตถุนิยมมั่วไม่กลัวจน

..

กุลมาตา

๗ เมษา ๒๕๕๔

..

..

เรื่องการมองคนโดยดูรถ..บ้านหลังขนาดไหน..ทานข้าวร้านหรู

เสื้อผ้าของใช้แบรนด์ดัง..เลิศหรู..ด้วยราคา(แพง)ไปทุกอย่าง

ซึ่งเป็นเรื่องของการตามกระแสวัตถุนิยม อย่างที่ทราบกันดี

..

 

พวกเราแม่ลูกก็โดนเข้าเต็มๆค่ะ..

โดนดูถูกมาตลอดเพราะแม่ขับรถไม่ได้ ซึ่งทำให้ไม่ซื้อรถ

แม่เคยไปเรียนขับรถมา ๒ ครั้ง ตั้งแต่ทำงานใหม่ๆ อายุ ๒๗-๒๘

ปรากฏว่า..ขับไม่ได้..เลยไม่คิดจะเรียนอีกหัดอีกจนถึงปัจจุบัน

คนอายุ ๔๘ เท่าแม่บ้านนี้ก็มีบ้างค่ะนวงอาจารย์ที่ขับรถกันไม่ได้

แต่ส่วนใหญ่จะขับรถกันทั้งนั้นค่ะ

มีตัวอย่าง..เพื่อนอาจารย์เรียนเตรียมอุดมฯข้างจุฬาฯ รุ่นเดียวกัน

เธอเล่าว่าไปเรียนขับรถมา ๖ ครั้ง..

ฮ่าๆๆๆๆ..พยายามจัง..แล้วก็ขับไม่ได้

แต่เธอมีสามีเป็นอาจารย์วิศวกรสอนสถาบันเดียวกัน

เธอไม่ต้องเดือดร้อนสักนิดเลยค่ะ

ไปทำงาน-กลับบ้านพร้อมกันได้สบายๆ..ขับรถไม่ได้ไม่เป็นไร

หรืออีกตัวอย่าง..อาจารย์รุ่นพี่ปัจจุบันเกษียณแล้ว

..แต่ยังเป็นอาจารย์พิเศษอยู่ค่ะ

สามีคุณพี่เป็นทันตแพทย์..ตัวคุณพี่ไม่ขับรถ..

แต่คุณหมอแสนดีขับรถรับส่งทุกวัน

..

 

ส่วนบ้านนี้..ลำบากเรื่องรถหน่อยค่ะ..เพราะแม่ขับไม่ได้

สามีพ่อของลูกออมก็ด่วนไปสวรรค์เร็ว..ไม่มีใครขับรถให้เรา

ลูกชายขอร้องให้แม่หัดขับใหม่ให้ได้

เชื่อว่าลูกคงโดนกระแส "วัตถุนิยม" คนดูถูกนั่นเอง

แม่เลยต้องสอนลูกให้ทำใจค่ะ..แม่ทำอย่างอื่นได้สารพัด

..ยกเว้นขับรถเท่านั้นนะลูก..

ปลอบลูกว่า..เอาไว้ลูกโต..ก็ขับของลูกเองนะ..

ลำบากแค่เรื่องรถ..เราก็มีกินมีใช้..ไม่เดือดร้อน..ไม่ได้ขอใครกิน

ใครนินทาดูถูก..ไม่ต้องสนใจนะลูกนะ..ลำบากบ้าง..ก็อดทนเอา

เราคบแต่กัลยาณมิตร..เขาไม่ใช่พวกวัตถุนิยม

เขาไม่ดูถูก ไม่ว่าเราหรอกลูกรัก

เพราะแม่ก็สร้างฐานะมาคนเดียว..ไม่มีหนี้สิน น่าภูมิใจออก

..

 

ต้องใช้"ธรรมะ"สอนกันค่ะเด็กยุคนี้เพราะเพื่อนๆเขามีรถทั้งนั้น

รถสมัยนี้ผ่อนได้..ซื้อง่ายขายคล่องจะตาย

รอบๆบ้านทาวน์เฮ้าส์..มีกันบ้านละคัน ๒ คัน ๓ คันกันเลย

บางบ้านถอยรถใหม่โก้..ช่างเขาเถอะลูก..เราใช้รถสาธารณะได้

ใครเขาจะดูถูกว่าแม่ขับ "ซาเล้งรุ่นมาร์ช"..เป็นกา..ไม่ใช่หงส์

เพราะเขาขับมาร์ชสีเขียวอื๋อ..ก็ช่างเถอะนะลูก

แม่ก็เป็นแม่..เป็น "อาจารย์"..ไม่เป็นกา..ไม่เป็นหงส์ทั้งนั้น

..

 

ไม่รู้จะเข้าใจแค่ไหนค่ะ..เด็กเมืองวัย ๑๐ ขวบ

ที่แม่ต้องสอนธรรมะเรื่องราคากับคุณค่าให้เขาฟัง

เพราะแม่ไม่อยากให้ลูกโดนกระแสหลอก

อยากให้เขาเข้าใจว่ารถมีไว้ขับ..ไว้นั่ง..ไว้ใช้เดินทาง

ให้คิดถึงคุณค่า..การใช้ประโยชน์

ไม่ใช่มีไว้อวดฐานะ..อวดราคาแต่ประการใด..



ความเห็น (2)

555

เยี่ยมมากค่ะ

พี่เองขับรถได้สอบใบขับขี่ผ่าน

แต่ไม่เคยชำนาญและบวกกับความเตี้ยและขาดความมั่นใจขี้ระแวงและเป็นคนเมารถแบบมากถึงมากที่สุดทำให้เป็นปัญหามากมาย

เคยซื้อรถมิร่าสีเหลืองมือสองมาขับ 

ขับแบบคลานๆไป40 กมต่อชม. 555

และต้องเปิดหน้าต่างตลอดจะปิดหน้าต่างรถเปิดแอร์ก็ไม่ได้

เพราะคนขับวัยแอร์กี่ที่ชอบมีอาการเมารถ 

พาไปโรงเรียนวันแรกชนเข้ากับที่นั่งป้ายทะเบียนหน้ารถหลุดกระเด็น555

สัปดาห์ต่อมาโรงเรียนเลิกพี่ก็ถอยรถชนถังขยะอีก กร๊าก

เดือนต่อมาคิดว่าแน่เริ่มซิ่งปรากฏว่าเกือบตกคูข้างทาง

แกว๊กมีแต่เรื่องหวาดเสียวตลอดเลยขายเลหลังแบบไม่สนใจว่าราคาจะขาดทุนไปกี่หมื่น

ก็รถนี่เนอะไม่ใช่บ้านซื้อมาขับไปไม่กี่ปีพอขายแทบจะหมดราคา

นับตั้งแต่นั้นมาก็ใช้แต่มอเตอร์ไซต์ฮ่าง555สบายใจ

แต่ก็ไม่ปลอดภัยตรงที่โจรใต้สามารถดักยิงหัวได้ง่ายกว่าขับรถยนต์

ถึงเวลาตายมันก็ต้องตายอิอิ

 

 

ขอบคุณคุณพี่วิญญาณมากค่ะที่มาช่วยเล่าเรื่องการขับรถได้อย่างสนุกสนานมั่กๆ

สงสัยว่าถ้าน้องใจกล้ากว่านี้ เอาจนสอบใบขับขี่ผ่านไปได้(ตกตอนถอยหลังเข้าซอง)

คงมีเรื่องชนนั่นนี่มากกว่าคุณพี่แน่ๆ อิอิ

นี่ล่ะค่ะ..ถึงบอกว่าแม่ทำอะไรได้สารพัด ยกเว้นขับรถ กับเรื่องใช้พวกเครื่องๆทั้งหลาย ไม่มีความถนัดเลย

แต่ยังดีกว่ารุ่นพี่บางคนนะคะ อิอิ ขออนุญาตินำมาเล่าไม่เอ่ยชื่อค่ะ

รุ่นพี่อาจารย์ ไม่กล้าใช้เครื่องเอทีเอ็มตอนเข้ามาใหม่ๆ น้องๆต้องไปช่วยกดช่วยลุ้นค่ะ

แต่น้องคนนี้กล้ากดเอทีเอ็มค่ะ เพราะกลัวไม่มีเงินใช้มากกว่ากลัวเครื่อง ๕๕๕๕๕๕๕

เป็นโจ๊กใส่ไข่ที่เล่ากันเมื่อไหร่ ฮาทุกทีค่ะ ในวงๆที่รู้จักคุณพี่คนนี้

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท