เก็บรักฝากดวงดาวนับร้อย
อยู่ทางนี้เพื่อรอคอยให้เธดเห็น
ทำไปด้วยหัวใจ...ใช่จำเป็น
แม้จะรู้ว่าเธอไม่เห็น..ก็เต็มใจ
สักวันเธอคงรู้.......
ขอแค่ได้เฝ้ามองดูอยู่ไกลใกล้
คงไม่เป็นแสงตะวันส่องนำใจ
ขอเป็นเพียงลมพัดไหว....ใกล้ๆเธอ
ทำได้เพียงเป็นคนที่อยู่ใกล้
แต่ความจริงในใจเหมือนไกลห่าง
ตลอดเวลาที่เราเดินร่วมทาง
มันรู้สึกอ้างว้างและเดียวดาย
อยากจะฟังแค่คำว่าห่วงใย
คงสุขใจมากพอเพียงแค่นี้
เพราะแค่บอกผ่านความรู้สึกที่ ดี-ดี
เพียงแค่นี้ก็เพียงพอสำหรับใจ
ไม่มีความเห็น