ผ่านกาลเวลา

แล้วทุกอย่างก็ค่อยๆ ผ่านไป ผ่านไปเรื่อยๆ

งานหนองาน ปวดแสบปวดปวดร้อนปางจะสิ้นลม ก็ต้องลุกขึ้นมาทำเพื่อให้งานเป็นไปตามเป้าหมายที่วางไว้ ก็งานคือชีวิต ชีวิตคืองาน

เมื่อคืน อ.เบียร์นำงานมาให้ผมเพิ่มเติมในงานหาความจริงองค์กรการเงินชุมชน แล้วต้องรีบกลับไปพักผ่อน เพราะไม่ไหวแล้ว ที่ผ่านมาไม่สบายมาหลายวัน แต่ก็ยังอุตส่าห์มาทำงาน ดึกดื่นค่อนคืน น่าเวทนาชีวิตเช่นนั้นนัก ส่วนผมถือว่าโชคไม่ร้าย มิฉะนั้น จะเป็นอันตรายกับงานที่รับไว้ ต้องยอมรับความจริงว่า งานที่สะสางไปนั้นกลายเป็นเอกสารจำนวนหนึ่ง ยังมีอีกหลายสิ่งที่คิดว่าเราไปไม่ถึงกัน หลายสิ่งที่ไปถึงแล้วแต่จำไม่ได้ มันเพิ่งคิดได้เมื่อได้เขียนงานออกไปแล้ว จึงไม่รู้จะนำไปใส่ตรงไหนดี อย่างไรก็ตาม เรื่องดังกล่าวนี้ จะไม่ให้ความสำคัญเทียบเท่ากับการพัฒนาชุมชนให้ไปสู่เป้่าหมายที่ชุมชนต้องการ เอกสารเป็นเพียงส่วนหนึ่งของสิ่งที่เก็บได้ และเอกสารคงเข้าไม่ถึงความจริงเบื้องหลังปรากฎการณ์

   อนึ่ง ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่เคยตั้งเอาไว้ คือ คลังความรู้ในตำบลในคลองบางปลากด ผมต้องขูดรีดออกมาจากเบียร์ทั้งที่ไม่สบายอยู๋นั่นแหละ ใครสงสารก็แผ่เมตตา (ความรู้สึกสบายใจเพื่อให้ใจอิ่มเอิบ) ให้เธอหน่อย เบียร์คิดว่า ผมคงเขียนไม่ทัน เพราะมัวแต่อ้อยอิ่ง เดินฉุยฉาย เอ้อละเหยลอยชายอยู่ และจริงๆ ก็คือไม่ทัน คุณเธอยังอุตส่าถ่อสังขารเขียนงานด้วย น้ำใจช่างประเสริฐแท้ แต่ใครเล่าจะเห็น ....ไม่ต้องให้ใครเห็น

สิ่งทีี่เหลือ คงรอคอยการตรวจสอบจากผู้รู้ และนำสิ่งนั้นมาปรับปรุงเพิ่มเติมเพื่อให้งานนั้นออกมาพอดูได้ที่สุด

ขอไว้อาลัยแด่ปัญหาและอุปสรรค

ขอชื่นชนแด่ความพากเพียรพยายาม ของทุกคนผู้เปี่ยมล้นอุดมการณ์

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

ในที่สุดงานก็สำเร็จใช่มั้ยครับ

ให้กำลังใจคนทำงาน ให้มีแรงใจ แรงกายที่จะสร้างสรรค์สิ่งดีให้สังคม

อย่าเพิ่งท้อนะครับ