วัฒนธรรมการเรียนรู้ : ความรักมักเป็นเช่นนี้

มนุษย์เราควรเปล่งแสงแห่งตนเปรียบเหมือนแสงแห่งดวงเดือน

วันนี้อากาศแจ่มใสมากบนหลังเขาเกาะยอ มองไปรอบกายทะลุฟ้ากว้างแสนไกลทั้งผืนฟ้าและผืนน้ำในทะเลสาบสงขลา เหลือบมองเห็นเงาเมฆทาบทาบนผืนน้ำที่ลู่ลมพัดผ่าน ดูเหมือนดวามรักมักเป็นเช่นนี้ คือฝ่ายหนึ่งตาม อีกฝ่ายก็หนีการตาม ฮา ๆ เอิก ๆ ( พลังหยินกับหยาง )

แสงแห่งตะวันนี้เจิดจ้าจริงไร้ซึ่งคู่แข่งขัน เพราะมองไปในฟ้ากว้างจะเห็นก็มีเพียงการสะท้อนตนเองของแสงดวงอาทิตย์เท่านั้นเอง ทำไม...บทเพลงบางเพลง...เขาต้องตามเก็บตะวันด้วย...มีแต่บทเพลงชม...ดวงจันทร์...เช่น...เดือนเพ็ญ...สวยเย็นเห็นอร่าม...ดูพระจันทร์ตกน้ำที่หาดทรายบางแสน...ผู้หญิงงดงามประดุจดวงจันทร์วันเพ็ญ...หนุ่มหมัดเมา...ร่ำสุราในศาลาท่าน้ำใต้แสงจันทร์ แสนสุขารมณ์...จากแนวคิดหนังจีน ฮา ๆ เอิก ๆ เมื่อผมยืนดูชาวฮินดูที่เมืองพาราณสี ประเทศอินเดีย มาอาบน้ำในแม่น้ำคงคาอันศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งมีคนมากเป็นประวัติการณ์ในวันศิวาราตรี ตรงกับวันเพ็ญเดือน 3 ครับ หรือวันมาฆะบูชาที่บ้านเรา วันวิสาขะบูชาคือวันเพ็ญเดือน 6และวันเพ็ญเดือน 8 วันสำคัญยิ่งเหล่านี้ ล้วนเกี่ยวข้องกับดวงจันทร์ทั้งสิ้น ด้วยเหตุและผลดังกล่าวมา ทำให้ผมชอบมองหาดวงเดือนในยามราตรีกาล และแอบชื่นชมอยู่ในใจมากกว่าดวงอาทิตย์และดวงดาว

ผมมองว่า...มนุษย์เราควรเปล่งแสงแห่งตนเปรียบเหมือนแสงแห่งดวงเดือน จงอย่าเปล่งแสงแห่งตนเปรียบเหมือนแสงแห่งดวงอาทิตย์เลย เพราะแสงแห่งดวงเดือน...ยังเปิดโอกาสให้แสงอื่น ๆเช่นแสงแห่งดวงดาวได้ทอแสงบ้าง...

ความคิด...จะเหมือนกันมั๊ยนะ...หรือคุณมีความเห็นเป็นเช่นไรครับ

ด้วยความปรารถนาดี

จาก...umi

เขียนใน GotoKnow โดย ยูมิ
ใน วัฒนธรรมท้องถิ่น

คำสำคัญ (Tags): #แนวคิดทางปรัชญาและศาสนา

หมายเลขบันทึก: 43118เขียนเมื่อ 7 สิงหาคม 2006 14:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 15:33 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน