ซองขนมมีค่า นำพาความรู้ : พูนพิศมัย แย้มขยาย

       ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ  ผู้เขียนชื่อพูนพิศมัย แย้มขยาย ปัจจุบันสอนอยู่โรงเรียนบ้านหนองปรู  อำเภอเมืองนครราชสีมา สพป.นม เขต 1 ได้รับมอบหมายให้สอนภาษาอังกฤษชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6  ซึ่งได้ย้ายมาจากอำเภอโนนไทย สพป.นม เขต 5

       ความคาดหวังเมื่อได้ย้ายเข้าอำเภอเมือง  นักเรียนจะต้องมีความรู้พื้นฐานภาษาอังกฤษดีกว่าโรงเรียนต่างอำเภอแน่นอนที่สุด  แต่ผลปรากฏว่าเด็กนักเรียนชายชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 เกือบทั้งห้องไม่สามารถอ่านตัวอักษรภาษาอังกฤษได้  พยายามหาวิธีแก้ไขในชั่วโมงก็ไม่สามารถแก้ไขได้เนื่องจากเวลาจำกัด  และไม่ได้เป็นครูประจำชั้นจึงไม่สามารถเข้าสอนในชั่วโมงซ่อมเสริม  ในระหว่างนั้นก็ได้รับมอบหมายหน้าที่พิเศษจากผู้อำนวยการโรงเรียนให้มีหน้าที่เป็นผู้ช่วยภารโรงในการช่วยดูแลความเรียบร้อยบริเวณที่เผาขยะ เพราะนักเรียนทิ้งไม่ลงเตาเผาที่กำหนดให้  จึงทำให้ขยะปลิวและกระจายไปทั่วบริเวณโรงเรียน  ซึ่งในตอนเย็นวันนั้นก่อนกลับบ้านเห็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 กำลังวิ่งเล่น  จึงชวนให้ไปช่วยเก็บขยะรอบ ๆ บริเวณเตาเผา โดยกำหนดให้เก็บคนละ 30 ชิ้น ในขณะที่นักเรียนเรียงแถวเพื่อนำขยะที่เก็บได้มานับเพื่อให้ครบตามจำนวนที่กำหนดให้นั้น ได้สังเกตเห็นตัวอักษรภาษาอังกฤษที่ปรากฏอยู่บนซองขนม  จึงลองถามนักเรียนบางคนว่าทราบหรือไม่ว่าตัวอะไร  แล้วให้ลองบอกชื่อตัวอักษร  วันรุ่งขึ้นในตอนเช้าจึงได้บอกนักเรียนว่าให้นักเรียนเลือกซื้อขนมที่นักเรียนชอบรับประทาน  เมื่อทานเสร็จแล้วให้เก็บซองขนมนั้นไว้ แล้วตอนเย็นหลังจากเลิกโรงเรียนแล้ว   ให้นักเรียนที่ไม่รู้ตัวอักษรภาษาอังกฤษ นำมาเทียบกับตัวอักษรที่บันทึกไว้ในสมุดแล้วอ่านให้ครูฟัง  ทำเช่นนี้เป็นระยะเวลา 2 สัปดาห์ ผลปรากฏว่า นักเรียนมีความสุขในการเลือกซื้อขนมแล้วพอถึงเวลาก่อนกลับบ้าน ก็นัดหมายให้นำซองขนมเหล่านั้นมาอ่านตัวภาษาอังกฤษให้ครูฟัง นักเรียนแต่ละคนรีบมาอ่านให้ฟังอย่างกระตือรือร้น  และอ่านได้คล่องพร้อมทั้งสามารถจำตัวอักษรได้เมื่อเจอในบทเรียน  ทุกวันนี้เมื่อเจอหน้ากันเขาจะรีบนำมาอ่านให้ฟังโดยไม่รอเวลา นอกจากนั้นเมื่อนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 -3 เห็นก็จะทำตาม และนักเรียนบางคนก็นำไปใช้สอนกับน้อง ซึ่งเห็นภาพเหล่านั้นแล้วมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก  ยิ่งกว่านั้นผลพลอยได้คือ นักเรียนไม่ทิ้งขยะ ทำให้บริเวณโรงเรียนสะอาด  มีเศษซองขนมน้อยลงมาก   จึงทำให้เราคิดว่า  “ ซองขนมมีค่า นำพาความรู้ ”    ถ้าเพื่อน ๆ คนไหนอ่านแล้วเห็นว่ามีประโยชน์ลองนำวิธีการนี้ไปใช้กับเด็ก ๆ ที่โรงเรียนดูก็ได้นะคะ  เพื่อพัฒนาทักษะทางภาษาเบื้องต้นให้กับเด็กของเรา        สรุปขั้นตอนการจัดการความรู้ 1.คัดกรองเด็กที่มีปัญหาด้านการอ่าน 2. ศึกษาหาวิธีการแก้ปัญหา ด้วยวิธีนำซองขนมมาเทียบตัวอักษรแล้วฝึกอ่านตัวอักษรเป็นระยะเวลา 2-3 สัปดาห์  3. นำผลมาวิเคราะห์และสรุปเพื่อพัฒนาความก้าวหน้าด้านการอ่านตัวอักษร และต่อยอดไปสู่การอ่าน คำ วลี และประโยคต่อไป

[โสภณ เปียสนิท]

เป็นกำลังใจให้กับครูที่มุ่งมั่นจะสอนภาษาอังกฤษแก่เด็กน้อยจนอ่านออกให้ได้นะครับ