พอเมื่อ เดือนหกฟ้าฮ่ำฮ้อง ฝนหลั่งฮวยฮำ
นคร โลสัมพี อาบฝนนองน้ำ
เจ็ดวัน เจ็ดคืนเท้ง ฝนรินฮ้อยห่า
ปูปลา หอยเขียดกุ้ง ลงมาพร้อมห่าฝน
เทพบนสรวง ส่งให้ หอยใหญ่มานำฝน
หอยปังคำ ใหญ่ปานเถียงน้อย
ข่าวลือ ไปเถิงเจ้า พระยาเมืองโลภมาก
เลยสั่งให้ คนฮ้อยแก่หอย
ฮ้อยคน มัดแก่ทึ้น หอยบ่ไหวติง
ยอมจำนน พ่ายหนีเมือบ้าน
ยังมี ซายกำพร้า ขอทานเลี้ยงซีพ
มาลูบสังข์ กล่าวย้อง งามล้นอยากครอบครอง เจ้าเด้
เสียงหญิง จาตอบต้าน ขานจากในสังข์
หากซาย หวังจริงใจ สิค่อยไปตามอ้าย
ท้าวจึ่ง พาหอยย้าย ไปยังเฮือนตูบ
ย่าเห็น ตกสะเง้อ* หอยคำเหลื้อมอยู่ม่อเฮือน
ทุกวัน หลานย่าผ้าย ซอกเที่ยวขอทานกิน
วันนี้ กลับคืนเฮือน เครื่องกินเต็มเหย้า
ทั้งบ่อน นอนหมอนมุ้ง อาภรณ์ผ้านุ่ง
ใผห่อน มาแต่งห้าง หาให้ใหม่งาม ฉันนี้
วันหนึ่ง หลานซึ่มให้* ย่าเที่ยวคนเดียว
เฮายัง คาสังสัย สิจอบในเฮือนลี้
โสภี นางงามย้อย ออกหอยคำมาฮอด
กำพร้า โดดกอดไว้ ลมฮู้เรื่องราว
สองใจ ฮักกล่อมเกี้ยว เกาะเกี่ยวเสน่หา
หอยคำ กลายเป็นหิน บ่อาจคืนในได้
สุวรรณสังข์สาวน้อย มีถงดีวิเศษ
เงินคำ นางกล่าวไหว้ จกเอาได้จากถง
นางก็ จกแจกให้ คนยากคนจน
ทำทานสิน ทุกวันมิวางเว้น
พอพระยาฮู้ สั่งเอานาง มามอบ
แต่ว่า ซูนโตนางบ่ได้ * คิงร้อนดั่งไฟ หั้นแล้ว *
กำพร้า เป็นป่วงบ้า พระยายาดเมียไป
ซวนเซเลาะ ป่าดงดอยกว้าง
ดนนาน เลยพานพ้อ ฤษีขอเพิ่ง
ขอเฮียน มนต์ฤทธิ์กล้า วาจาเว้าปากยำ แท้แล้ว
กำพร้า กับต่าวโค้ง คืนฮอดวังพระยา
เสนา ทั้งไทหาร ถึกสั่งยอมยืนนิ่ง
พระยา พาพลล้อม จับตาย หมายดับซีพ
กำพร้า เลยสาปให้ กลายเป็นก้อนท่อนหิน
สุวรรณสังข์ กำพร้า เสนามอบให้ครองเมือง
สองก็ ทานเงินคำ แจกยายซาวบ้าน
มวลประซา หายฮ้อน ฝนลา ฟ้าสว่าง
อยู่ทาง โฮมฮ่วมสร้าง เมืองบ้านซื่นบาน แท้แล้ว
( 19กุมภา 2011 )
* ตกสะเง้อ – ตกตะลึง
* ซึ่มให้- กระซิบ
* ซูนโต- ถูกเนื้อต้องตัว
* คิง- ร่างกาย
มีสรุปความเป็นภาคภาษาไทยก็ดีนะครับ
สำหรับคนที่ภาษาอีสานไม่แข็งแรง
เป็นการเชื่อมสัมพันธ์สองภาษา
ไทยกับไทยอีสาน
อิอิ