นีนาถ
นาง รัชนีนาถ จารุอดุลย์ แพงพง

นิทานที่ 44 นางสุวรรณสังข์


นิทานที่ 44

 

 

พอเมื่อ เดือนหกฟ้าฮ่ำฮ้อง    ฝนหลั่งฮวยฮำ

นคร โลสัมพี                       อาบฝนนองน้ำ

เจ็ดวัน เจ็ดคืนเท้ง               ฝนรินฮ้อยห่า

ปูปลา หอยเขียดกุ้ง             ลงมาพร้อมห่าฝน

 

เทพบนสรวง ส่งให้              หอยใหญ่มานำฝน

     หอยปังคำ                    ใหญ่ปานเถียงน้อย

ข่าวลือ ไปเถิงเจ้า               พระยาเมืองโลภมาก

     เลยสั่งให้                      คนฮ้อยแก่หอย

 

ฮ้อยคน มัดแก่ทึ้น               หอยบ่ไหวติง

     ยอมจำนน                    พ่ายหนีเมือบ้าน

ยังมี ซายกำพร้า                ขอทานเลี้ยงซีพ

มาลูบสังข์ กล่าวย้อง           งามล้นอยากครอบครอง เจ้าเด้

 

เสียงหญิง จาตอบต้าน         ขานจากในสังข์

หากซาย หวังจริงใจ            สิค่อยไปตามอ้าย

ท้าวจึ่ง พาหอยย้าย             ไปยังเฮือนตูบ

ย่าเห็น ตกสะเง้อ*                หอยคำเหลื้อมอยู่ม่อเฮือน

 

ทุกวัน หลานย่าผ้าย            ซอกเที่ยวขอทานกิน

วันนี้ กลับคืนเฮือน              เครื่องกินเต็มเหย้า

ทั้งบ่อน นอนหมอนมุ้ง         อาภรณ์ผ้านุ่ง

ใผห่อน มาแต่งห้าง             หาให้ใหม่งาม ฉันนี้

 

วันหนึ่ง หลานซึ่มให้*          ย่าเที่ยวคนเดียว

เฮายัง คาสังสัย                  สิจอบในเฮือนลี้

โสภี นางงามย้อย               ออกหอยคำมาฮอด

กำพร้า โดดกอดไว้             ลมฮู้เรื่องราว

 

สองใจ ฮักกล่อมเกี้ยว          เกาะเกี่ยวเสน่หา

หอยคำ กลายเป็นหิน           บ่อาจคืนในได้

สุวรรณสังข์สาวน้อย            มีถงดีวิเศษ

เงินคำ นางกล่าวไหว้           จกเอาได้จากถง

 

นางก็ จกแจกให้                 คนยากคนจน

     ทำทานสิน                    ทุกวันมิวางเว้น

     พอพระยาฮู้                   สั่งเอานาง มามอบ

แต่ว่า ซูนโตนางบ่ได้ *        คิงร้อนดั่งไฟ หั้นแล้ว *

 

กำพร้า เป็นป่วงบ้า              พระยายาดเมียไป

     ซวนเซเลาะ                  ป่าดงดอยกว้าง

ดนนาน เลยพานพ้อ            ฤษีขอเพิ่ง

ขอเฮียน มนต์ฤทธิ์กล้า        วาจาเว้าปากยำ แท้แล้ว

 

กำพร้า กับต่าวโค้ง              คืนฮอดวังพระยา

เสนา ทั้งไทหาร                  ถึกสั่งยอมยืนนิ่ง

พระยา พาพลล้อม              จับตาย หมายดับซีพ

กำพร้า เลยสาปให้              กลายเป็นก้อนท่อนหิน

 

สุวรรณสังข์ กำพร้า             เสนามอบให้ครองเมือง

สองก็ ทานเงินคำ                แจกยายซาวบ้าน

มวลประซา หายฮ้อน           ฝนลา ฟ้าสว่าง

อยู่ทาง โฮมฮ่วมสร้าง          เมืองบ้านซื่นบาน แท้แล้ว

 

( 19กุมภา 2011 )

* ตกสะเง้อ – ตกตะลึง

* ซึ่มให้- กระซิบ

* ซูนโต- ถูกเนื้อต้องตัว

* คิง- ร่างกาย

หมายเลขบันทึก: 429287เขียนเมื่อ 3 มีนาคม 2011 01:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:37 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

มีสรุปความเป็นภาคภาษาไทยก็ดีนะครับ

สำหรับคนที่ภาษาอีสานไม่แข็งแรง

เป็นการเชื่อมสัมพันธ์สองภาษา

ไทยกับไทยอีสาน

อิอิ

สวัสดีค่ะอาจารย์โสภณ

เข้ามาเยี่ยมแต่เช้าเลยนะคะ....อยากจะทำเหมือนก้นค่ะ...แต่ความสามารถในการประพันธ์คำกลอนของนีนาถ ไม่ค่อยแข็งแรงค่ะ...ถ้าอาจารย์โสภณจะช่วยก็ไม่ขัดข้องค่ะ...ก็ดีเหมือนกันนะคะ...(คิดว่าทั้ง 45 นิทานที่เลือกมาจากหนังสือนิทานเสียวสวาด(ต้นฉบับภาษาลาวดั้งเดิม) ก็จะมีถึง3 ภาษา ภาคภาษาลาวคำกลอน, ภาคภาษาไทย กลาง+ภาษาลาวอีสาน(ใช้อักษรไทยกลาง) และ ภาคภาษาไทยกลาง)

ขอบคุณมากค่ะ..

 

 

สวัสดีค่ะ...

  • มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ...อิอิอิ...
  • คิดถึงนะค่ะ...

สวัสดีค่ะคุณคนไม่มีราก

ขอบคุณมากๆค่ะที่แวะเข้าให้กำลังใจและอ่านนิทานพื้นบ้านอีสาน

สวัสดีค่ะอาจารย์โสภณ

ขอบคุณที่ส่งดอกไม้ และขอบคุณพิเศษที่อาจารย์ติดตามอ่านตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ

อยากจะขอคำแนะนำเชิงวิชาการเกี่ยวกับ นิทานภาษิตคำกลอน"เสียวสวาด" ด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะน้องบุษยมาศ

ขอบใจที่น้องเข้ามาติดตามอ่านตลอดตั้งแต่ต้นจนจบ ทั้งได้กลายเป็นพี่เป็นน้องกันจากนิทานภาษิตคำกลอน "เสียวสวาด"

อยากรบกวนให้น้องอ่านทบทวนเพื่อหาคำศัพท์ที่น้องไม่เข้าใจในแต่ละเรื่อง แล้วส่งให้พี่นีนาถ เพื่อจะได้อธิบายเพิ่มเติ่มค่ะ

ฮักแพงหลายๆเด้อ

 

สบายดีน้องคุณยาย

ขอบใจหลายๆที่ส่งดอกไม้ และติดตามอ่านจนจบนิทาน ต่อจากนี้ไป..เอื้อยคึดว่าน้องคงสิมีนิทานไปเว้าสู่ลูกสู่หลานฟัง

ในนิทานทั้ง 45 เรื่องนี้ น้องมักเรื่องใด๋หลายกว่าหมู่

ฮักแพงหลายๆ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท