มีคนเขียนเรื่องต้นพญาสัตบรรณไว้มากมาย เช่นที่
๑,
๒,
๓
แต่ไม่เห็นมีคนเล่าเรื่องการเจริญเติบโตของต้นพญาสัตบรรณในฐานะผู้ปลูก
ผมเคยเขียนเล่าไว้ที่ ๑, ๒, ๓
คราวนี้ขอเล่าประสบการณ์การสังเกตการณ์เจริญเติบโตของต้นพญาสัตบรรณ ๑
ต้นที่บ้าน ซึ่งผมปลูกจากต้นเล็กๆ สูงเพียงประมาณ ๑ ศอก
เมื่อประมาณปี ๒๕๔๑
ต้นพญาสัตบรรณโตเร็วมาก ภายในปีแรกก็สูงท่วมหัว และแตกกิ่ง ๕ หรือ ๖ กิ่ง (จำไม่ได้แน่) ตรงระดับเดียวกัน แล้วลำต้นแทงยอดต่อไป ไม่นานก็แตกกิ่งระดับที่ ๒ ห่างออกไปประมาณเกือบๆ เมตร ผมก็จัดการตัดกิ่งชุดแรกออกทั้งหมด เพราะมันอยู่ในระดับศีรษะ หากเก็บไว้เวลาเดินผ่านต้องก้ม ไม่ช้าก็มีการแตกกิ่งระดับที่ ๓ อีก เป็นเช่นนี้ไปเรื่อยๆ แม้ขณะนี้อายุเกือบ ๑๕ ปี ความสูงประมาณ ๒๐ เมตร ก็ยังสูงขึ้นและแตกกิ่งระดับที่สูงขึ้นไปอีก ผมเพิ่งสังเกตเห็นเมื่อเช้าวันที่ ๕ ก.พ. ๕๔
การแตกกิ่งก้านสไตล์พญาสัตบรรณ คือแตกออกเป็น ๕ หรือ ๖ ก้าน ออกไปเป็นทอดๆ กิ่งก้านจากกิ่งระดับที่ ๒ บางส่วนย้อยลงมาเตี้ยเกินไป ผมก็ตัดส่วนที่ย้อยลงมาทิ้งเสีย ทำอย่างนี้เสมอมา
จนเวลานี้ไม่ต้องตัดแล้ว เพราะลำต้นมันสูงลิ่ว ประมาณ ๑๕ – ๒๐ เมตร และเมื่อสูงประมาณ ๑๐ เมตร ตัวลำต้นก็แยกออกเป็น ๒ ลำ คู่กัน กิ่งที่อยู่ล่าง และไม่โดนผมตัด มันหมดสภาพตายไปเอง อาจจะเรียกได้ว่าพญาสัตบรรณเป็นไม้ทิ้งกิ่ง กิ่งที่อยู่ล่างๆ ไม่ค่อยได้แดดก็จะตาย ผุ และตกลงมา ถ้าเป็นกิ่งใหญ่ก็โดนรถที่จอดอยู่ข้างใต้เสียหายได้เหมือนกัน
นอกจากทิ้งกิ่ง พญาสัตบรรณยังทิ้งใบ ในช่วงเข้าหน้าหนาว หลังจากนั้นก็จะแตกยอดอ่อนและออกดอก
เมื่อหลายปีมาแล้ว ใบของมันเกิดมีปุ่มเต็มไปหมด เป็นอยู่ ๒ – ๓ ปี ก็หาย และไม่เป็นอีกเลย
มีคนบอกว่า รากของมันใหญ่และเข้าไปหนุนบ้าน ทำความเสียหาย จึงไม่ควรปลูกชิดบ้าน โชคดีที่ผมปลูกห่างตัวบ้านกว่า ๔ เมตร แต่ก็ห่างถนนคอนกรีตนิดเดียว ไม่เห็นว่ารากของมันทำอันตรายแก่ถนนแต่อย่างใด แต่ก็เห็นบนดินข้างต้นมีรากขนาดสักเท่าแขนเป็นแนวขนานดินอยู่อันหนึ่ง โดยไม่ได้ลอยพ้นดิน
เวลานี้ต้นที่บ้านผมให้ร่มเงาลดความร้อนอย่างดีเยี่ยม และขนาดลำต้นโตจนโอบไม่รอบแล้ว ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางที่โคนต้นประมาณฟุตครึ่ง
วิจารณ์ พานิช
๓๑ ม.ค. ๕๔ ปรับปรุง ๕
ก.พ. ๕๔
ต้นพญาสัตบรรณอายุ ๑๕ ปี ยังแทงยอดสูงขึ้นไม่หยุดยั้ง
ภาพถ่ายจากมุมสูง
ให้เห็นลักษณะการแตกยอดแตกกิ่งของต้นพญาสัตบรรณ
ถ่ายที่ รร. เดอะไทด์ บางแสน