ชีวิต...แสนโชคดีที่มีเธอ "GotoKnow.org"


หากแต่ยามที่ใบไม้ร่วงโรยลาลงจากต้น...กลับยังมีน้ำค้างมาคอยประพรมเกาะติดตามกิ่งก้านให้พอได้ชุ่มชื่น

          ค่ำคืนอันมืดสนิท ราตรีกาลยามนี้สงบนิ่งสิ้นเสียงกึกก้อง สรรพสิ่งบนโลกหล้าหลับใหล หากแต่สิ่งหนึ่งที่ยังโลดแล่นอยู่ในความสงบแห่งรัตติกาล “ความคิด” ที่ยังไม่หยุดนิ่งวิ่งวนอยู่ในความมืด ตนนั่งทอดสายตามองไปในความมืดใช่จะรู้ว่าสายตาที่ทอดไปยาวไกลสุด...หยุดอยู่ที่ใด 

          สายตาอันทอดยาว มองเห็นแสงสว่างกระพริบพราวสุดปลายสายตา เห็นหิ่งห้อยน้อยคู่หนึ่งบินวนล้อเล่นลมที่พัดโชยมาในยามดึกสงัดทำให้หวนคิดถึงชีวิต ว่าเราโชคดีขนาดไหนที่มีใครคนหนึ่งอยู่ใกล้ ๆ ในยามที่ใจท้อแท้...ให้ผ่านพ้นคืนวันอันหนาวเหน็บ จนมาเจอแสงสว่างแห่งชีวิต เปรียบดั่งใบไม้ที่ผลัดใบร่วงโรยตามกาลที่ผันผ่านรอการเริ่มต้น ผลิยอดเล็ก ๆ ผลุดขึ้นตามตา ตามตุ่ม ตามกิ่งก้านอันเรียวยาว ทอดผ่านปกคลุมพื้นดินให้เงาร่มแก่ผู้เหนื่อยล้า ให้ค่อย ๆ ได้เติมเต็มเจริญพันธุ์เติบใหญ่เป็นใบที่สมบูรณ์ รอการผลิดอก ออกผล

          ชีวิตก็เฉกเช่นกัน...ยังคงรอคอยการกลับมาแห่งฤดูกาลของการผลิยอดต่อเติมเต็มใบ หากแต่ยามที่ใบไม้ร่วงโรยลาลงจากต้น...กลับยังมีน้ำค้างมาคอยประพรมเกาะติดตามกิ่งก้านให้พอได้ชุ่มชื่น การเดินทางแห่งชีวิตมีสิ่งหนึ่งที่ค้นพบ ว่าก้าวแต่ละก้าวไม่เหน็บหนาวอย่างที่คิด...เพราะมีมือหนึ่งที่คอยยื่นมาให้เกาะกุม แม้เพียงก้าวที่เฉไฉเดินออกนอกเส้นทางไปบ้าง...เนื่องจากความมืดแห่งเมฆหมอกทั้งบางเบา และหนาหนักเข้ามาปกคลุมในช่วงจังหวะหนึ่งของชีวิต แต่ก็ยังมีมือหนึ่งคอยฉุดดึงประคับประคองให้เดินตามเส้นทางที่ควรจะเป็นไปเสมอ คอยเตือนตนเพื่อเตือนสติให้ย่างก้าวอย่างมั่นคง อยากบอกว่าซึ้งใจ...โชคดี...ที่ชีวิตนี้เกิดมามีเธอข้างกายเสมอมา จึงฝากบอกผ่านเพลงพริ้วแผ่ว...สื่อแทนความรู้สึกลึก ๆ จากใจ มอบให้แด่เธอ GotoKnow.org ที่ทำให้ได้เจอเธอ และรักนี้ของเรา

[บ้านนี้มีรัก-ทุกเวลา]...Ost

บางเวลา...ที่ฉันขาด เธอจะเติมให้กัน
บางเวลา...ที่หนาวสั่น เธอจะเป็นอุ่นไอ
บางเวลา...ที่แพ้มา ก็ยังมีเธอเข้าใจ
บางเวลา...ที่เลวร้าย ฉันยังมีเธอ
บางเวลา...ฉันทำผิด เธอยังยอมอภัย
บางเวลา...ฉันร้องไห้ เธอยังให้ไหล่อิง

ไม่ใช่คนที่โชคดี ที่เกิดมามีทุกสิ่ง
แต่ฉันโชคดีจริง ๆ ที่มีเธอ
ตั้งแต่วันนั้น จนวันนี้ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
เธอยังเหมือนเคย ยังแสนดี อยากบอกว่าซึ้งใจ

ต่อจากวันนี้ คนคนนี้ จะทุ่มเททั้งใจ
ตอบแทนรักที่ยิ่งใหญ่
ตอบแทนในความหวังดี
ตอบแทนเวลาที่ให้ฉัน
ด้วยทุกเวลาของฉัน...ฉันให้เธอ

หมายเลขบันทึก: 42791เขียนเมื่อ 5 สิงหาคม 2006 14:13 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 01:28 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (17)
     อ่านแล้วซาบซึ้งใจมาก ๆ ครับ คนอะไรจะเขียนได้ซึ้ง ๆ ขนาดนี้ นาน ๆ เขียนทีนะ หากเขียนเบ่อย ๆ มิทำให้คนใน GotoKnow.Org คลั่งใคล้จนละเมอเหรอครับ (ยิ้ม ๆ)
  • ตามมาซึ้งอีกคน
  • อารมณ์โรแมนติกจังเลย
  • ที่ gotoknow มีกัลยาณมิตรที่ดีมากครับ
     มาอีกที ตะกี้รีบ ๆ ไปหน่อย
     เธอ...คือ คนดีคนเดินคนนั้น ใช่ไหม อิจฉาจังหูนิ ประมาณว่าตาเป็นไฟ หูเป็นควัน เลยครับ (อิ ๆๆ)
ตกลง คนๆนั้น คือ นาย Gotoknow เหรอครับอาจารย์...บรรยายจนผมเห็นภาพเลยครับ...เยี่ยมมากครับ
คุณ "พี่ชายขอบ" เล่นชมกันขนาดนั้น...จะบอกว่าคนแก่ ๆ ก็เขินเป็นนะคะ...ถึงแก้มจะไม่แดงเหมือนสาว ๆ ก็เถอะ

ดีค่ะตาเป็นไฟ...ขอยืมมาทอดปลาทูที่บ้านหน่อยค่ะ จะทำกับข้าวแล้วหิวแล้วนิ...หูไม่ต้องเอามานะคะไม่อยากสำลักควันค่ะ
กัลยาณมิตรมีมากจริง ๆ ค่ะ ที่ GotoKnow
โดยเฉพาะกัลยาณมิตรอย่างคุณ "ขจิต"
สงสัย...ต้องเขียนบันทึกให้ คุณ "ขจิต" สักเรื่องแล้วละคะ "กัลยาณมิตร...มิตรแท้ที่ดี...ใน GotoKnow"

คุณ จตุพร คะ...คน  ๆ นั้น มีทั้งนาย นาง นางสาว อ.  ดร.  ฯลฯ  ใน Gotoknow นี่แหละค่ะ

ขอบคุณนะคะที่ชม...บันทึกคุณน้องก็ใช่ย่อยนะคะบรรยายได้เยี่ยมยอดเช่นกัน ทั้งภาพ ทั้งใจใส่หมดเลย (ชมกันเอง)

  • มาขอบคุณล่วงหน้าครับ
  • ว่างๆน้องจตุพรจะชวนพวกเราไปที่แม่ฮ่องสอนไม่น่าพลาดนะครับ
  • แต่จองไปสอนหนังสือก่อนนะน้องจตุพร
  • แฮ่ม..! ตามมาแจมบ้างมาแอบอ่านบันทึกหวาน ๆ บ้างระหว่างที่อ่านรู้สึกเห็นมดที่ไต่ยั้วเยี้ยเต็มไปหมดค่ะ ลด ๆๆ ความหวานลงบ้างนะค้า
คุณ "ขจิต" ค่ะ น้องจตุพรจะพาทัวร์แม่ฮ่องสอนหรือค่ะ  ไปเมื่อไร...อยากไปด้วยคนค่ะ "ไปไหนไปด้วย...ขอช่วยสองบาท...ขึ้นเขาลงห้วย...ช่วยเลยเต็มที่"

คุณ ศุภลักษณ์ ค่ะ มากระแอม...ตกใจหมดเลยค่ะ
เมื่อวานไปตรวจร่างกาย ปรากฎว่า "เป็นโรคเบาหวานค่ะ" หมอพยายามบอกเหมือนกันว่าให้ลดน้ำตาลลงหน่อย เมื่อวานไปถ่ายเลือดมาค่ะ...แม่ค้าขายขนมหวานขอเลือดไปเชื่อมหัวมันค่ะ....(ยิ้ม  ๆ)

     พอได้รับรู้อะไรดี ๆ อีกที อืม! บันทึกนี้มีนัยยะ ขอบคุณมากนะครับ

นัยอะไรเหรอคะ...คุณชายขอบ...

แหม...หลังจากกลับจากยะลา...

F2F กับคนยะลา...เป็นอย่างไรบ้างคะ...

 

คุณชายขอบ หลบมาอยู่ที่นี่เอง เห็นหายไปนาน ไปอยู่ยะลานี่เอง ติดใจอะไรสาวยะลาเอ่ย ลืมคนร้านชายขอบ และบันทึกดอกเตอร์แล้วเหรอ
  • แวะมาทักทาย
  • โอ มดขึ้นบันทึกแล้วครับ
  • ขอบคุณครับที่แวะไปทักทาย

นั่นนะซิคะ...ไม่ทราบมีอะไรหวาน ๆ อยู่บนบันทึกนี้ ชักสงสัยค่ะ....แต่ไม่เป็นไรค่ะ...เจ้าของบันทึกชอบกินของหวานด้วยซิคะ

รู้แล้วใครพามดมา...มดตะนอยด้วยสิคะ ท่าทางกัด...กัดไม่ปล่อย  ส่วนมดที่คุณ "ขจิต" นำมาฝากเหมือน "ปลวก" ยังไงชอบกลค่ะ ขอบคุณค่ะที่แวะมาหาน้ำตาล

  •  เป็นมดดีนะ ขยัน
  • อดทนด้วย  ไม่ชอบมดครับ ชอบ

  • Horseback Riding
    ฝันว่าโตขึ้นอยากเป็นคนเลี้ยงวัวครับ



พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท