ความรัก มักนำมาซึ่งความสุข และความสุข ก็มักเป็นสิ่งที่มนุษย์เรารัก และหากเป็นไปตามธรรม ความรักมักนำเราไปสู่สิ่ง หรือภาวะที่ล้ำค่า
ความสุขเกิดได้จากหลายทาง
สมในสิ่งที่หวัง ย่อมสุข
ประสบความสำเร็จในสิ่งที่ทำ ก็สุข
ฝึกสมาธิ เมื่อยามที่จิตราบเรียบ ไม่หวั่นไหว ก็ปีติ สุข
ใช้จิตที่ควรแก่งานไปพิจารณาธรรมใด ได้ความรู้ใหม่ ยิ่งสุข
น้องหญิงท่านหนึ่งเล่าว่า เมื่อคิดขึ้นมาว่าก่อนหน้านี้ เคยทำบุญแล้วไม่อธิษฐานขออะไรเป็นสิ่งตอบแทนบ้างไหม พอได้คำตอบแล้วก็ละอายใจ
ต่อมา เธอคิดได้ว่า ขณะที่ได้ทำความดี ได้ทำบุญ ได้สละบางสิ่งเพื่อผู้อื่น ในขณะที่ทำก็ สุข แล้ว ได้รับผลแล้วในขณะนั้น แล้วยังจะต้องการอะไรอีก
เมื่อคิดได้ เธอย่อมสุข
ความสุขที่มากกว่า
แล้ว ...............
คุณคิดว่า .........
เธอจะรักในสิ่งที่เธอทำ และยิ่งเจริญในการกระทำไหมคะ
เขียนได้ร้อยรัด ได้ความรู้สึก ทั้งมีแง่คิด ประทับใจงานเขียนนี้ครับ
สวัสดีค่ะผ.อ.
ขอบคุณค่ะที่แวะมา
ขออนุโมทนา และยกความดี แด่สุภาพสตรีท่านนั้นค่ะ
พอใจในสิ่งที่ตนมี ก็สุขค่ะ ดูสวยขึ้นนะคะ(คงจะมีความสุขเนาะ)
ใช่เลยค่ะ คนทำความดีไม่ว่าจะดีด้านไหนย่อมมีความสุขอยู่แล้ว
โดยไม่ต้องไปขอสิ่งใดมาเพิ่มอีก..
สุข คือ ทุกข์น้อย
สุข คือ การให้ การแบ่งปัน ที่ไม่หวังผลตอบแทนใดๆ
โยมณัฐรดา,
เนื้อหาที่นำมาเขียนนั้น อ่านแล้วเกิดความ "เพลิดเพลินในธรรม" (ธรรมหรรษา) ทั้งเื้นื้อหา และภาพที่นำมาประกอบการเขียน
ทั้งสองอย่างจะเกิดไม่ได้เลย หากคนเขียนมิได้มีโอกาสสัมผัสกับ "รักแท้" เพราะรักแท้นั้นไซร้อยู่ใกล้ๆ แค่ใจเราเอง ดีใจที่โยมเข้าถึงสิ่งนี้ และนำมาเสนอแก่ชาวเราในฐานะกัลยาณมิตร
ด้วยสาราณียธรรม
สวัสดีค่ะคุณพี่ณัฐรดาที่คิดถึงคะ มาเยี่ยมอ่านการทำความดี มีสุขใจ เพราะมีความตั้งใจในการกระทำในสิ่งนั้นๆ สาธุๆๆ
สวัสดีครับพี่ณัฐรดา
เป็นความยุติธรรมที่สุดเลยครับ
รักนำสุขมาให้
ขอบคุณครับ
ขอบคุณในความสุขดีๆที่ได้รับแบ่งปันจากบันทึกของคุณณัฐรดาเสมอค่ะ...
สวัสดีค่ะคุณณัฐรดา
ใช่ครับ สุขอยู่ใกล้แค่นี้เอง ในใจเรา