วันหนึ่งไปประชุมที่กรุงเทพฯ ขากลับจะต้องรีบนั่งแท็กซี่มาที่สนามบิน ปรากฏว่ารถแท็กซี่ที่โดยสารมา (ในภาพคือรถสีแดง) ติดแถวยาวรอเลี้ยวขวาเพื่อจะเข้าทางลัด
แม้จะค่อนข้างรีบ แต่คนขับรถแท็กซี่ก็ใจดียอมเปิดช่องให้รถที่รอกลับรถผ่านไปก่อน (คันที่มีลูกศร) ผมเองยังรู้สึกเคืองนิดๆ ว่าเรากำลังรีบ ทำไม่พี่น้องถึงใจเย็น ยอมให้คันอื่นมาแทรก
หลังจากขยับไปอีกนิด ผมจึงประจักษ์ว่า หากแท็กซี่ของผมไม่ยอมเปิดโอกาสให้รถอีกฝั่งกลับรถ รถของผมเองก็คงจะเลี้ยวขวาเข้าเส้นทางลัดไม่ได้เหมือนกัน (ดังรูป)
บทเรียนนี้ สอนให้ผมรู้ว่า ในบางครั้ง การเสียสละเพื่อคนอื่น ให้ผลคืนกลับอย่างทันตาเห็นทีเดียว ไม่ต้องรอชาติหน้า
แต่ก็ไม่ควรตั้งความคาดหวังไว้ว่าจะต้องได้อะไรจากการทำดีครั้งนี้ เพราะอาจผิดหวังและขุ่นใจทั้งๆ ที่ได้ทำความดีครับ
ไม่มีความเห็น