ได้โอกาสทำสิ่งที่อยากทำมานานมากแล้วในวันนี้ ดีใจจังค่ะ
ต้องขอท้าวความสักเล็กน้อยถึงเรื่องที่ได้ดีใจอย่างมากในวันนี้ ตอนเดินกลับบ้านกับน้องฟุง ได้พบอ.หมอศิวาภรณ์ (ความจริงพบผ่านอาจารย์หลายหนแล้ว แต่ไม่แน่ใจว่าใช่) ซึ่งตัวเองเป็นแฟนคอลัมน์ "ว่าไปเรื่อยๆ" ของอาจารย์ในหนังสือ "ข่าวคณะแพทย์" ของคณะเรานี่แหละค่ะมานานแสนนาน ตั้งแต่เริ่มอ่านมาเมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว ตอนไปเรียนต่ออยู่ที่ออสเตรเลีย มีโอกาสแวะเข้ามาเยี่ยมเยียนเว็บไซต์ของคณะแพทย์ฯเรา ได้ดาวน์โหลดอ่าน ก็ยังคงได้ติดตามตลอดมา เรียกว่าเป็นแฟนประจำทีเดียว เป็นคอลัมน์แรกที่จะอ่านทุกครั้ง
ตอนที่บล็อก GotoKnow เริ่มเปิดตัว ได้มีโอกาสแนะนำให้คนเขียนลง นึกถึงอ.หมอศิวาภรณ์ อยู่เสมอ แม้ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว อยากให้ชาว GotoKnow ได้อ่านเรื่องที่อาจารย์หมอเขียนบ้าง เป็นเรื่องเบาๆสบายๆที่มีอะไรแฝงอยู่เสมอ พอวันนี้ได้โอกาสเหมาะ ก็เลยลองเข้าไปทักทายไต่ถามอาจารย์ ว่าใช่คนที่คิดไหม เล่าให้อาจารย์ฟังว่าเป็นแฟนเรื่องที่อาจารย์เขียน อยากเอามาขึ้นในบล็อก จะทำให้อาจารย์ โดยขอรูปอาจารย์มาใส่ ฟังๆดูอาจารย์ยินดีที่จะให้เอาเรื่องมาเผยแพร่ (ตอนแรกอาจารย์บอกว่า มีแต่เรื่องเล่นๆ อย่าเลย) อธิบายกับอาจารย์ถึงเรื่อง GotoKnow ได้เล่าว่าอ.วิจารณ์เป็นผู้สนับสนุนเว็บไซต์นี้ คงจะดีใจถ้าได้เห็น อ.ศิวาภรณ์มาเขียนบ้าง อ.ศิวาภรณ์รีบพูดว่า "โอ๊ย ฉันล้าหลังเรื่องนี้ ฉันไม่เอาเลยคอมพิวเตอร์ มีฉันคนเดียวที่ไม่ยุ่งเรื่องนี้..." และอีกยาว ต้องเรียนอาจารย์ว่า อาจารย์ไม่ต้องลงมือเอง เดี๋ยวจัดการให้ แต่อยากให้อาจารย์ได้เขียน พอเล่าให้อาจารย์ฟังว่า เราสามารถแยกบล็อกเรื่องนี้ จากเรื่องอื่นๆที่เป็นวิชาการได้ ท่าทางอาจารย์จะสบายใจขึ้น แถมบอกว่าอาจารย์เขียนเรื่อง ไข้หวัดนกฉบับชาวบ้านไว้ด้วยนะ จะเอาไปเผยแพร่ก็ได้ ตอนนี้มีรูปใหม่สวยๆลงได้ด้วย จะส่งมาให้ รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่อาจารย์อนุญาต และคงจะได้มีโอกาสเป็นสื่อนำมาเปิดบล็อกให้ในไม่ช้านี้ค่ะ
นอกจากนั้น ยังดีใจที่น้องฟุงซึ่งยืนฟังการสนทนาอยู่ด้วย ก็มีความรู้สึกดีๆไปด้วย ตอนเดินกลับ น้องฟุงบอกว่า "ฟุงกำลังจะเสนอเลยว่า ให้แม่เอามาเปิดบล็อกให้อาจารย์เองไง แม่" "ฟุงว่า ไม่ได้มีแต่อาจารย์คนเดียวหรอกที่ไม่รู้เรื่องคอมพิวเตอร์ เพื่อนฟุงปอ สามบางคนก็ไม่เห็นรู้เรื่องเลยก็มีนะแม่" รู้สึกเหมือนได้รางวัล 2 ชั้นคือ ได้คำอนุญาตจากอาจารย์ และได้รู้ว่าลูกคิดเหมือนเราทั้งที่เขาอายุแค่ 9 ขวบเท่านั้น คือ อยากให้คนได้เผยแพร่ความรู้ไปสู่ผู้อื่น แถมฟุงมาถามทีหลังด้วยว่า อาจารย์เขียนอะไรที่แม่ติดใจน่ะแม่ ฟุงอยากอ่านบ้าง
ขอบคุณชีวิตที่ให้แต่สิ่งดีๆค่ะ จึงขอเอามาเล่าเผื่อแผ่ส่งความสุขให้เพื่อนๆชาว GotoKnow ด้วยค่ะ
ความเห็น (5)
อยากอ่านจัง จะรอค่ะ
ดูเหมือนว่าตัวเองจะอ่านเป็นเรื่องแรก ๆ เลยก่อนที่จะอ่านคอลัมน์อืน ๆ