ก่อนที่จะเริ่มทำงานในรพ.สต.เฉลิมพระเกียรติฯ ทางกรมพัฒนาการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก อยากให้พวกเราเข้าไปเทรนงานที่โรงพยาบาลแม่ข่าย เพื่อเรียนรู้งานแพทย์แผนไทยและทำความคุ้นเคยกับพี่อายุรเวทที่ทำงานมาก่อนเรา
การไปแม่ข่ายสำหรับเราแล้วเป้นเรื่องน่าหนักใจพอสมควร เพราะว่าที่ทำงานเราห่างจากแม่ข่ายเกือบสิบเอ็ดกิโมเมตรเศษๆ รอมอเอตร์ไซด์ก็ไม่มี ไม่คุ้นเคยกับใครเลย ซ้ำยังพึ่งมาทำงานได้ไม่ถึงอาทิตย์เริ่มกังวลในใจจะเอายังไงดี
ณ. ตอนนั้นเอง น้องสาวใจดีคนหนึ่ง ก็เสนอตัวที่จะไปส่งเราที่แม่ข่าย ด้วยรถโตโยต้า vios สีนิล......ซึ่งเจ้าตัวพึ่งจะขับรถเป็นใหม่ๆ สดๆ ร้อน ๆ (จะรอดรึเปล่าหว่า ^_^)
เรากำลังพูดถึงน้องเตย .....น้องเตยเป็นน้องจพ.สาธารณสุข ที่ถือได้ว่าเป็นเจ้าถิ่นเลยก็ว่าได้ เพราะน้องเตยเกิดที่นี่ มีบ้านอยู่ที่นี่ แถมบ้านน้องเตยยังห่างจากรพ.สต.ไม่กี่ร้อยเมตร
เตยเป็นน้องสาวที่อายุห่างจากเราสองปี บุคลิกเป็นคนคล่องแคล่ว ว่องไว ปราดเปรียว ไว้ผมหน้าม้าเต่อ เข้ากับใบหน้าที่กลมบล๊อค แต่งแต้มสีสันบนใบหน้าอยู่เป็นนิจ แต่บางครั้งขี้เกียจ เตยก็จะมาทำงานด้วยใบหน้าซีดๆ เหมือนคนป่วยเห็นแล้วชวนหลอน
นี่เองจึงเป็นที่มาของคำว่า "ผีญี่ปุ่น"
น้องเตยถือได้ว่าเป็นคนที่กุมชะตาชีวิตลูกจ้างในรพ.สต. เพราะนอกจากจะจ่ายยา ฉีดยา ล้างแผลแล้ว น้องเตยยังทำงานบัญชี สิ้นเดือนทีไร....เงินเวร เงินเดือน จะออกช้าหรือเร็วก็ล้วนแล้วแต่อยู่ที่ความพอใจของน้องเตยที่จะเลื่อนออกไปไกลหรือใกล้
ตอนที่เรามาทำงานใหม่ๆ เราเห็นโต๊ะน้องเตยเป็นโต๊ะที่เต็มไปด้วยเอกสารมากมายท่าทางวุ่นวาย พอเราได้ลองมาเคลียร์งานการเงินด้วยตัวเองบ้างเราถึงรู้ว่างานการเงินเป็นงานที่ละเอียดอ่อน ชวนปวดหัว เอกสารตัวเดียวเราแก้ไปหลายสิบรอบ แต่น้องเตยทำเสร็จไปหลายชุด บ่งบอกถึงความเป็นมือโปรในงานที่ทำได้ดียิ่งกว่าคำพูด
น้องเตยมองเราทำงานแล้วก็ยิ้มๆ บอกว่าค่อยๆทำไป เดี๋ยวก็เก่งเอง ตอนเตยทำใหม่ๆเตยก็แทบร้องให้เหมือนกัน ฟังแล้วเราถึงได้เข้าใจและเห็นสัจธรรมบางอย่าง
.. กว่าที่คนเราจะทำงานได้ดี ได้เก่งนั้นขั้นเริ่มต้นก็ต้องติดขัด ผิดพลาดบ้างเป็นเรื่องธรรมดา...
นอกเหนือจากเรื่องงาน น้องเตยจะเป็นตัวรับตัวชงมุกกับน้องติ๊กได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะมามุกใหน ทั้งคู่จะต่อกันได้ไหลลื่นและเป็นธรรมชาติ จนบางครั้งเราเคยสงสัย ว่าสิ่งที่น้องเล่นมุกรับส่งกันมันเป็นเรื่องจริงรึเรื่องพูดเล่น แต่ทุกครั้งที่ได้ฟังน้องยิงมุกไส่กันกลับทำเราฟังเพลินเพราะไม่ว่าจะเป็นเรื่งจริงหรือล้อเล่น...มันไม่สำคัญเท่ากลับว่า เราเห็นความสนิทสนม รู้ใจ เท่าทันกัน ระหว่างคนทั้งคู่
พี่นีมีอะไรให้ช่วยก็บอกเตย เตยเอ่ยประโยคนี้กับเราขณะเรานั่งมาในรถ vios สีนิล รถคันเก่งของน้องเตย เรากำลังจะไปที่โรงพยาบาลแม่ข่ายกันค่ะ น้องเตยพูดพร้อมกับยิ้มจนแก้มตุ่ย ส่งเราจนถึงที่หมาย
วันกลับไม่รู้จะกลับยังไงก็โทรหาเตย เตยเอ่ยบอกเราอีก
ณ. วันนั้นเรามองตามรถ โตโยต้า vios สีดำนิิลคันนั้นจนลับสายตา พร้อมความรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของน้องสาวที่พึ่งจะรู้จักกันเพียงไม่นาน แม้ ณ. เวลานี้ ความรู้สึกขอบคุณยังล้นปรี่อยู่ในอกข้างซ้าย
น้องเตยทีโต๊ะทำงานและโน๊ตบุคคู่ใจ
ความดีทำแล้วไม่หายไปเลยนะครับ ประทับใจชั่วนิรันดร์
ขอชื่นชมน้องเตยคร่า
ขอบคุณสำหรับบทความดีๆนะพี่นี
ก็อยากให้พี่นีมีความสุขในการทำงาน ไม่อยากให้เครียดงัย
เห็นหน้าตาพี่นี เหมือนคนง่วงนอนตลอดเวลาเลย 555+ เหนแล้วแบบว่าอยากนอนตามอ่ะ
คนยิ่งขี้เกียจอยู่ด้วย ก๊าก ก ก ก กกก กก ก
มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ (แต่ถ้าแบบให้ห่อลูกประคบคงไม่ไหว รู้สึกจะห่วยแตกมากๆฝีมือเค้า อิอิ)
อย่างเช่นงานเป็น คนขับรถพาไปนู่น นี่ นั่น บลาๆๆๆ ก็ร้องบอกแล้วกัน
ถ้าว่างจะไปให้ ถ้าไม่ว่างก็จะ........(กำลังคิด)..................คิดไม่ออก เหอๆ
แต่ส่วนมากก็ว่างพอ ซิกแซก ไปได้อ่ะนะ 555+
บางครั้งเห็นเค้าหน้าบูดๆ ก็อย่าแปลกใจไป มันเป็นเอกลักษณ์เป็นใบหน้าปกติของเค้าเอง 55
แต่ที่จริงแล้วเค้าอารมณ์ดีมากเลยนะ
555+
แต่หน้าตาแบบนี้ล่ะดี คนไม่กล้าหือด้วย 555+
บางครั้งก็อาจจะเป็นคนพูดตรงๆ เสียงดัง อื่นๆ อีกมากมาย จิปาถะ ก็อย่าถือสาแล้วกันนะเจ๊
แบบว่า,,,,,คนมันแรงอ่ะ
อยากจะหลุดพูดคำอุทาน .............................................ที่ชอบพูดบ่อยๆจังเลย 555+
แต่ว่าตอนนี้เริ่มจะแบบงานสุมหัวแล้ว
ไม่รู้ว่างานมันเยอะมาก หรือ ขี้คร้านทำกันแน่ 55+
แต่คิดว่าน่าจะทั้งสองอย่าง
นี่ล่ะน๊อ ความขี้เกียจ ติดอยู่ตั้งแต่เล็ก จน โต
คงจะสะบัดมันออกไปไม่ได้แน่ๆเลย
เกาะแขน เกาะขา เราแน่นซะเหลือเกิน 555+
มาทำช่วยหน่อย
ทั้งงานของ สอ กับงานการบ้าน มข อีก
ตายแน่ๆ เลย สมองเบลอแล้ว
ปะปน ผสมกันมั่วไปหมดแล้วว
555++++
My LallaBiiyz
บรรยายได้เห็นภาพมากครับ
สวัสดีครับคุณ vaja_vayo
แพทย์แผน เล่าเรื่องน้องเตยได้เห็นภาพเลย เตย ผีญี่ปุ่น นี่ถ้าไม่คุ้นกันเพื่อโกรธตาย
เข้าไปอ่านในหน้าประวัติ เห็นชื่อจริงยิ่งประจักษ์ เน-ตอน-พร-หม ...ชัดเจน นึกถึง นวนิยายเล่มหนึ่งที่เคยอ่านแล้วเพื่อนมายืมอ่านเพื่อนมันบอกว่า"บังยืมหนังสือเรื่อง" พร-พร หมอ-ละ-เวง" ที่แท้นวนิยายเรื่อง "พรพรหมอลเวง"นั้นเอง
สนใจเรื่องจิตวิทยา วรรณกรรมแปลชิ้นหนึ่งเคยอ่านมาเมื่อหลายปี ชอบมากคือ"ตึกคนไข้หมายเลขแปด" ทำให้หมอดีๆที่สนใจคนไข้ต้องกลายเป็นคนบ้าในสายตาผู้บริหารเพราะไปให้ความสนใจรักษาคนไข้ตึกหมายเลขแปด
รพสต. คือความหวังของคนบ้านนอกชายชายขอบ ที่ทางระดับนโยบายหวังให้เป็นที่พึ่งพัฒนาคนไข้ จึงต้องหวังพึ่งบุคลากรเช่นพวกท่าน
หัวหน้าสถานีอนามัยหลายคน เป็นผอ รพ.กันแล้ว