ไปบ้านรัฐมนตรี

การไปแสดงความยินดีกับบุคคลที่สำคัญ คนระดับชาติ บางครั้งก็มีนิมิตหมายที่ดีโดยไม่ได้ตั้งใจ

เมื่อวันปีใหม่ที่ผ่านมา ได้รับคำสั่งให้ทุกคนเดินทางไปบ้านท่านรัฐมนตรีกระทรวงศึกษากัน

โดยการบริหารจัดการกันเอง

จึงมีตัวแทนประสานงานขอรถจากโรงพัก มา หนึ่งคัน ไปกัน ๑๓ คน เก็บค่ารถคนละ ๑๐๐ บาท

อีกคันไปกัน ๑๔ คน เก็บกันคนละ ๑๕๐ บาท

ทั้งๆที่เป็นวันหยุด หลายๆคนมีนัดกับครอบครัว แต่ก็ต้องไป

การเดินทางใช้เวลาประมาณ ๒ ชั่วโมงได้

ไปถึงบ้านอยู่ภายในสวนยางพารา สุดลูกหูลูกตา

ท่านเจ้าของบ้านยังมาไม่ถึง แต่มีคนคอยให้การต้อนรับทุกคณะที่ไป

มีเต็นท์ ตั้งเครื่องดื่ม  อาหารหลากหลายชนิด

ทุกคนพักผ่อนตามอัธยาศัย

หลังจากนั่นไม่นานก็ได้ไปยืนต้อนรับบริเวณหน้าบ้าน  ท่านก็ทักทายทุกๆคน ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

และเป็นช่วงเวลาที่คณะต่างๆได้มอบของขวัญให้กับท่านและท่านก็มอบของขวัญให้กับทุกๆคน มีไดอารี่ ผ้าขาวม้า ปฏิทิน ปากกา บ้างก็ได้ ๒ ชุด บ้างก็ ๓ ชุด และบ้างก็นำกลับไปฝากคนที่บ้านหรือข้างๆบ้านที่ไม่ได้มา

การเตียมของก็แทบจะส่งให้ไม่ทันโดยได้ไปช่วยกันจัดเป็นชุดๆให้ท่านได้มอบให้คณะที่ไปได้สะดวกและรวดเณวมากขึ้น

และพร้อมกับถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกกับท่านทุกคน  แต่ผู้เขียนโชคดีหน่อยตรงที่ท่านเดินมาที่โต๊ะและได้ยืนต้อนรับพูดคุยกับท่านนานพอสมควร ทีมงานก็ถ่ายภาพกันยกใหญ่ค่ะ

จึงให้ได้ความคิดจากหลายคนๆที่ว่า  ตอนแรกทำไมต้องให้เราไปกัน พร้อมกับต้องเสียเงินเองอีกด้วย

 แต่สุดท้ายสิ่งที่ได้มีค่ามากมายคือการพูดคุยกับบุคคลสำคัญแม้สักวินาทีก็ยังดี

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

รมต วัฒนธรรมบ้านผม ก็มีคนไปเยี่ยมกันเยอะ

แต่พวกเราชาวเครือข่าย ไม่รู้สึกตื่นเต้นตามเท่าไหร่

ครูรุ่นใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าดตรามงกุฎ ผมรุ่นใช้....หัวแดง ท้ายแกว่งรูล่อง (เขาทายกันว่าอย่างนั้น)

[Bonnie]

  สวัสดีค่ะ

ขอบคุณมากที่แวะมาค่ะ

ใช่แล้วค่ะรุ่นตะเกียงน้ำมันก๊าดตรามงกุฎ

.....อ่านแล้วมันขำตัวเองจริงๆค่ะ

มุ้งนี้ดำเชียวค่ะ

ถ้าเป็นสมัยนี้คงอายเค้าแย่แน่เลยค่ะ