ไม่อยากจะบอกว่า"ปีนี้ลืมมือถือไว้ที่โรงเรียน"บ่อยครั้ง
จนลุงนักการรู้ว่า "โทรศัพท์ครู" จะวางอยู่ตรงไหน
สวัสดีค่ะ ครู ป.1
ดีใจนะนี่.....ที่มีเพื่อนร่วมชมรมคนขี้ลืมอีกคน
มาให้กำลังใจค่ะ เรื่องแบบนี้ธรรมดามากๆ..โรคฮิตของพี่ใหญ่ตอนนี้คือ คิดอย่าง กลับพูดอีกอย่าง..โดยเฉพาะเรียกชื่อคน..สับสนบ่อยๆ..ขำขำนะคะ ^0^
ไม่ได้เป็นที่ขนาดตัวหนังสือนะคะ ให้น้องปรับที่เครื่องของน้องนะคะตัวหนังสือก็จะใหญ่ขึ้นค่ะขอขอบคุณสำหรับคำอวยพร ขอให้น้องมีความสุขมาก ๆ เช่นเดียวกันค่ะ
คงไหม้ไปข้างหนึ่งแน่
ขอบคุณ คุณพี่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ ค่ะ
ดีในค่ะ ที่พี่เพื่อนร่วมทางเดียวกัน
ขอบคุณ พี่ครูคิม เป็นอย่างสูง หนูโง่ตั้งนาน อายจัง คิกๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณ น้องบุษรานะคะ เรื่องนี้พี่ก็ไม่ลืมเหมือนกัน
สวัสดีค่ะ ธรรมทิพย์ แบบนี้ก็มีบ้างค่ะ ขนาดแว่นตาใส่ไว้แท้ๆยังได้หาเลย งง.........ค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทาย
ขอบคุณทาง ผอ.พรชัยค่ะ
บ้านน้องกินเข้ากี่บ่อยมาก ด้วยเหตุขี้ลืมนี่แหละค่ะ
สวัสดีค่ะ
เพิ่มเติมข้อมูลแล้ว กลับไปอ่านอีกใหม่นะคะ
ยินดีต้อนรับค่ะ ^___^ พี่อยู่บ้านก็หามือถือทั้งวัน เดินไปตรงไหนก็วางไปเรื่อย จนเบื่อที่จะต้องถาม ขำๆตัวเองเช่นกันค่ะ แต่ก็ยอมรับว่าสังขารไม่เที่ยง ไม่ซีเรียสดีกว่านะคะ
ขอบคุณพี่ครูคิม และคุณพี่คุณนายดอกเตอร์ นะคะ
สวัสดีค่ะ
ความเคยชินนะคะ เลยกลายเป็นเรื่องชวนขัน
อะไรไหม้คะ โชว์หน่อย อิอิ
สวัสดีค่ะ ณัฐรดา
ปีใหม่นี่หน้าตาผ่องใสนะคะ ไม่รู้มีอะไรดี
เพื่อนที่โรงเรียนก็เข้าทำนองแก่แล้วแก่เลยเหมือนกัน เลยคุยกันได้
เช้าๆต้องมีเรื่องขำๆๆพากย์กันทุกวัน มีความสุขไปอีกแบบ ขอบคุณนะคะที่แวะทักทาย
สวัสดี หลังปีใหม่เด้อคะรับ
สวัสดีค่ะ คุณครูจ่อย
ขอบคุณที่แวะมาทักทาย เด้อ
สุขสันต์วันครูค่ะ
สำหรับผม ก่อนหน้านี้ไม่ใช้มือถือมาร่วมสองเดือน...ชีวิตเบาสบายมาก
ตอนนี้กลับมาใช้แล้ว ตั้งสั่นอย่างเดียว...เพราะโดนใครๆ หยิกตลอดว่า ตามตัวไม่ได้...
ขอบคุณครู ดาหลานะคะ
อาจารย์แผ่นดินเปลี่ยนรูปใหม่ หล่อไม่เบาเลยนะคะเนี่ย
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูวิไล
สวัสดีค่ะคุณครูวิไล
สุขสันต์วันหยุดค่ะคุณครูวิไล
ว้าว ดอกไม้คุณยาย งามแท้เนาะ ขอบคุณเด้อที่คิดฮอด (แต่บ่ได้กอด) อิๆๆๆๆๆๆ
สวัสดีครับคุณครู
ขอบคุณ ลำดวน ครูจ่อย นะคะที่แวะมาทักทาย
สวัสดีค่ะพี่วิไล
พี่ครับ หายไปนานมากๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะพี่วิไล
บางทีลืมไว้ที่โรงเรียน จะโทร.บอกภารโรงก็ลืมเบอร์อีก..อิอิ
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณครูวิไล
น้องวิไล 55555 หัวเราะเยาะความแก่คะ พี่สุยอมรับช่วงที่พี่สุไม่สบาย ไม่ได้อาหาร กินอะไรไม่ลงเป็นอาทิตย์ หน้าเหี่ยว แก่หงัก ผมหงอก ในช่วงที่ไม่สบายนี่แหละคะ คนที่มาพบเห็นพี่สุ ทุกคนตกใจ พี่สุทำไมแก่หงักเลย
พูดถึงหลงๆๆลืมๆๆ นี่ก็เป็นแล้วคะ พี่สุจะลืมของ จะลืมเรื่อง จะลืมที่สำคัญ ในสิ่งต่างๆๆ ทำให้พี่สุต้องมาฟื้นฟูกำลังใหม่ แต่ไม่ใช่ซื้อยามาทาน ต้องพยายามใช้ธรรมชาติบำบัด ไม่ว่าอาหาร เครื่องดื่ม เพื่อให้กลับคืนมาสดใสเหมือนเดิม กาแฟไม่กิน นอนไม่ดึก ทานอาหารสดๆๆใหม่ๆๆ เหลือเอาทิ้งเลย ไม่เสียดาย ดื่มนมก่อนนอน รสจืด แต่พอดื่มแล้ว ตอนกลางคืนลุกฉี่บ่อยคะทำให้ลุกบ่อย นอนไม่อิ่มอีก เลิกดื่มตอนกลางคืน ซึ่งตามจริงเขาบอกให้ดื่มก่อนนอนคะ มาดื่มตอนกลางวัน ช่วงเช้า น้ำเต้าหู้ น้ำขิง เต้าฮวย ปาท่องโก๋ แลกไม่ดื่มกาแฟคะ(งดกาแฟ)ปฏิบัติทุกวัน เริ่มมีน้ำมีนวลแล้วคะ
ทุกอย่างปรับปรุงด้านสุขภาพหมด เพราะพี่สุ แก่ แน่กว่า แน่นอน และยอมรับ ขี้หลงขี้ลืม มาเยือนแล้วคะ และถ้าว่างจะกลับไปอ่านบทความ ชวนยิ้ม ชวนแย้ม (ไม่ใช่แย้มฝาโลงนะคะ) มีความสุขที่ได้ขำขันคะ ขอบคุณที่เข้าไปเยือนพี่สุนะคะ
คุณครูครับ หายไปนานสบายดีไหมครับ...
คุณครูกลับมาแล้ว
ดีใจๆๆๆๆๆๆ
ดูเหมือนเรื่องลืมเป็นเรื่องธรรมชาติ
อย่าหายไปนานครับ