ตามหาความรัก ณ ปาย ( ๑๐ ) : ไม่มีผ้าห่มใด..อุ่นใจเท่าอ้อมกอด (พิธีกิ๋นแขก แต่งงาน ล้านนา)

พิธีบายศรีสู่ขวัญ ... มีการสวมสายสิญจน์มงคลโดยคุณพ่อคุณแม่ของเจ้าบ่าว ... ปะพรมน้ำมนต์โดยหมอทำขวัญ ... คล้องพวงมาลัยโดยคุณแม่ของเจ้าสาว ... ผูกข้อมือสายสิญจน์ระหว่างเจ้าบ่าวและเจ้าสาวโดยหมอทำขวัญ ... คุณแม่และคุณพ่อของเจ้าบ่าวผูกข้อมือ ตามด้วยคุณแม่ของเจ้าสาว ...

เมื่อมาถึงบันทึกนี้ ทางเจ้าภาพได้ขอให้ "อุ๊ยดวง" ผู้อาวุโสที่สุดในหมู่บ้านมาเป็นผู้ผูกข้อมือรับขวัญก่อนคนอื่น ๆ ในหมู่บ้าน

คุณแม่ของเจ้าสาวนำสายสิญจน์มาให้กับ "อุ๊ยดวง" ...

"อุ๊ยดวง" ผูกข้อมือให้เจ้าบ่าวก่อน ... โดยมีเจ้าสาวนั่งลุ้นอยู่ ;)

คุณดูความตั้งใจของท่านดูนะ ... ถึงแม้สายตาท่านจะฝ้าฟางตามวัย แต่หัวใจท่านเต็มร้อยนะจะบอกให้

ภาพนี้ท่านเตรียมสายสิญจน์สำหรับเจ้าสาว ...

"อุ๊ยดวง" บรรจงวางสายสิญจน์ลงบนข้อมูลของเจ้าสาว ...

เมื่อได้ระยะแล้ว .. จึงผูกอย่างตั้งใจ

ท่านใช้เวลาอย่างใจเย็น ทุกสายตาต่างเฝ้ามองด้วยความปลื้มปิติ ...

หลังจาก หมอทำขวัญทำพิธีนำสายสิญจน์มงคลออก ...

พร้อมท่องมนต์ไปด้วย ...

เจ้าสาวช่วยนำสายสิญจน์มงคลไปวางบนพานบายศรีสู่ขวัญ ...

คุณแม่ของเจ้าสาวมารับ "สินสอดทองหมั้น" ไปเก็บ ...

และได้ใช้ "พี่ชายของเจ้าสาว" ไปเก็บให้แม่เดี๋ยวนี้เลยลูก ;)...

พิธีส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ ... เวลา ๑๑.๑๙ น.

คุณแม่ของเจ้าสาวจูงเจ้าสาว ตามด้วยเจ้าบ่าวเข้าห้องหอ (สังเกตสีหน้าของเจ้าสาวว่า ดีใจมากที่ได้ลุกขึ้นมา และสายตาของเจ้าบ่าวที่กุ้มกิ่มมาก)

เมื่อเข้ามาในห้องหอ ... ทั้งสองต้องกราบที่ปลายเตียงก่อน

เจ้าบ่าวให้เกียรติเจ้าสาวก้าวขึ้นเตียงก่อน ...

แต่เจ้าบ่าวต้องรีบเร่งตามให้ทันด้วย เพราะสายสิญจน์ยังผูกข้อมือคนทั้งสองอยู่

เจ้าสาว เคลียร์ ! ... เจ้าบ่าว ยิ้มในใจ

เจ้าบ่าวมองไปยังสายสิญจน์แล้วคิดในใจว่า สายสิญจน์เส้นนี้ทำให้เราทำอะไรไม่ถนัด (ทำอะไรเหรอ ? อิ อิ รู้นะ คิดอะไรอยู่)

งั้นเรามานั่งเล่นกันก่อนไหม น้องกรรณ ;)...

เสียงตะโกนจากกองเชียร์ เอ้ย ผู้ใหญ่ในห้องให้เตรียมนอนได้

เจ้าสาวพยายามยืดขาที่สั้น (อยู่แล้ว) ไม่ให้โดนตัวอักษรที่โรยกุหลาบเอาไว้

แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะขาของเจ้าสาวเหยียดไปโดนเต็ม ๆ ;)...

เมื่อเห็นเจ้าสาวนอนเหยียดยาวแล้วนั้น เจ้าบ่าวเริ่มทนไม่ได้ เริ่มยืด ... (อะไรอ่ะ) ... ยืดขาออกมาบ้าง (มีใครคิดอะไรหรือเปล่า)

อย่าเกร็งครับ อย่าเกร็ง ... เจ้าบ่าวเกร็ง จุด จุด จุด มาก ๆ

ส่วนเจ้าสาวยิ้ม อิ อิ คิดในใจ "เสร็จเราคืนนี้ล่ะเจ้าบ่าว รอมานานแล้ว"

เสียข้าวสารไป ต้องจัดการให้คุ้ม 555

เอาล่ะสิ ช่างภาพมืออาชีพบอกมุมภาพไม่สวย ขอแบบ "ตระกรองกอด" หน่อย

เจ้าบ่าวได้ที เร่งจัดท่าทันใด (ว่าแต่ช่างภาพนี่ เพื่อนเจ้าบ่าวใช่ไหมครับเนี่ย ??)

ถืงแม้จะไม่ใช่ครั้งแรกของเจ้าบ่าว .............. ที่ได้กอดเจ้าสาว (เกือบไป)

เอ้ามาดูกันใกล้ ๆ ... เจ้าบ่าวมองกล้อง แต่เจ้าสาว เปิ้นหลับกันเห็น ๆ ;(

แต่ท่าหลับของเจ้าสาวนั้น เธอมีอาวุธมวยไทยสำหรับการป้องกันตัวที่แม่สอนไว้อยู่ ได้แก่ หมัดคู่ค้ำยัน ... หากใครโดนหมัดนี้เข้าไปล่ะก้อ ชายคนนั้นจะรักเธอเต็มหัวใจ

(ดูเหมือนจะสำเร็จ)

ซึ่งการนอนหลับต่อหน้าประชาชี ... เกร็งกันจนตัวแข็งโป๊กเลย ;)...

เจ้าบ่าวกอดจนเจ้าสาวเริ่มใช้หมัดคู่ค้ำยันไม่ได้ เพราะเจ้าบ่าวเริ่มรัดแน่นจนทำให้ได้สัมผัสพุงอันอ่อนนุ่มของเจ้าบ่าว (เชื่อผ้ม)

คั่นด้วยเพลง "กอด" ของพี่ปุ๊ อัญชลี

เพลงประกอบภาพยนตร์ กอด
โปรดิวเซอร์: พนเทพ สุวรรณบุณย์
คำร้อง/ทำนอง: กมลศักดิ์ สุนทานนท์ / ปิติ ลิ้มเจริญ
เรียบเรียง : พนเทพ สุวรรณบุณย์

หนาว..ช่างหนาวจัง ช่างหนาวใจ
อยากมีคนผิงไฟใกล้ๆ กัน
มีผู้คนตั้งมากมาย รอบกายของฉัน
แต่ใครคนนั้น อยู่หนใด

หนาวลม ห่มผ้าห่มก็พอจะคลายหนาว
แต่ฉันหนาว ที่หัวใจ

อยากมีใครสักคน
เคียงข้างในคืนเหน็บหนาว
แตะที่ไหล่เบาๆ ให้พออุ่นใจ
ไม่ต้องมีคำพูดสักคำ...แค่กอดฉันไว้
เราจะผ่านคืนนี้ไป...ด้วยกัน

ไม่มีผ้าห่มใด อุ่นใจเท่าอ้อมกอด
กอดคือผ้าห่ม ที่มีหัวใจ

หนาวลม ห่มผ้าห่มก็พอจะคลายหนาว
แต่ฉันหนาว ที่หัวใจ

อยากมีใครสักคน
เคียงข้างในคืนเหน็บหนาว
แตะที่ไหล่เบาๆ ให้พออุ่นใจ
ไม่ต้องมีคำพูดสักคำ...แค่กอดฉันไว้..
บนทางชีวิตที่เดียวดาย
คืนที่เหน็บหนาวใจ
ขอแค่ใครสักคน...ไว้กอด

อ้าว ทั้งสองคิดในใจ "อะไรกันลุกแล้วเหรอ ยังไม่เต็มอิ่มเลย"

เจ้าบ่าวกับเจ้าสาว ถามแม่ว่า "แล้วใครจะดึงสายสิญจน์ล่ะแม่ แม่หรือเปล่า"

ดังนั้น การตะโกนจึงเกิดขึ้น "หมอทำขวัญ ๆ เข้ามาดึงสายสิญจน์ให้ขาดหน่อย"

ว่าแล้ว หมอทำขวัญจึงรี่เข้ามา และเริ่มดึงสายสิญจน์ให้ขาด ...

แต่สายสิญจน์ไม่ยอมขาดง่าย ๆ ท่าของหมอทำขวัญจึงออกมาอย่างที่เห็น

หน้าดำ หน้าแดง ทีเดียว ;)...

เป็นอันเรียบร้อยแล้วครับ ...

พิธีการต่อไป คือ การให้แขกผู้มาร่วมงานได้มีโอกาสให้ศีลให้พร ผูกข้อไม้ข้อมือแก่เจ้าบ่าวและเจ้าสาวบ้าง

เจ้าบ่าวและเจ้าสาวจึงเดินกลับมายังที่ประกอบพิธีบายศรีสู่ขวัญเช่นเดิม ...

กรุณาดูสภาพของเจ้าบ่าวและเจ้าสาว ...

เจ้าบ่าวออก "ปางห้ามญาติ" ส่วนเจ้าสาวแรงตกจนต้องเกาะหมอนอิง อิ อิ

(อะไรกัน นอนหลับกันแป๊บเดียวเอง ถึงกับหมดเรี่ยวหมดแรง ของเขาดีจริง ๆ)

เอาล่ะครับ โปรดติดตามบรรยากาศในบันทึกต่อ ๆ ไปนะครับ

บุญรักษา ทุกท่าน ;)

--------------------------------------------------------------------------------------

บันทึกที่เกี่ยวข้องกับ "พิธีกิ๋นแขก แต่งงาน ล้านนา Contemporary"

บันทึกที่เกี่ยวข้องกับ "ตามหาความรัก ณ ปาย"

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน รอยเท้า ภาพถ่าย และ ความทรงจำ

คำสำคัญ (Tags): #12 ธันวาคม 2553#wasawatdeemarn#ปาย#ผูกข้อมือ#พิธีกิ๋นแขก#วสวัตดีมาร#อุ๊ยดวง#เข้าหอ#แต่งงานแบบล้านนา#แม่ฮ่องสอน

หมายเลขบันทึก: 416153เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2010 01:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 22 มิถุนายน 2012 16:13 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (27)

แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช

เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2010 02:19 น. ()

ภาพชัดเจน

ขอบคุณที่นำมาให้ชมนะคะ

ครู ป.1

เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2010 05:01 น. ()

เป็นการนอนต่อหน้าญาติผู้ใหญ่และบรรดาแขกเหรื่อ

รวมทั้งช่างภาพที่ 1,2,3 และ...ฯลฯ คงต้องนอนแข็งโป๊กอย่างท่านว่า

โดยเฉพาะช่างภาพ(สำรอง)ที่เก็บทุกอิริยาบถ ด้วยสายตาร้อนฉ่า..555

Boo

เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2010 05:07 น. ()

เป็นพิธีการที่งดงามมากๆเจ้า ... ๕ ๕ ๕ แหม อ. เสือเล่นบรรยายละเอียด ให้ลุ้นซะทุกฉากเลยเน้อเจ้า ชอบๆ ลุ้นแม่อุ๊ยดวง จนเหนื่อยแทนเลย เอแม่อุ๊ยดวง เป็นสาวเต้าใด๋ปีกะเจ้า

ครูเอ

เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2010 05:58 น. ()

อมยิ้มตลอดการบรรยาย อิอิ

wihok

เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2010 07:06 น. ()

แม่อุ๋ยอายุยืนนะคะ สายตายังใช้ได้ร่างกายยังดูแข็งแรง

เป็นขวัญและกำลังใจให้ลูกหลาน

---------

ช่างภาพ(สำรอง)ตาร้อนอีกแล้วค่ะ^-^

คุณเอกเตรียมผ้าเย็นไว้ให้หรือเปล่าคะ

คุณบุญนาค

เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2010 08:07 น. ()

สวัสดีค่ะ

มาเยี่ยมติดตามทุกบันทึกค่ะท่านอาจารย์

ภาพตื่นตาตื่นใจ สวยงามทุกภาพ คำบรรยายทำให้ได้อมยิ้มตลอดบันทึก

ขอให้ท่านอาจารย์มีสุขภาพดีทั้งกายและใจนะคะ

ขอบพระคุณมากๆค่ะ

หนูรี

เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2010 09:22 น. ()

เป็นพิธีแต่งงานที่งดงามมากๆ คนเก็บภาพเก่งยอดเยี่ยมขั้นเทพเลยเชียวค่ะ อยากเห็นตอนถึงคิวช่างภาพกับพี่เจ้าสาวจังนิ

ขอบคุณน่ะค่ะ

ปล. อ่านมาทุกตอน(แบบแอบๆไม่กล้าแสดงตน อ่ะ) กลัวเค้ารู้ว่ามีใครๆเค้าแอบอิจฉาตาร้อนอยากเป็นบ้าง...แต่มันสายเกินไปเกินเสียแล้ว ผ่านเลยหลักสี่ (ไปนานแย้ว)ฮ่าๆๆ