บันทึกแห่งความทรงจำถึง... "พ่อ"


คุณพ่อยังคงอยู่กับข้าพเจ้าเสมอทุกคราวที่ข้าพเจ้าระลึกถึงท่าน...ครึ่งหนึ่งของท่านอยู่ในตัวข้าพเจ้า
 
 
วันนี้เป็นวันพ่อแห่งชาติ....ผู้คนมากมายพากันออกไปชมไฟประดับประดาเฉลิมฉลองงานเฉลิมพระชนมพรรษา บ้างก็ออกไปรอจุดเทียนชัยถวายพระพร รอชมการจุดพลุ มีทั้งมาแบบเป็นครอบครัว คู่รักวัยดึก คู่รักวัยหนุ่มสาว กลุ่มเพื่อนๆ แต่ละคนต่างหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส

 

 

 

 

 

เบื้องหน้าคุณลูกเดินจูงมือกับคุณพ่อ เป็นภาพที่สร้างรอยยิ้มให้กับข้าพเจ้า....เสียงแจ้วๆ ของเด็กน้อยถามทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆ ตัว อยากรู้ในทุกๆ สิ่งที่ประสบพบเจอ การถามแต่ละครั้งเป็นการเรียนรู้ ขยายโลกใบเล็กๆ ของเด็กให้กว้างใหญ่ขึ้น...มีคุณพ่อคอยตอบคำถามอย่างไม่รู้เบื่อหน่าย...บางคำถามทำให้ข้าพเจ้าอมยิ้มกับความช่างซักช่างถาม ถ้าข้าพเจ้าเป็นคนตอบยังคิดไม่ออกเลยว่าจะตอบว่ายังไง 555

 

 

มองดูแล้วข้าพเจ้าหวนนึกถึงคราวตัวเองยังเป็นเด็ก...คุณแม่เล่าให้ฟังว่าข้าพเจ้าช่างซัก ถามนั่นถามนี่ไม่หยุด (คุณแม่ใช้คำว่าพูดเป็นนกแก้วนกขุนทอง ไม่รู้จะน่าดีใจหรือเปล่า) เวลานั่งรถจะถามนั่นถามนี่ตั้งแต่ขึ้นรถไปตลอดทางจนกระทั่งลงจากรถ (ข้าพเจ้าคิดว่าตนเองเป็นเด็กเรียบร้อย พูดน้อยมาตลอด 555) โดยมีคุณพ่อคอยตอบคำถามเหล่านั้นอย่างไม่เบื่อหน่าย พอโตขึ้นมาพ่อเล่าให้ฟังว่า พ่อมีความเชื่อว่าเด็กช่างซักเป็นเด็กฉลาดเพราะฉะนั้นพ่อจึงไม่เบื่อกับการตอบคำถามของเด็ก ไม่ว่าคำถามนั้นจะฟังดูไร้สาระก็ตามที 

 

 

คุณพ่อของข้าพเจ้าเป็นคนทำงานเก่ง เป็นผู้นำครอบครัวที่ดี คอยสร้างเสียงหัวเราะให้กับผู้คนรอบข้างอยู่เสมอ (ดูภายนอกท่านดูเป็นคนตลกๆ แต่บทท่านจะเครียดก็สร้างบรรยากาศอึมครึมได้น่ากลัวทีเดียว 555) คุณพ่อมีความเป็นผู้นำสูง มนุษยสัมพันธ์ดีเยี่ยม อาจจะเป็นเพราะท่านเป็นคนสนุกสนานจึงทำให้มีคนรู้จัก สนิทสนมมากมาย ถึงคุณพ่อจะเป็นผู้นำ แต่ท่านก็ไม่ได้เผด็จการ เวลาที่มีปัญหาในบ้าน เราจะคุยกันด้วยเหตุผล เห็นผลของใครเหนือกว่าก็เป็นฝ่ายชนะ จึงไม่แปลกหากพบว่าลูกๆ บ้านนี้ชอบเถียง อิอิ

 

 

ภายใต้บุคลิกของผู้นำ คุณพ่อเป็นคนมีอารมณ์ศิลปินและอ่อนโยน ท่านเป็นคนละเอียดอ่อน รักต้นไม้...คุณพ่อเคยสอนข้าพเจ้าขณะที่รดน้ำต้นไม้ว่า " ต้นไม้เค้าก็มีจิตใจ เวลารดน้ำต้นไม้ให้คุยกับต้นไม้ ร้องเพลงให้ต้นไม้ฟัง ดูแลเอาใจใส่เค้า ...เค้าสามารถรับรู้ได้ถึงใจ ถึงความรักที่เราทุ่มเทให้ เค้าจะตอบแทนเราด้วยการออกดอก ออกผลให้เราได้ชื่นชม ซึ่งเสมือนเป็นการขอบคุณเรา" เวลาที่คุณพ่อเดินทางไปราชการ มักจะมีของติดไม้ติดมือมาเป็นของฝากให้กับที่บ้านเสมอๆ ไม่เคยขาด ไม่ว่าจะเป็นของกิน เสื้อผ้า ตุ๊กตา ของประดับตกแต่งบ้าน มีแม้กระทั่งไม่ถูพื้นไม้กวาด เป็นสิ่งที่แสดงให้รู้ว่า ไม่ว่าท่านจะเดินทางไปที่ใด ท่านก็ยังคิดถึงครอบครัวเสมอ

 

 

คุณพ่อของข้าพเจ้าเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุช่วงที่ข้าพเจ้าเรียน ม.6 ตอนนั้นได้มีโอกาสไปเยี่ยมคุณพ่อที่ห้องไอซียู ซึ่งขณะนั้นคุณหมอบอกว่าสมองของคุณพ่อตายแล้วเหลือแต่หัวใจที่เต้นอยู่ โอกาสรอดเป็นศูนย์...แม้โอกาสจะเป็นศูนย์ เราทุกคนต่างหวังให้มีปาฏิหาริย์ทั้งๆ ที่รู้ว่าปาฏิหาริย์ไม่เคยมีจริง คุณพ่อนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงมีท่อช่วยหายใจ มีสายระโยงระยางเต็มไปหมด มีเครื่องมอนิเตอร์ต่างๆ ดูแล้วช่างแตกต่างจากพ่อที่เราทุกคนเคยรู้จัก

 

 

ในทุกๆเช้าจะมีหมอมาดูคุณพ่อ คุณหมอจะเปิดชาร์ตเหล็กดูเอกสารอะไรก็ไม่รู้ภายในชาร์ตแล้วก็คุยกับพยาบาล ตอนนั้นก็สงสัยเหมือนกันว่า หมอเค้าดูอะไรกัน ข้าพเจ้าเก็บความสงสัยในตอนนั้นเอาไว้... จนตอนนี้ข้าพเจ้าได้รับคำตอบนั้นแล้ว

 

 

เคยมีคนหลายคนถามว่า เสียใจมากไหมเวลาที่คุณพ่อเสียชีวิต ข้าพเจ้าตอบไม่ถูกเหมือนกัน ข้าพเจ้ารู้เพียงว่าสำหรับข้าพเจ้า คุณพ่อได้ทำหน้าที่ของพ่อที่ดีได้อย่างสมบูรณ์แล้ว การลาจากเป็นสิ่งที่ต้องเกิดกับทุกชีวิตทุกคน เพียงแต่จะช้าหรือจะเร็วเท่านั้นเอง

 

 

ก่อนหน้านี้ข้าพเจ้าเคยได้อ่านบทกวีบทหนึ่ง ซึ่งข้าพเจ้าชอบมากแต่ก็ไม่ได้รู้สึกซึ้งอะไรมากมาย แค่รู้สึกว่าไพเราะดี แต่พอได้กลับมาอ่านอีกครึ้ง กลับรู้สึกว่าเข้าใจบทกวีได้ลึกซึ้งมากขึ้น อาจจะดูเศร้า แต่ก็รู้สึกดีทุกคราวที่ได้อ่าน  เพราะสิ่งที่กล่าวในบทกวีเป็นความจริงของชีวิตที่ทุกคนต้องประสบพบเจอ....

 

Do not stand at my grave and weep

 

Do not stand at my grave and weep;

I am not there, I do not sleep

I am a thousand winds that blow.

I am the diamond glints on snow.

I am the sunlight on ripened grain.

I am the gentle autumn rain.

When you awaken in the morning's hush

I am the swift uplifting rush

Of quiet birds in circled flight.

I am the soft stars that shine at night.

Do not stand at my grave and cry;

I am not there. I did not die.

 

 

 

 

คุณพ่อยังคงอยู่กับข้าพเจ้าเสมอทุกคราวที่ข้าพเจ้าระลึกถึงท่าน...ครึ่งหนึ่งของท่านอยู่ในตัวข้าพเจ้า....คำสอนของท่าน สิ่งดีๆ ที่ท่านคอยบอกคอยเตือน ยังคงอยู่กับข้าพเจ้าเสมอไม่ว่าเวลาจะผ่านไปสักกี่ปี

 

วันนี้วันพ่อ หลายคนมีโอกาสได้อยู่กับพ่อ...ข้าพเจ้าเองก็เช่นกัน เพราะว่าคุณพ่อยังคงอยู่ในใจของข้าพเจ้าเสมอ....

 

สุขสันต์วันพ่อนะคะ ^v^

หมายเลขบันทึก: 412149เขียนเมื่อ 5 ธันวาคม 2010 22:04 น. ()แก้ไขเมื่อ 7 มิถุนายน 2012 21:06 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (20)

สุขสันต์วันพ่อน้า คุณหมอ ... น้า ;)

Ico32 ขอบคุณมากค่ะอาจารย์ ^v^

"วันนี้วันพ่อ หลายคนมีโอกาสได้อยู่กับพ่อ...ข้าพเจ้าเองก็เช่นกัน เพราะว่าคุณพ่อยังคงอยู่ในใจของข้าพเจ้าเสมอ...."

ใช่ค่ะ แม้ว่าพ่อจะจากไปในที่ที่ไกลแสนไกล นานเพียงใดพ่อก็อยู่ในใจลูกเสมอค่ะ

พ่อพี่หนูรีก็ไม่อยู่แล้วเหมือนกันค่ะน้องดาว

Ico32 สุขสันต์วันพ่อค่ะพี่หนูรี

วันนี้เป็นวันดีๆ อีกวันหนึ่ง ที่ทำให้เราได้ระลึกถึงท่านนะคะ ^^

  • โอโห ไปถ่ายภาพมาไวจังเลย
  • ชื่อน้องดาวแปลกจัง
  • เชื่อแล้วว่า ชื่อ เล่นว่า นกแก้ว นกขุนทอง ฮา
  • ชอบกลอนภาษาอังกฤษ จริงๆๆด้วย พ่อยังอยู่ในใจเราเสมอ
  • เอามาฝาก ห้ามหัวเราะด้วย
  • แคกับหนังสือธรรมมะ ฮ่าๆๆ

Ico32 ขอบคุณค่ะพี่แอ๊ด

ไม่หัวเราะแต่ขอยิ้มได้เปล่า เรียงเมล็ดแคเป็นคำน่ารักเชียว

เอ...แต่มองไปมองมาชวนให้นึกถึงเวลาที่ตำรวจเค้าจับยาบ้านะคะ เค้าจะเอาเมล็ดยามาเรียงเป็นคำว่า"ยาบ้า" 555

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ อุตส่าห์เอามาฝากทั้งแคและธรรมะ

 

ธรรมฐิตก็คิดแบบคุณหมอแหละ..พ่ออยู่ในใจเสมอแม้ท่านละทิ้งสังขารไปแล้วก็ตาม..

และเราผู้เป็นลูกก็เปรียบดั่งอนุสาวรีย์ของท่านสืบทอดยุคสู่ยุคสืบไปเนาะ..

 

Ico32  กราบนมัสการเจ้าค่ะ

เห็นด้วยกับท่านธรรมฐิตเป็นอย่างยิ่งเจ้าค่ะ ^^

ถ้าลูกที่ดีก็ย่อมเปรียบได้กับอนุสาวรีย์ที่น่าเชิดชู

แต่ถ้าลูกทำตัวไม่ดี....ไม่รู้จะเปรียบกับอะไรดีเจ้าค่ะ

 

สวัสดีค่ะน้องดาวฟ้า

นั่งชมงานวันพ่อผ่านหน้าจอ ยังคิดถึงว่าน้องดาวต้องไปจับภาพพลุแน่นอนเลย คิดถึงๆ

บันทึกนี้อ่านแล้วซึ้งๆ คุณพ่อน้องต้องภาคภูมิกับลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นๆ สวยงามนี้นะคะ คิดถึงๆๆๆๆ :)

มาร่วมรำลึกถึงพ่อด้วยค่ะ..น้องดาว และพี่ใหญ่.. เราหัวอกเดียวกันเลย..พ่อยังอยู่ในใจของลูกเสมอ ไม่ว่ายามอยู่หรือจากไป..แต่เพียงกาย..ใจชิดใกล้ไม่เคยลืม..

http://gotoknow.org/blog/nongnarts2/236742

   

-สวัสดีดครับ..

-แวะมาเยี่ยม..ครับ

-สบายดีนะครับ...

-มาร่วมรำลึกถึงวันพ่อครับ....

Ico32 ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยนเยียนนะคะ

น้องๆ แต่งชุดไทย น่ารักเชียว ^^

Ico32 สวัสดีค่ะพี่ปู

วันพ่อ ดาวอยู่ที่หอพักค่ะ...พอมองเห็นพลุได้บ้าง

ขี้เกียจไปเบียดเสียดกะผู้คน เข็ดแล้วเพราะวันลอยกระทงไปลอยกระทงกะน้องเดือน คนไม่รู้มาจากไหนกัน แย่งกันดู แย่งกันลอย....เฮ้อ แย่งกันซะทุกอย่าง 

แต่ตอนเย็นๆ ไปเดินรอบวังสวนจิตรฯ ค่ะ ประดับประดาไฟสวยงามมากๆ ^^

Ico32 รูปน่ารักจังเลยค่ะพี่ใหญ่...

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร พ่อยังอยู่ในใจของลูกๆ เสมอนะคะ ;-)

คุณดาว

  เคยอ่านบทความที่ไหนจำไม่ได้  เป็นเรื่องทำนองที่พ่อพร่ำบอกตามคำถามของลูกขณะที่ยังเด็กอย่างไม่รู้เบื่อ  แต่ ณ วันที่พ่อชราภาพ  พ่อคนนั้นแทบไม่มีโอกาสจะสอบถามเรื่องใด ๆ จากลูก   โดยลูกอ้างว่าติดธุระ ไม่มีเวลา ฯ จนกระทั่งมีบางคนมาบอกเล่าให้เขาฟังว่า  ครั้งยังเด็ก ๆ พ่อเคยทำอย่างไรให้เขา  เขาจึงรู้สำนึกและรีบไปให้ความใส่ใจกับพ่อตัวเอง  ก่อนที่จะสายเกินไป 

  ท่านใดที่ผู้สูงอายุที่เป็นคนสนิท มีพระคุณที่สุด ยังมีลมหายใจอยู่  ควรเร่งทำดีเพื่อท่านตั้งแต่วันนี้ นะครับ

Ico32 ขอบพระคุณมากค่ะคุณคณินที่ช่วยเติมบันทึกนี้ให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น ^^

 

อ่านความรักและความรู้สึกที่มีต่อพ่อแล้วซาบซึ้งค่ะ

ทุกคนรักพ่อกันทั้งนั้น   เพราะมีผู้ชายที่รักเราจริงใจ

และเป็นผู้ให้ตลอดมาคือพ่อของเราคนเดียว 

พี่โชคดีที่ยังมีพ่อ  แม้นานๆเจอกันก็ยังอุ่นใจ (พ่ออยู่ไกล)

อ่านแล้วคิดถึงพ่อยัง  เขียนบ้างไว้ในไดอารี  ปีหน้าค่อยเขียนในบันทึกนี้ อิๆๆ

ขอบคุณค่ะท่ช่วยสร้างแรงบันดาลใจ  /  คิดถึงจัง ..นานแล้วไม่ได้มาเยือน..

 

สวัสดีค่ะหมอดาว

อ่านบันทึกนี้แล้วทำให้คิดถึงคุณพ่อมาก..พ่อพี่ก็เสียชีวิตแล้วเช่นกัน..แต่...ท่านอยู่ในใจเสมอ...

          ช่วงนี้อากาศเริ่มเย็นแล้วรักษาสุขภาพด้วยนะคะ

Ico32 สวัสดีค่ะพี่ครูดาวเรือง

ไม่ได้ไปทักทายพี่ครูนานเหมือนกัน...สบายดีนะคะ

ปีหน้าดาวจะรออ่านบันทึกถึงพ่อของพี่ครูค่ะ ^^

Ico32 ขอบคุณค่ะพี่กระแต

ช่วงนี้คนไม่สบายกันเยอะ พี่กระแตก็เช่นกันนะคะ รักษาสุขภาพด้วย

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ ^o^

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท