มหาวิทยาลัยซาไก(ตอน6)
จากการคาดการณ์รูปแบบของสภาพดินฟ้าอากาศ เป็นที่สังเกตุในช่วง 10 ปี ที่ผ่านมา ค่าเฉลี่ยอุณหภูมิของโลกเพิ่มมากขึ้น การเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศเป็นผลจากการเพิ่มขึ้นของปริมาณของก๊าเรือนกระจก โดยเฉพาะอย่างยิ่งก๊าชคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศมีระดับสูงเกินกว่าปกติ ทำให้เกิดปรากฏการณ์เรือนกระจก เป็นสาเหตุทำให้เกิดสภาวะโลกร้อน เกิดภัยภิบัติถี่ขึ้นและรุนแรงเกิดขึ้นทั่วโลก รวมทั้งประเทศไทยที่ได้รับผลทั้งปรากฏการณ์ แอล นินโญ่ และ ลา นินญ่า ในรอบปีนี้
ในช่วงที่มีการปฏิวัติอุตสาหกรรม นับตั้งต่ปี 2393 เป็นต้นมา ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เพิ่มขึ้นถึง 36% ก๊าซมีเทนเพิ่มขึ้น 17% ก๊าซไนตรัสออกไซด์เพิ่มมากกว่า 151% ได้มีการบันทึกว่าในทศวรรษ 1990 เป็นช่วงเวลาที่มีระดับความร้อนเพิ่มสูงมากที่สุด
เมื่อปี 2550 ปลายเดือนธันวาคม ผมได้มีโอกาส ไปเที่ยวภาคเหนือ เป้าหมายจะขึ้นดอยที่มีชาวเขาอาศัยอยู่ มีเพื่อนแนะนำให้ไปที่ชาวเขา ปกากะญอ อยู่ที่เชียงใหม่ คราวนั้นได้เพื่อนอีก 1 คนไปด้วยกัน เขาเคยไปที่ดอยเสมิงและได้สนิดสนมกับพ่อหลวง(ผู้ใหญ่บ้าน) บ้านแม่โต๋ เดินทางจากกรุงเทพฯ ด้วยรถไฟฟรีขบวนกรุงเทพ-เชียงใหม่ รถไฟขบวนนั้นแน่นมากมีผู้โดยสารล้นขนาดต้องยืนเบียดเสียดกันบริเวณประตูของข้อต่อระหว่างตู้รถไฟ ในขณะที่มีผู้โดยสารอีกจำนวนหนึ่งที่รออยู่ตามสถานีรายทาง ไม่สามารถขึ้นรถไฟขบวนนี้ได้เนื่องจากไม่มีแม้แต่ที่ยืนเท้าแทรกเข้าไปได้ รถไฟถึงสถานีเชียงใหม่ตอนประมาณ 6 โมงเช้าอากาศหนาวในตอนเช้าทำให้ก้าวเดินแทบไม่ไหว เมื่อแวะจิบกาแฟ ก็เดินทางต่อไปยัง สถานีขนส่ง อาเขต เพื่อเดินทางต่อขึ้นบนดอย จากขนส่งอาเขตขึ้นรถขนส่งขนาดเล็กสีเหลือง รถคันนั้นหลังจากวิ่งออกนอกเมืองไปแล้วมีผู้โดยสารขึ้นเพิ่มอีก จนต้องนั่งซ้อนขึ้นบนหลังคารถเต็มพื้นที่ ผมและเพื่อนห้อยท้ายรถเพราะมีทั้งเด็กและผู้หญิง และจะได้ชมวิวข้างทาง เส้นทางที่รถผ่านคดเคี้ยว ทั้งลาดทั้งชัน สลับกันไป บางช่วงเป็นเนินหน้าผา มองเห็น ภูเขาที่อยู่หางออกไป ซึ่งภูเขาเหล่านั้นถูกแปลสภาพเป็นที่ทำกินจนโล่งเตียนพบเห็นภูเขาลักษณะนั้นตลอดเส้นทาง อากาศหนาวมากเสื้อผ้าที่ใส่ไปก็เสื้อยืดกางเกงยืน รถวิ่งฝ่าลมเย็น กวัดแกว่งไปตามเส้นทาง ที่ท้ายรถมีผู้โดยสารห้อยโหนแน่นจนขยับเท้าไม่ได้ ผมทั้งหนาวมือชาเท้าชาและต้องระวังขณะรถวิ่งผ่านทางคดโค้งขึ้นลง ใช้เวลาอยู่หลายชั่วโมง
เมื่อเข้าใกล้ถึงหมู่บ้านที่จะไป บริเวณข้างทางเต็มไปด้วยแมกไม้ อากาศหนาวเย็นมากกว่าเดิมเมือถึงปากทางเ้ข้าหมู่บ้าน มีลูกชายพ่อหลวงรออยู่ก่อนแล้ว เมื่อพบทัพูดคุยทักทายเรียบร้อย ก็เดินเข้าหมู่บ้านเป็นระยะทางประมาณ 2 กิโลเมตร ระหว่าง2ข้างทางเต็มไปด้วยแมกไม้ใหญ่น้อยผสมปนแป ตลอดเส้นทางจนถึงที่พัก สร้างบรรยากาศแปลกตาแปลกใจมาก ทั้งลักษณะบริเวณพื้นที่รอบๆบ้าน ตัวบ้านที่มุงหลังคาด้วยใบไม้ ที่นั่นมีผู้เฒ่ารออยู่เตรียมตัวเล่าเรื่องราวต่อไป ของ ปกากะญอ
ความเห็น (2)
จะติดตามตอนต่อไป ยังไม่เคยขึ้นดอย ขึ้นภู ควน และเขาบ้านเรา
ด้วยความขอบคุณครับ
ได้อ่าน นึกถึงครั้งเก่าก่อนเคยเดินทางในลักษณะคล้ายกัน ยังจำได้ไม่ลืม