เมื่อวานวันที่ ๒ ธันวาคม ๒๕๕๓ ได้มีโอกาสกลับไปเยี่ยมนักเรียนและเพื่อนครูที่โรงเรียนวิทยสัมพันธ์อีกครั้งหนึ่ง อย่างไม่ได้ตั้งใจนัก เพราะการไปครั้งนี้มีเจตนาไปช่วยเหลือโรงเรียนบ้านห้วยกอกพัฒนา และคนในชุมชน เกี่ยวกับการพัฒนารูปแบบโรงเรียนขนาดเล็ก เมื่อเป็นทางผ่านจึงถือโอกาสแวะไป
การไปครั้งนี้ได้นำเสื้อยืดโปโลไปฝากเพื่อนครูคนละ ๑ ตัว กว่าจะเลือกได้ขนาด สี และแบบให้เหมือนกันนั้นเป็นเรื่องยากมาก จึงได้แค่เพียงใกล้เคียง และมีขนมสำหรับเด็กเล็กน้อย เมื่อรถแล่นเข้าไปในโรงเรียน เพียงแค่ฉันเปิดประตูก้าวขาลงจากรถยังไม่ได้เดินแม้แต่ก้าวเดียว เด็ก ๆ นักเรียนต่างวิ่งกรูเข้ามารุมกอด รุมรัด มะรุมมะตุ้ม จนฉันแทบไม่ได้เดิน มีคุณครูท่านหนึ่งมองดูอยู่และบอกว่า "เหมือนมดรุมอะไรสักอย่าง" ไม่ว่านักเรียนหญิงหรือชาย ส่วนมากจะเป็นนักเรียนชั้นมัธยม ส่วนนักเรียนชั้นประถมจะแอบมาด้อม ๆ มอง ๆ และเข้ามาหา มากอดทีละคนสองคน
ผู้ปกครองที่ทราบจากลูกหลานว่า "วันนี้ครูคิมจะมาเยี่ยมโรงเรียน" จึงมารอคอย มากอดและบางคนก็ร้องไห้ว่า "ครูคิมลาออกไปก็ไม่ได้มาบอกลา รู้สึกคิดถึง อยากจะไปหาก็อยู่ไกลกัน" ได้แต่พูดให้กำลังใจผู้ปกครองไปว่า "ยังรักและคิดถึงอยู่เสมอ และให้ดูแลลูกให้ดี หากว่างก็จะมาเยี่ยมอีก"
คุณครูทุกคนรวมทั้งผู้อำนวยการโรงเรียน ได้เปลี่ยนเสื้อเป็นเสื้อยืดคอโปโลสีเขียวเหมือนกันทั้งทีม แม้ว่าครูจะทะยอยมากันทีละคนสองคน แต่ก็มะรุมมะตุ้มไม่แพ้เด็กเลย "ม๊ะ..ขอกอดให้หายคิดถึงหน่อยค่ะ"
เด็กนักเรียนบางคนก็แสดงออกทั้งทางวาจาและทางกายสัมผัส บางคนไม่ได้แสดงว่า "คิดถึงครู" แต่เป็นแสดงออกทางสายตาและทางสัมผัสที่ "ซึ้งใจ" มากไม่สามารถลบเลือนได้ แม้จากมาแล้วก็ยังให้ความรู้สึกที่เกิดจากความรักอยู่ทุกเวลา เด็กชายบางคนแก้มโดนลิปสติกของครูเป็นสีเรื่อ ๆ แต่เขาบอกว่า "จะไม่เช็ดออกให้มันจางไปเอง" นี่คือความรู้สึกบางอย่างที่เป็นความทรงจำ นับเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตก็ว่าได้ในการที่ "ได้ทราบว่ามีคนรักเราถึงเพียงนี้" โดยเฉพาะเด็ก ๆ
พวกเรานั่งทานข้าวที่ห้องเรียนชั้น ป.๓ แต่ผู้อำนวยการฯ คะยั้นคะยอว่าจะพาไปทานข้าวที่ร้านอาหารริมแก่ง แต่ฉันอ้างว่ามันไกลและต้องใช้เวลา อีกอย่างมีนัดหมายไว้ที่โรงเรียนบ้านห้วยกอกพัฒนา ในที่สุดก็ไปทานข้าวที่สามแยกบ้านแยง เมื่อถึงเวลาทานกันจริง ๆ แทบไม่มีใครแตะต้องอาหารที่สั่งจากทางร้านเลย แต่ละคนมุ่งแต่ทานน้ำพริก ผัก ปลาย่าง และอาหารที่เตรียมมาจากบ้าน ซึ่งวันนี้มีอาหารพิเศษที่คุณแม่ของครูโบตั๋นและครูประเสริฐสามีของครูแหววทำมาฝากฉันคือยำผักและป่นปลา
บรรยากาศทั่วไปของโรงเรียนก็ไม่ต่างกันเหมือนกับที่ฉันเคยอยู่ เพียงแต่ว่าเริ่มเข้าสู่ฤดูหนาวเข้าหาฤดูแล้ง ต้นไม้ใบไม้ผลัดใบหัวเกือบโกร๋น ไม่สดชื่น แต่หัวใจของผู้คนที่นี่ยังเต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำใจที่ไหลเย็นและสดชื่น ไม่แห้งแล้งเหมือนบรรยากาศ ขอขอบคุณโอกาสที่ได้มอบความรักและความอบอุ่นให้แก่พวกเรา
ในตอนบ่าย ฉันก็จากลาเพื่อไปร่วมกิจกรรมกับนักเรียน ชาวบ้านห้วยกอก และครูโรงเรียนบ้านห้วยกอกพัฒนา
ซาบซึ้งในไมตรีสัมพันธ์ระหว่างกันเช่นนี้..มาให้กำลังใจด้วยดอกบัวจากบ้านค่ะ..
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
เมื่อวานน้องไปช่วยงานของโรงเรียนบ้านนอกเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง จะรอเล่าในบันทึกหน้านะคะ เส้นทางผ่านโรงเรียนเก่าจึงแวะไปเยี่ยมกันค่ะ
เหมือนมดตอมอะไรสักอย่างนั้น อะไรครับ "น้ำตาล" นะผมว่า ใช่เปล่าครับ อิอิ
ความห่วงหาอาทรเป็นยาใจชนิดหนึ่งนะครับ
สุขใจกับยายคิม
และสุขใจกับคุณครู และนักเรียน
เหมือนยายคิมได้เดินทางไปที่เดิมอีกครั้ง
ด้วยความรู้สึกใหม่ แต่ ยิ่งใหญ่กว่าเดิม ครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์โสภณ เปียสนิท
ชุลมุนกันแบบกอดรัดฟัดเหวี่ยงเลยค่ะ นึกถึงจิตใจของเด็ก ๆ ก็น่าสงสารค่ะ
สวัสดีค่ะคุณทิมดาบ
สุขใจเล็ก ๆค่ะ ความรู้สึกใหม่ในที่เดิมจริง ๆค่ะ จากมาแล้วก็อดสงสารและคิดถึงเด็ก ๆค่ะ
เสื้อสวย น้ำใจก็งาม ครับ
ความทรงจำอันแสนประทับใจนะคะพี่คิม
สวัสดีค่ะน้องจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
ชอบไหมละ เสื้อสีนี้ ใครชอบมีแจกค่ะ น้องกายก่อนใครเพื่อน "นั่งรอคอยมองว่ารถจะแล่นเข้าไปตอนไหน" เด็กบางคนแก้มโดนลิปสติกเรื่อเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ...พี่คิม...
สวัสดีค่ะน้องpoo
ซึ้งจริง ๆ ก็เพิ่งทราบว่าเด็กรักเราถึงขนาดนี้ค่ะ
สวัสดีค่ะน้องบุษยมาศ
พี่คิมย้ายมาที่นี่ ๒๕๔๖ ค่ะ ตอนนั้นแห้งแล้ง ไม่มีต้นไม้ ภายหลังไฟไหม้อาคาร ทำให้ปรับเปลี่ยนพัฒนา หาต้นไม้มาปลูกแล้วค่ะ
เสื้อสวย น้ำใจงาม (ตามเพื่อน) แถมมีครูน่ารักด้วยอ่ะ ;)
สวัสดีค่ะน้องท้องฟ้า
เป็นบันทึกที่มีความรู้สึกดี มากกว่าการถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือค่ะ การอยู่ด้วยกันทุกวันก็เห็นเป็นเรื่องธรรมดา เมื่อจากกันหรือสูญเสียสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปจึง...มีความรู้กใหม่ ๆ เกิดขึ้น
สวัสดีค่ะอาจารย์Wasawat Deemarn
เย้ ๆ ๆ ๆ ลอกการบ้านเพื่อน ฮา ๆ ๆ จริงค่ะครู (ผู้หญิง) น่ารักทุกคน ส่วนครู (ผู้ชาย) ก็น่ารัก ยกเว้นคนหนึ่ง วันนี้ก็ดูน่ารักดีค่ะ เสียงส่วนมากก็เช่นเดียวกันนะคะ
-สวัสดีครับยายคิม...
-วันนี้ "วันสุข" อีกแล้ว.....เย้ ๆ ๆ
-เห็นภาพบรรยากาศแล้ว....น่าสนุกนะครับ...
-พรุ่งนี้ผมจะไปจังหวัดพิจิตร...หวังว่า...ระหว่างทางคงปลอดภัย 5555
-จะเก็บภาพมาฝาก...นะครับ...
-วันนี้..สบายดี "วันสุข" ครับ...
สวัสดีค่ะคุณเพชรน้ำหนึ่ง
เลยไปกินปลาพิษณุโลกไหมละ จะเลี้ยงน่า แค่ ๕๗ กม.เองนะ เมื่อวานไปเที่ยวป่าที่บ้านนอก เจอต้นดอกหญ้าคิดถึงคุณเพชรฯ จึงเก็บภาพมาฝาก
เสื้อสวยครับ
สวัสดีค่ะ
ตอนแรกจะหาสีเดียวแบบเดียวกัน ๑๖ ตัว หายากมาก จึงได้เพียงใกล้เคียง อย่างน้อย ๆ เขาก็อาจจะคิดถึงเราบ้าง เหมือนเธอ
สวัสดีค่ะพี่คิม อิจฉาคนที่ได้ทำอะไรในสิ่งที่ชอบและมีความสุข ความสุขหาง่ายถ้าคุณอยากหา ใช่ไหมคะ
สวัสดีค่ะน้องShe
ขอขอบคุณค่ะ พี่คิมกำลังจะเล่าเรื่องใหม่ เห็นน้องมาทักทาย ก็รีบตอบเลยค่ะ น้องคงสบายดีนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ พี่คิมเรื่อย ๆ ในฐานะราษฏรเต็มขั้นค่ะ
"วันสุข"ของพี่คิม หลายคนที่แวะมาต่างก็สขใจไปด้วย
สวัสดีค่ะน้อง✿อุ้มบุญ✿
วันนี้พี่คิมเล่าให้เพื่อนฟัง เขาน้ำตาไหลเพราะ..ซึ้งกว่าว่างั้น ดีใจที่ผู้อ่านมีความสุขค่ะ