นางงาม
ว่างเว้นจากการเขียนเรื่องราวมานานเสียจนต้องมาเคาะสนิมอีกครั้ง ที่จริงมีสิ่งละอันพันละน้อยที่อยากจะมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้มากมายทั้งทางด้านวิชาการ และเรื่องราวเบ็ดเตล็ดอื่นๆแต่ทว่ายังหาโอกาสดีดีไม่ค่อยได้
พอดีในวันลอยกระทงที่ผ่านมา สงสัยว่าอายุคงจะได้ที่( คือแก่จัด อิอิ) แม่ต้อยจึงได้รับการทาบทามให้เป็นกรรมการผู้ทรงเกียรติในการตัดสินนางนพมาศในประเพณีลอยกระทงในพื้นที่ใกล้ๆบ้าน
โอ้โห ไปเยี่ยมโรงพยาบาลมาก็มาก ประเมินคุณภาพก็ทำเป็นประจำแล้ว พอเขาให้มาตัดสินนางงามนี่ชักไปไม่เป็นเอาเสียเลย
พยายามหาเหตุต่างๆนานาที่จะไม่ไปทำหน้าที่นี้ แต่คนบ้านเดียวกันเขาก็บอกว่า
“เอาเถอะน่า เขามาขอเราต้องไปสักหน่อย”
เมื่อเป็นดังนั้น แม่ต้อยจึงต้องมานั่งทบทวนว่าคนที่ว่าจะเป็นนางงามนี่เขาต้องดูอะไรบ้างนะ...
โบราณเขาบอกว่าต้องงามทั้ง๕ ประการ ผิวงาม ผมงาม ฟันงาม ตางาม เล็บงาม หรือจะเป็นน้ำใจ น้ำคำ น้ำมือ แม่ต้อยคิดฟุ้งซ่านไปต่างๆนานา เกี่ยวกับมาตรฐานนางงาม
เมื่อวันงานมาถึง แม่ต้อยไปตรงเวลาเป้ะเลย บนเวทียังว่างเปล่า ข้างหลังเวทีมีสาวๆแต่งชุดไทยนั่งรอเป็นแถว มีพี่เลี้ยงสาละวนแต่งหน้า โบกพัด บ้างก็ซับเหงื่อ ดูวุ่นวายจน ไม่มีใครสักคนเลยที่จะมาทักทาย หรือซักถาม
“ เอ้อ น้องคะ พี่เป็นกรรมการมาตัดสินนางงามในคืนนี้คะ จะต้องไปที่ไหนคะ”
ท่าทางอันเงอะงะของแม่ต้อยคงเป็นที่น่าขำขัน พลันนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง ร้องเรียกกันด้วยเสียงอันดังว่า
“ น้องๆ พาพี่เขาไปบนเวทีหน่อย กรรมการมาแล้ว”..
ตายละวา แม่ต้อยร้องอุทานในใจ ด้วยความตระหนก ก็เพราะว่าบนเวทีไม่มีใครสักคนเลย นี่แม่ต้อยต้องขึ้นไปนั่งเป็นคนแรกเชียวหรือนี่...
“ น้องๆ พี่ขอนั่งกับพวกนางงามก่อนได้มั้ย.. แม่ต้อยพยายามต่อรอง..” เผื่อจะได้เห็นร่องรอยใกล้ๆเสียก่อน ฮ่าๆๆ
“ ไม่ได้คะ ไม่ด้าย.. นี่สำหรับนางงามเท่านั้น เขามีเบอร์ติดไว้แล้ว ที่เก้าอี้ ทุกตัว “
ในที่สุดเขาก็พาแม่ต้อย แบบกึ่งๆลากๆไปที่นั่งโซฟา พร้อมกับยกกาแฟมาให้กิน
“ น้องๆ เขาจะตัดสินกี่โมงคะ พอดี พรุ่งนี้พี่มีงานแต่เช้า..”
“ คงเที่ยงคืนโน่นคะ ที่จะประกาศผล..”
ตอนที่แม่ต้อยไปถึง อากาศเริ่มเย็นสบาย น้ำในแม่น้ำเจ้าพระยาคลื่นไหวเป็นระลอกพริ้ว พระจันทร์ลูกกลมโตโผล่ที่ขอบฟ้าสวยงามมาก ทำให้เพลิดเพลินระหว่างรอคอยได้ดีทีเดียว
ในที่สุดแม่ต้อยก็นั่งรอจนกรรมการท่านอื่น ๆมาครบทุกคน พวกเราได้ขึ้นไปนั่งบนเวทีอย่างสง่างาม รับรองเห็นนางงามแบบใกล้ชิดแน่นอน
มีสาวงามเข้าประกวด ๔๐ กว่าคน ทุกคนมีประวัติ มีดีกรีการศึกษาดีดี เขาเอาประวัติให้ก่อน โดยมีรูปถ่ายแบบปกติแนบมาด้วย
ดูจากรูปคร่าวๆก็น่าจะคัดออกได้เกือบครึ่งฮ่าๆๆ
ถึงเวลาเดินจริงๆ แม่ต้อยนึกเห็นใจน้องๆที่เข้าประกวด เพราะว่า แม่ต้อยเห็นความเกร็ง ความไม่มั่นใจ ความประหม่า จากหลายๆคน
นางงามทุกคนเดินแบบช้าๆ แม่ต้อยคิดว่าเนื่องจากรองเท้าที่สูงมากจริงๆ และการสวมผ้าในแบบชุดไทยที่แคบ ซึ่งในยามปกติไม่มีความคุ้นเคย อันนี้นับว่าน่าเห็นใจมากๆ หรือว่าการเดินช้าเป็นวิถีของนางนพมาศ แม่ต้อยไม่แน่ใจ
แต่บางคนมีความมั่นใจมาก ลีลาการเดิน มีจังหวะ มีการหยุดให้กรรมการให้พินิจพิจารณาตามใจชอบ หมุนไปหมุนมาให้ดูจนพอใจเลย มีการสบตากรรมการให้ใจอ่อนเสียงั้น
การคัดตัวมีสี่รอบ รอบที่สามมีการให้กรรมการสัมภาษณ์โดยให้ถามในทันทีนั้นเลย แม่ต้อยเองก้ได้ถามไปหนึ่งคำถาม
“ หากว่าสามารถจะทำในสิ่งที่รักสักสามอย่างในชีวิต จะทำอะไรบ้าง และเพราะเหตุใดคะ?”
แม่ต้อยจำไม่ได้เสียแล้วว่าคำตอบเป็นอย่างไร ?
ในที่สุด ก็ได้นางนพมาศ เกือบเที่ยงคืน เป็นสาวน้อยหน้าตาน่ารัก รูปร่างดี
แม่ต้อยว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี เหมือนกันในชีวิตนี้ และมีข้อสังเกตุอย่างหนึ่งว่า ผู้ที่ผ่านการคัดเลือกว่าสมควรได้รับรางวัลชนะเลิศในรอบสุดท้ายนั้น ล้วนแล้วแต่สวมเสื้อผ้าในโทนสีชมพูทั้งสิ้น
สีชมพูอ่อนหวานผสมผสานกับแสงจันทร์ในคืนวันเพ็ญเช่นนี้ ทำให้ดูโดดเด่นกว่าปกติ
จริงหรือเปล่าไม่ทราบ เพราะว่าอันนี้เป็นความคิดของแม่ต้อยเอง
คราวหน้าใครมาขอให้ไปเป็นกรรมการอีกรับรองได้ว่าจะพัฒนากว่านี้แน่นอนคะ
เรื่องที่ไม่เป็นเรื่องก็ขอจบเพียงเท่านี้นะคะ
สวัสดีคะ
ความเห็น (6)
สวัสดีครับแม่ต้อย...
อ่านไปขำไป
จริง ๆ ตัดสินไม่ยากหรอกครับ
เพราะเกณฑ์ในการประกวดอยู่ในตัวแม่ต้อยครบถ้วนแล้ว ฮิ ฮิ...
แม่ต้อยนะ..ไม่เอาภาพนางงามมาแบ่งดูมั้งเลย...
ได้แต่อ่านไปยิ้มไป อิอิ
วันทื่ 15 ธ.ค. นี้ผมก็ต้องเป็นกรรมการประกวดเหมือนกันละครับ...
แหม..กว่าจะตัดสินได้ ต้องจับ ต้องดม หอม ๆ นางงามผู้เข้าประกวดหลายรอบทีเดียวละครับ ^^
เก่งทุกเรื่องเลยนะคะ แม่ต้อย
สวัสดีคะ น้องหนานเกียรติคะ
ตอนไปนั่งบนเวที เกือบจะโทรตาม น้องเกียรติหรือน้องเอกมาช่วยซะแล้วเนี่ย
งานหน้ารับรองไม่พลาดคะ อิอิ
สวัสดีคะ ท่านเกษตร
อิจฉาละซีคะ อิอิ
นางนพมาศ เขาห้ามดมนี่นา
ไม่เหมือนงานของท่านเกษตร ที่ทั้งดม ทั้งจับ ฮ่าๆๆ
