หน้าที่...ที่เลือกไม่ได้

 

 

 

 

 

 

ไม่มีศิษย์ที่ไหนในโลกนี้

จะเก่งดีมีวินัยไร้ปัญหา

มีต้นทุนคุณธรรมเหนือตำรา

ไม่ต้องมาเรียนรู้จากครูเลย

 
 
หากแต่ศิษย์ยุคใหม่ไร้ที่พึ่ง

ปัญหาจึงมากเกินจะเมินเฉย

สังคมเปลี่ยนแปลงไปไม่เหมือนเคย

ครูต้องเงยหน้าสู้รู้อาการ

หน้าที่ครูคือให้ไม่เลือกศิษย์

จะยากดีมีจนคนขอทาน

ศิษย์คืองานของครูอยู่ร่ำไป

ทุกชีวิตผิดถูกคือลูกหลาน

 
 
ถึงเกเรก้าวร้าวไม่เข้าห้อง

จะตั้งท้องหรือติดยามาจากไหน

จะพูดจาไม่น่ารักสุดหนักใจ

ครูก็ต้องแก้ไขให้แนวทาง
 

ครูจึงควรทำใจให้ได้ว่า

ศิษย์ยิ่งมีปัญหาอย่าทิ้งขว้าง

สู้อดทนทำใจให้เป็นกลาง

ช่วยสะสางสร้างสรรค์ตามขั้นตอน
 
 
 

ไม่มีศิษย์จะมีครูอยู่ใยหนอ

ใครจะรอเรียนรู้ให้ครูสอน

ลูกศิษย์สร้างปัญหาควรอาทร

คิดให้ดีเสียก่อนอย่าอ่อนใจ

 

 

 

สันติสุข สันติศาสนสุข  ♥♥

---

[ขจิต ฝอยทอง]

ตามมาอ่านครับ กลอนไพเราะมากเลยครับ มาเขียนบ่อยๆๆนะครับ

[หมูจ๋า]

เห็นด้วยค่ะเข้ามาอ่านบทกลอนที่กินใจมากๆเลยค่ะ

[สันติสุข]

คุณขจิต ที่เคารพ

ดีใจที่ให้ความสนใจกับงานเขียนประเภทร้อยกรอง ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจ

คนเขียนครับ

[สันติสุข]

คุณหมูจ๋า ที่เคารพ

ขอบคุณครับที่คุณหมูมีความรู้สึกดีๆ และกินใจกับงานเขียนชิ้นนี้

แล้วแวะมาอ่านอีกนะครับ

[นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย)]

ศิษย์มากมาย ไร้คนรัก ยังหลักลอย

ยังเถื่อนถ่อย คอยรัก ไม่ผลักใส

ยังโง่งม ตรมตรอม ไม่ยอมใคร

ต้องการใจ ใครคนหนึ่ง ซึ่ง คือครู

[สันติสุข]

ครูหยุย ครับ

ครูทุกคนคงรักเด็กเหมือนๆเรา แต่ต้องเข้าใจในความแตกต่างของเด็ก เพราะเด็กแต่ละคน

มีต้นทุนชีวิตไม่เหมือนกัน