ใน บันทึกก่อนหน้านี้ ได้ถามคำถามเกี่ยวกับฟ้าผ่าเอาไว้
ต่อไปนี้คือเฉลย พร้อมคำอธิบาย ครับ
คำตอบ : B นั่งยองๆ เท้าชิด มือปิดหู ปลอดภัยกว่า นอนราบ
เหตุผล :
เดิมทีนั้น นักวิชาการเคยเชื่อว่า หากอยู่ในที่โล่งแล้วหาที่หลบฟ้าผ่าที่ปลอดภัยไม่ได้ (หรืออยู่ไกลเกินไป) ก็ควรนอนราบลงกับพื้น ด้วยเหตุผลที่ว่า ฟ้าผ่ามักจะฟาดลงมาที่จุดสูงในบริเวณหนึ่งๆ เราจึงควรทำตัวให้ต่ำที่สุดโดยการนอนราบ
แต่จากหลักฐานจำนวนมากทำให้เราทราบว่า คน (หรือสัตว์) ที่ได้รับอันตรายจากฟ้าผ่า มักจะไม่ได้โดนฟ้าผ่ามาที่ร่างกายโดยตรง (ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้ แต่น้อย) แต่กลับโดน กระแสไฟฟ้าที่ไหลมาตามพื้น (ground current) ทำร้ายมากกว่า
กระแสไฟฟ้าที่ไหลมาตามพื้นเกิดจากการที่ฟ้าผ่าลงบนพื้นแล้วกระจายออกไปโดยรอบ หรือฟ้าอาจผ่าลงบนวัตถุสูง (เช่น ต้นไม้) แล้วไหลลงตามลำต้น เมื่อกระแสไหลถึงโคนต้น ก็จะกระจายออกไปตามพื้น (หากพื้นชื้นแฉะ เช่น ฝนตก ก็จะทำให้กระแสไหลได้ง่ายยิ่งขึ้น)
กระแสไฟฟ้าที่ไหลไปตามพื้นอาจไปได้ไกลแค่ไหน โปรดดูตัวอย่างภาพนี้ได้!
รอยไหม้บนพื้นสนามกอล์ฟที่เกิดจากฟ้าผ่าลงที่จุดซึ่งปักเสาธง
ในทางฟิสิกส์และวิศวกรรมไฟฟ้าจะกล่าวถึง แรงดันไฟฟ้าช่วงก้าว (step voltage) ซึ่งหมายถึง ความต่างศักย์ที่ตกคร่อมจุด 2 จุดของร่างกายของคน สัตว์ หรือวัตถุใดๆ ยิ่งจุด 2 จุด อยู่ห่างกันมากเท่าไร (เช่น เรายืนบนพื้น โดยที่เท้าทั้งสองแยกห่างจากกัน) โอกาสที่แรงดันไฟฟ้าช่วงก้าวก็จะมากตามไปด้วย ส่งผลให้กระแสที่ไหลมาตามพื้นเข้าสู่ตัวเรา ร่างกายสัตว์ หรือวัตถุนั้นได้มากขึ้น
นั่นคือ เราอาจลดความเสี่ยงจากการถูกกระแสไฟฟ้าที่ไหลมาตามพื้นลงได้โดยขยับเท้าให้ชิดกัน (เพื่อลดแรงดันไฟฟ้าช่วงก้าวให้เหลือน้อยที่สุด)
แล้วทำไมจึงไม่ควรนอนราบ?
การที่คนนอนบนพื้น ไม่ว่าจะท่าไหน (นอนหงาย นอนคว่ำ ท่าปางไสยาสน์ ฯลฯ) ก็จะมีจุดแตะพื้นอย่างน้อย 2 จุดที่อยู่ห่างกันเสมอ นั่นคือ กระแสไฟฟ้าที่ไหลมาตามพื้นสามารถวิ่งเข้าร่างกายที่จุดหนึ่ง ผ่านร่างกาย แล้วออกไปอีกจุดหนึ่ง ครบวงจรพอดี! ดังนั้น ท่านอนจึงไม่เหมาะกับการลดความเสี่ยงจากฟ้าผ่า
ในขณะเดียวกัน เราก็ไม่ควรยืน เพราะทำให้ตัวเราสูง ซึ่งนอกจะเสี่ยงต่อฟ้าผ่าแล้ว ยังอาจมีสิ่งของต่างๆ ปลิวมากับลมแรงทำอันตรายเราได้ เมื่อนอนก็ไม่ได้ ยืนไม่เหมาะ จึงเหลือท่าเดียวคือ นั่งยองๆ ทำตัวให้เล็กที่สุด
ส่วนที่ต้องปิดหู ก็เพื่อป้องกันอันตรายจากเสียงฟ้าร้อง (หากเกิดฟ้าผ่าใกล้ๆ ตัวเรา)
อ้างอิง
เย้ๆๆเดาถูก เจอพี่ชิวต้องหาเรื่องให้เลี้ยงเสียหน่อย อิอิๆว่างเมื่อไรมาให้ผมเลี้ยงสเต็กบ้างนะครับ...
อ.แอ๊ด 014
ยินดีด้วยครับที่รอดจากฟ้าผ่ามาได้ ไม่กลายเป็นสเต็ก ;-) ไว้พี่โฉบไปแถวๆ กำแพงแสนเมื่อไร ได้ไปกินสเต็กด้วยกันแน่!
ไปสอนเรื่องเมฆเลยเป็นไงครับ หรือพับกระดาษก็ได้ (ตอนนี้บ้าอยู่ 2 เรื่องเท่านั้น
หากไม่นับเรื่องต่อต้าน Pseudo-Science จนถูกคนบ้าโทรมาด่าแล้ว...อิอิ)
อ.แอ๊ด
ต่อต้าน พี่ หรือต่อต้าน คนบ้าคนนั้น คร้าบบบบ....อิอิ
ไว้เจอกันจะเล่าให้ฟังครับ 'คนบ้าคนนั้น' น่าจะเป็นคนดังคับสังคมไทยซะด้วยยยยย 555
๕ ๕ ชอบคำตอบคห. ๒ อ.หมอเมฆค่ะ .. แหม ปูตอบผิด จะมีรางวัลที่โหล่ไหมคะ ๕ ๕
วันนี้น้องฟ้าอันดามันร้องไห้ปานปริ่มจะขาดใจค่ะ ไม่กลัวฟ้าผ่าค่ะ อ๋อต้องทำตัวให้เล็กที่สุด ถนัดค่ะ ;)
ปล. อ.หมอเมฆฝากชิมสเต๊กเผื่อ ๒ จานใหญ่ๆ ด้วยนะคะ ;) ปูส่งเมฆทางเมลแล้วนะคะ
คุณปูไปกำแพงแสนให้ อ.แอ๊ด 014 เลี้ยงสเต็กเลยครับ ขอจานใหญ่ อิ่มทั้งวัน ;-)
เย้...ตอบถูกด้วย....
แหะๆ พี่ชิว ดาวเดาผิด แต่ทำตัวได้ถูก คงไม่โดนฟ้าผ่าตาย...
ที่สำคัญยังไม่เคยไปสาบานอะไรเอาไว้ 555
อยากรู้เรื่อง ต่อต้าน Pseudo-Science จนถูกคนบ้าโทรมาด่าแล้ว บ้างอ่ะ
ปล. สเต็กที่กำแพงแสนจานใหญ่มากค่ะ...ตอนดาวพาตัวเองไปให้ท่านพี่เลี้ยง กินไม่หมดเลย เสียดายมากๆ
สวัสดีค่ะ
มาเรียนรู้การเอาตัวรอดเวลาฟ้าผ่า
วันศุกร์ขับรถพาลูกกลับจากระยอง เห็นฟ้าผ่ายินฟ้าร้องตลอดทาง แถมเปรี้ยงลงสองข้างทางที่ดูเหมือนจะไม่ไกลด้วย
สว่างเป็นเส้นสายใกล้บ้างไกลบ้าง ตลอดทางเลยค่ะ
สบายดีนะคะ
นั่งยอง ๆ ทำตัวให้เล็กที่สุด ;)...
ทำตัวให้เล็กนี่ ลำบากจริง ๆ ครับ 555
วิทยาศาสตร์มหัศจรรย์จริง ๆ
ขอบคุณครับ ท่านพี่ชิว ;)
เพิ่งจะรู้นะการนั่งยองๆ เอามือปิดหูว่าป้องกันฟ้าผ่าได้ ส่วนท่านอนราบก็คิดจะตอบก็ผิดเสียแล้วจ๊ะ จะได้แนะนำญาติโยมป้องกันภัยจากฟ้าผ้าจ๊ะ แต่พวกที่ชอบสาบาญที่ก็ไม่แน่ว่าจะช่วยได้หรือเปล่า.....ฮิ...ฮิ...ฮิ..(หัวเราะจ๊ะ)
ขอบคุณค่ะ..ท่านี้เป็นสัญชาติญาณในตนเองดีค่ะ..
ภาพมังกรไฟบนท้องฟ้าเหนือตึกใกล้ SCB..
งั้นเราควร นั่งยอง ๆ ยกขาข้างหนึ่งขึ้น ดีไหมครับ อิอิ