เครือข่ายผู้ติดเชื้อเอดส์กับการสร้างสรรสังคม

        โรคเอดส์เริ่มปรากฎในประเทศไทยของเราเมื่อปี พ.ศ. 2522 และในปี พ.ศ. 2537-38 มีผู้ป่วยเสียชีวิตโดยเฉพาะภาคเหนือตอนบน สถิติของผู้แทนกองทุนประชากรแห่งสหประชาชาติ รายงานว่า ใน ปี พ.ศ.2527-2540 มีผู้ป่วยเอดส์เสียชีวิตในไทยจำนวน 38,272 และเมื่อถึงปี เมษายน2549 มีผู้เสียชีวิตสูงถึง 3 เท่าตัวคือราว 82,317 คน และมีรายงานว่ามีผู้ป่วยและผู้ติดเชื้อในปัจจุบัน สะสมมากกว่า 1.07 ล้านคน ขณะเดียวกันจำนวนสะสมผู้เสียชีวิตเอดส์ก็มีอัตราเพิ่มขึ้นรวม 510,000 คน  ในขณะที่วัยผู้ใหญ่ติดเชื้อโรคเอดส์มีชีวิต ถึง 580,000 คน และมีจำนวน 37,000 คนแสดงอาการเจ็บป่วย ขณะที่ข้อมูลรายงานว่า เฉพาะปี พ.ศ.2548 ปีเดียว  มีผู้ป่วยเอดส์เสียชีวิตทั้งหมด ถึง 82,197 คน สถานการณ์ของเอดส์ในประเทศไทยจึงไม่ใช่เรื่องที่เล็กน้อยอีกต่อไป เพราะจำนวนผู้ติดเชื้อเพิ่มขึ้นเรื่อยๆและเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือจากข้อมูลที่ได้ไม่ว่าจะเป็นคลีนิคนิรนาม สำนักงานควบคุมโดรตจิดต่อเขต 6 พบว่า วัยรุ่น นักเรียนมัธยม กลุ่มเด็กเร่ร่อน กลุ่มเด็กหญิงและเด็กชายที่ขายบริการทางเพศเป็นกลุ่มแพร่ระบาดที่เร็วที่สุด รองลงมาได้แก่กลุ่มที่ใช้เข็มกับยาเสพติดประเภทฉีด ส่วนยาบ้าขณะนี้วันรุ่นเปลี่ยนวิธีการเสพด้วยการรนไฟสูดเข้าจมูกมากขึ้น ความคึกคะนอง สำส่อนทางเพศ การชึ้นครูยังคงมีอยู่อย่างหนาตา สถานบริการทางเพศทั้งชายและหญิงเปิดขายบริการกันเกลื่อนเมือง เครือข่ายผู้ติดเชื้อจึงต้องทำงานอย่างหนักในการเข้าถึงผู้ป่วยผู้ติดเชื้อ แม้ว่าในกลุ่มเยาวชน วัยรุ่น นักเรียนมัธยม แม้จะไม่กล้าเปิดเผยตัวตนมากนักแต่ก็ยังคงใช้ชีวิตเสเพล ปล่อยเชื้อ ขายบริการทางเพศ บางรายประชดสังคมด้วยการขายบริการราคาถูก บางรายแลกกับอาหารเพียง 1 มื้อหรือบุหรี่เพียง 1 ซอง การแพร่เชื้อเป็นไปอน่างรวดเร็วและน่าเป็นห่วงอย่างยิ่ง เครือข่ายต้องเปิดเผยตัวอย่างเป็นขบวนการ ทุกหน่วยงานต้องให้ความสำคัญ ไม่อยากเห็นเป็นองค์กรอ้างตัวทำเพื่อผู้ติดเชื้อเอาเงินต่างประเทศมามากมายแต่ไม่เห็นมีเนื้องานที่เป็นจริงเป็นจัง เชื่อหรือไม่ผมเคยช่วยแม่ลูกคู่หนึ่งที่สามีเพิ่งจบการศึกษาปริญญาตรีในมหาวิทยาลัยชื่อดัง และชีวิต ปล่อยให้ภรรยาติดเอดส์พร้อมลูกชายที่อายุเพียง 6 ขวบ แถมถูกไล่ออกจากบ้านสามีที่อุดรธานี แบกหน้ามาเพื่อจะกระโดดตึกตายที่โรงพยาบาลในตัวจังหวัด แม่ลูกคู่นี้เพิ่งรู้ว่าติดเชื้อ ไม่เคยเข้าถึงยา ไม่รู้จักเครือข่ายเอดส์ และที่น่าหดหู่ใจก็คือไม่มีองค์เอดส์ไหนที่มีบ้านพักให้เขาเพื่อบรรเทาความเดือดร้อน ไม่มีที่พักพิง ผมต้องพาเดินทางไม่ยโสธร ห่างจากขอนแก่น กว่า 200 กฺิิิิิิ.ม ไปยังมูลนิธิสุทธาสินี น้อยอินทร์ จึงได้รับการช่วยเหลือและเข้าถึงยา  ขอเถอะ อย่าแอบอ้างขอเงินต่างประเทศมาและไม่ทำอะไร อย่าโกหกคนที่เดือดร้อน อย่าทำตัวเป็นนักบุญใจบาปแอบอ้างหาเงินต่างชาติกิน และเพียงสร้างภาพ