จดหมายสื่อรัก ที่เก็บไว้แทนสิ่งที่ขาดหายไป...
จดหมายของใครคนหนึ่ง ที่เขียนถึงฉันด้วยความรักและความผูกพัน...
ฉันเขียนถึงเรื่องโทรศัพท์ได้ ฉันจึงคิดขึ้นได้ว่าคนเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยนิยมเขียนจดหมาย แต่สำหรับฉันแล้ว จดหมายเป็นตัวแทนของคนที่ฉันรัก ถึงแม้นเขาจะจากฉันไปไกลแสนไกลสักเพียงใด ก็ยังมีจดหมายที่เป็นลายมือของเขาเก็บไว้อย่างดี
บางครั้งเมื่อฉันคิดถึงเขาฉันก็เอาจดหมายมานั่งอ่าน จนลูกสาวแซวว่า แม่คิดถึงพ่ออีกแล้วไช่ไหม มานั่งเรียงเหตุการณ์ตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน เป็นเพียงเพื่อนกัน
จนกระทั่งกลายมาเป็นแฟนกัน และมาแต่งงานกัน เราสองคนมักเขียนจดหมายหากัน เพราะเมื่อก่อนโทรศัพท์ไม่เจริญก้าวหน้าเหมือนสมัยนี้ จึงใช้วิธีการเขียนจดหมายหากัน เพราะเราอยู่คนละจังหวัดกัน ห่างไกลกัน จดหมายแต่ล่ะฉบับกว่าจะได้รับก็ใช้เวลาเป็นอาทิตย์ ทำให้เรามีเวลาเขียนจดหมายคุยกัน บอกเล่าเรื่องราวต่างๆได้มากมาย เก็บไว้ในความทรงจำได้ดี และสิ่งที่ฉันคิดและฝันเสมอ คือ อยากเอาจดหมายที่เราสองคนเขียนถึงกันมาจัดเป็นรูปเล่มเก็บไว้ให้มันคงอยู่เป็นอนุสรณ์ของเราสองคน
ถึงแม้นว่าอีกคนจะจากไป หรืออีกคนจะตามไปไม่วันใดก็วันหนึ่ง แต่ยังคงมีจดหมายเป็นตัวแทนของเราสองคน ที่มีไว้ให้ลูกหลานได้เห็นและเก็บไว้อ่าน ฉันเชื่อว่าฉันทำได้ และจะมีให้ได้ ซึ่งมีภาพยนตร์อยู่สองเรื่องที่ฉันหาซื้อและเก็บไว้อย่างดี คือ เรื่อง ข้างหลังภาพและ THE LETTER ซึ่งเมื่อฉันเปิดดูทีใด น้ำตาฉันต้องไหลทุกครั้ง กับสิ่งดีๆ ความประทับใจที่เขาสร้างขึ้นมาให้เห็นถึงความรักของคน สองคน ที่รักกัน แม้นจะต้องจากกันด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม แต่ก็มีความทรงจำดีๆไว้ให้กันเสมอ แล้วคุณผู้อ่านล่ะ มีจดหมายรักถึงใครบ้างเอ่ย
เขียนใน GotoKnow โดย มาลีพันธุ์ ภูมา โรงเรียนวัดท่างาม อ.เมือง จ.นครศรีธรรมราช
ใน การศึกษาเรื่อง ศาสนศึกษา
ใน การศึกษาเรื่อง ศาสนศึกษา
คำสำคัญ (Tags): #จดหมายรักของเราสองคนจะคงอยู่ต่อไปตราบนานเท่านาน
หมายเลขบันทึก: 392005เขียนเมื่อ 7 กันยายน 2010 22:09 น. ()ความเห็น (4)
อ่านแล้วโดนใจครับ
ขอบคุณเขียนเรื่องราวดีๆให้ได้อ่าน
ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น เป็นกำลังใจให้ตนเองด้วยค่ะ
สื่งที่เป็นรูปธรรมและมีตัวตนอยู่จริง
สิ่งนั้นย่อมมีค่าแก่ความจดจำ และเห็นภาพพจน์เราสามารถอยู่กับมันได้ตลอดไป
เช่นจดหมายรักที่คนเราคงจะมีแค่ฉบับเดียวในชีวิต ส่งจากต้นทางไปหาปลายทางคือเรา
และข้อความในจดหมายคงจะเขียนว่า ..ฉันรักเธอ.. คงไม่เน่ามากไปใช่ไหมคะ
คือดิชั้นคิดในแง่มุมของภาษาไทยเกี่ยวกับการพรรณนาความรัก บันทึกน่าสนใจมากค่ะ
ขอบคุณน้องเอมอรน่ะค่ะที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น สำหรับพี่แล้ว จดหมายมันเป็นสิ่งมีคุณค่าที่เด็กหรือคนยุค IT ไม่ค่อยเห็นคุณค่าแล้ว และยิ่งจดหมายที่ผู้เขียนไม่อยู่แล้ว ทำให้เรารู้สึกเสมอว่าเขายังคงอยู่ จากลายมือที่ยังคงอยู่(คงไม่น้ำเน่าเช่นกันน่ะ)