๖๒๑.มอสามจัดให้
วันนี้ได้จัดเลี้ยงอาหารกลางวันแก่นักเรียน "ก่อนอำลา" จากการสำรวจสอบถามมาก่อนล่วงหน้า ๑ สัปดาห์ "นักเรียนลงความเห็นว่าขอรับก๋วยเตี๋ยวหมูและลูกชิ้นหมู" คุณครูแหววเป็นแม่งานดำเนินการจัดรายการและนำทีมเข้าครัว
คุณครูเจี๊ยบ นำนักเรียนศูนย์พัฒนาเด็กก่อนวัยเรียนของ อบต.มารับไปทานที่ห้องเรียนของศูนย์ เพราะต้องดูแลพิเศษ คุณครูน้ำและคุณครูผึ้ง นำนักเรียนชั้นอนุบาลปีที่ ๑ และ ๒ ติดตามและควบคุมน้องอนุบาลด้วยเหมือนกัน
ส่วนนักเรียนชั้นอื่น ๆ มาเข้าแถวรับชามก๋วยเตี๋ยวจากคุณครูโบตั๋น คุณครูดัม คุณครูมิ้ม คุณครูแตง คุณครูเด คุณครูนิน คุณครูกฤษณ์ คุณครูกานต์ คุณครูชาญ ตามลำดับตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑ จนถึงชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษานอกจากทำหน้าที่ช่วยเหลือคุณครูบริการน้อง ๆ แล้ว ยังต้องให้การบริการตัวเองได้ด้วย ไม่เป็นภาระของครู ส่วนคุณครูอั๋น ทำหน้าที่ถ่ายภาพ
เมื่อทานก๋วยเตี๋ยวอิ่มหนำกันทุกคนแล้ว นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ "ทำหน้าที่ดำเนินรายการ" แบบพร้อมใจกันจัดให้ โดยให้นักเรียนกลับมาเข้าห้องประชุมใต้ถุนอาคาร ตอนแรกเข้าใจว่าเป็นการกล่าว "คำขอบคุณ"
น้องตู๋และน้องเอ๊ก ทำหน้าที่พิธีกรแจ้งให้นักเรียนทั้งโรงเรียนทราบเรื่องการลาออกของฉัน และได้เชิญให้นักเรียนแต่ละชั้นมาพูดแสดงความรู้สึกที่หน้าห้องประชุม คุณครูทุกท่านรวมทั้งฉันรู้สึก "ประหลาดใจปนทึ่ง" ในความสามารถของน้องทั้งคู่และความคิดของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓
นอกจากการพูดแสดงความรู้สึกแล้ว มีการร้องเพลง และนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๕ แต่งเพลงด้วยตนเองและออกมาร้องให้ฟัง เป็นเพลงสั้น ๆ ที่มีความหมายมาก ส่วนนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ ได้ยกมือว่า "ชั้นมอสามของพูดความรู้สึกต่อครูทั้งชั้น" คุณครูโบตั๋นได้จดบันทึกทุกถ้อยคำพูดของนักเรียนทุกคนที่กล่าวแสดงความรู้สึก
ตอนสุดท้ายนักเรียนได้เข้าแถวมากราบ กอด และถ่ายภาพร่วมกัน หลายคนร้องไห้โดยเฉพาะนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ ร้องไห้ทั้งหญิงและชาย นำภาพมาฝากให้ชมข้างล่างนี้ ส่วนของนักเรียนชั้นอื่นจะนำลงในบันทึกหน้า
ตามปกติเมื่อนั่งรถกลับบ้านฉันและน้องอั๋นจะคุยกันตลอดทาง แต่วันนี้ฉันคุยอะไรไม่ออก ได้แต่คิดและอ่านบันทึกที่คุณครูโบตั๋นเขียนตามที่นักเรียนกล่าวแสดงความรู้สึก "เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก" ความหมายที่นักเรียนสื่อออกมาคล้ายกัน ขอเก็บบรรยากาศมาเล่าตามนี้
ก่อนที่จะแสดงความรู้สึก นักเรียนจัดรายการร้องเพลงก่อน นักเรียนชาย ม.๓ ร้องเพลงอะไรไม่ทราบ แต่แอบแฝงไปด้วยความว่า "เรื่องมีอยู่ว่าเธอไม่รักฉัน เธอจึงทิ้งฉันไป" และดัดแปลงเนื้อร้องตอนท้ายว่า "แม้คุณครูจะจากไปพวกเราก็รักคุณครู" ติดตามด้วยเพลง "โรงเรียนของหนู,ตลอดเวลา และโอ๊ย ๆ"
ก่อนที่จะรับฟังนักเรียนแสดงความรู้สึก ฉันต้องตั้งสติหายใจยาว ๆ หลายครั้งและพยายามยิ้ม ๆ ๆ "ไม่ควรให้เด็กเห็นน้ำตา" แต่ก็ทำให้ดวงตาลางเลือนพร่าพรายจนได้ คำพูดของเด็กแม้จะสั้น ๆ แต่ซาบซึ้งใจมาก
"ผมขอขอบพระคุณที่คุณครูให้โอกาสผม ทำให้ผมมีวันนี้ ถึงแม้ว่าไม่อยากให้คุณครูลาออก แต่ก็สุดวิสัยของผม เมื่อคุณครูลาออกไปแล้ว ผมจะไม่ลืมคุณครูเลย คุณครูจะไปอยุ่ที่ไหนก็ตาม ผมขอบอกว่าคุณครูจะอยู่ในดวงใจของผมเสมอครับ" ความรู้สึกของน้องกายที่ใคร ๆ ว่าเป็นเด็กเกเรเหลือขอ แต่ปัจจุบันน้องกายคือเด็กที่ค้นพบตัวเองบ้างแล้ว สังเกตว่าน้องกายมีน้ำตาเล็กน้อย
"คุณครูครับ เมื่อคุณครูลาออกไปแล้ว ผมคงจะเป็นเด็กเกเรอีกหรือเปล่าก็ไม่ทราบ เพราะไม่มีใครคอยติดตามและห่วงใยผมอีกต่อไป แต่ผมจะพยายามครับจะเป็นคนดีเหมือนที่เคยสัญญากับคุณครู" น้องเบียร์เด็กเงียบขรึมและพูดน้อย
"ผมจะระลึกถึงพระคุณของคุณครูตลอดเวลา ผมจะไม่มีวันลืมคุณครูเลยครับ สิ่งดี ๆที่คุณครูเคยมอบให้ผม ผมจะจดจำ เมื่อผมคิดถึงคุณครูผมจะไปหาคุณครูครับ" น้องเอ๊กพิธีกรกล่าวอย่างช้า ๆ
"ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง แต่ผมรักและเคารพคุณครูเสมอครับ จะคิดถึงคุณครูตลอดไปครับ" น้องตุ่นพูดและทำตาแดง ๆ
"คุณครูเคยให้ความช่วยเหลือและดูแลหนู ให้ทุนการศึกษาและให้เสื้อผ้าแก่หนู และสั่งสอนให้หนูเป็นคนคิดดีทำดี หนูจะไม่ลืมพระคุณค่ะ" น้องนุ่นกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ
"ผมก็เหมือนกับเพิ่อน ๆ ทุกคนครับ ที่รักและไม่อยากให้คุณครูจากพวกเราไป ทุกสิ่งทุกอย่างและแรงบันดาลใจที่คุณครูมีให้สำหรับผม ผมไม่เคยลืมครับ สำหรับผมหากคิดถึงผมจะไปหาคุณครูครับ ผมรักคุณครูครับรักมากครับ" ความรู้สึกจากน้องตู๋คู่หูคู่คิดและเป็นพิธีกรในวันนี้
"หนูรักคุณครูค่ะ และจะรักตลอดไปไม่มีวันลืมค่ะ หนูจะจำคำสั่งสอนและตามที่คุณครูอบรม หนูจะเป็นคนดีค่ะ" น้องรุ่งพูดไม่จบส่งไมค์ให้น้องพัด ได้แต่เสียงสะอื้น น้องพัดบอกว่า "หนูก็รักคุณครูค่ะ หนูทำใจไม่ถูกทั้ง ๆ ที่หนูได้ทราบว่าคุณครูจะลาออกมาก่อนแล้วค่ะ"
"ผมเป็นเด็กติดบุหรี่ เลิกได้เพราะคุณครูอบรมสั่งสอนและขอร้องผมเมื่อมอสอง และคุณครูไม่เคยแม้จะด่าว่าผมสักคำ ผมได้กลับมาติดอีกเมื่อโรงเรียนปิดเทอม จนถึงเปิดเทอมมอสามผมก็ยังเลิกบุหรี่ไม่ได้ วันนั้นที่ผมเดินเข้าห้องเรียน คุณครูได้ส่งสบู่ให้ผมไปล้างมือและบอกว่าให้ล้างหน้าด้วย ตั้งแต่วันนั้นผมก็สำนึกว่าคุณครูคงได้กลิ่นบุหรี่จากผม ผมจึงเลิกบุหรี่ได้ตั้งแต่วันนั้น การเลิกบุหรี่ของผม ผมขอมอบเป็นของขวัญให้คุณครูครับ ผมจะไม่ลืมคุณครูครับ" เสียงจากเด็กติดบุหรี่คนหนึ่ง
ขณะที่เด็กกล่าวอยู่นั้น สังเกตว่า "คุณครูลุกเดินหนีไปหลังอาคารบ้าง ไปห้องน้ำบ้าง และบางคนไปแอบอยู่ใต้ต้นไม้นอกอาคารเรียน"
นักเรียนกล่าวกันทั้งชั้น บางคนแทบพูดอะไรไม่ออก แต่ได้มาบอกที่หลังตอนที่มากราบทีละคนและถ่ายภาพ สรุปได้คล้ายกัน "รู้สึกเสียใจและไม่อยากให้คุณครูลาออก อยากให้คุณครูอยู่ที่นี่ต่อไป พวกเรารักคุณครู ขอให้ครูมีสุขภาพแข็งแรง แล้วจะไปเยี่ยมคุณครูที่บ้าน" ขอขอบคุณนักเรียนมอสามที่จัดให้
การที่นักเรียนชั้น ม.๓ สามารถคิดและกล้าแสดงออกได้แบบนี้ เพราะได้ฝึกให้ทำงานที่ถนัด ได้รับคำชี้แนะชี้นำ การยอมรับของครูและเพื่อ ทำให้ภูมิใจในตนเอง และมีความมั่นใจในการกล้าคิด กล้าทำมากขึ้น
ความเห็น (28)
อ่านบันทึกแล้วนึกเห็นภาพโดยไม่ต้องดูจากภาพก็ได้ค่ะพี่คิม...
อาศัยประสบการณ์ที่เคยเจอมาก่อน...น้ำตาท่วมโรงเรียน
นึกออกแล้ว!!!!!บันทึกต่อไปน่าจะย้อนอดีตของตัวเองได้เพราะครบ 2 ปีพอดี
ขอบคุณแรงบันดาลใจจากบันทึกนี้นะคะพี่...
สวัสดีครับ ขอแสดงความเสียใจร่วมกับเด็ก ๆ ที่จะต้องขาดครูที่เคยได้พึ่งพิงในทุกโอกาส
และขอแสดงความยินดีกับคุณครูที่วิถีชีวิตจะต้องเปลี่ยนแปลงหลัง 30 กันยา การทำใจให้เป็นสุขถึงแม้ที่และหน้าที่เราเคยผูกพันมายาวนานจะทำให้เราพะวงถึงตลอดเวลาก็ตาม
กองทุนแห่งความดีทั้งมวลที่คุณครูได้กระทำมาแต่อดีตมันจะออกดอกออกผลให้เห็นชัดเจน นั่นแหละครับ ชีวิตหลัง 30 กันยา เราจะได้เห็นและได้ใช้อย่างเต็มภาคภูมิ
สวัสดีค่ะ พี่ครูคิม
ความอบอุ่นในอาชีพครู...คือ การมีศิษย์นี้ละพี่ครูคิม
ของขวัญที่ลูกศิษย์ทุกคนอยากมอบให้คุณครูคือความสำเร็จในชีวิตของลูกศิษย์
มาร่วมแสดงความรู้สึกลึกๆต่อโรงเรียน และวงการครู ที่ขาดครูดีไปอีกหนึ่งอัตราค่ะ
สงสารเด็ก ขาดแม่ครูของเขา
จากทั้งที่ยังรักและอาวรณ์ กว่าทำใจได้คงอีกนาน
เด็กๆทุกคนน่ารัก และเขารักพี่ครูคิมมากๆด้วย เสียดายจัง
หลังจากวันนี้คงเศร้าไปจนถึงวันที่ 30 ก.ย. แงๆๆๆ
อ่านไป น้ำตาซึมไปด้วยครับ
งดงามครับ สำหรับความรู้สึกผูกพัน มันไม่ได้สร้างเเค่วันหรือสองวัน
เรียนพี่ครูคิม
ที่นับถือ
น่ารักจังเลยค่ะพี่คิม ทั้งคุณครูและนักเรียนสดชื่น เบิกบาน สำราญใจ ขอให้มีความสุขยิ่งๆขึ้นไปนะคะ
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาเยี่ยมเยียนกัน ช่วงนี้ฝนตกทุกวันเลย... รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
- ด้วยความระลึกถึงค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
แวะมาอ่านบันทึกบ้านนี้ที่ไรก็ ซึ้ง ...ทุกที
ขอบคุณน่ะค่ะ
มาซึ้งด้วยอีกคนค่ะ ... เฮ้อ ไม่อยากคิดถึงวันที่จากจริงๆ ยังไงระวังน้ำท่วม นะคะพี่
สวัสดีค่ะน้องkrugui Chutima
จะรอติดตามอ่านบรรยากาศเรื่องเล่าค่ะ นำมาเล่าให้ฟังนะคะ วันนี้ฝนตกอากาศเย็นตลอดวัน เด็ก ๆ หาผ้ามาให้ครูปูนอนอีกต่างหากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณนาย ธนา นนทพุทธ
คำพูดของเด็กยังติดใจติดตาค่ะ สงสารมากอย่างไรก็ต้องอดกลั้นและกลับคืนไม่ได้แล้ว แต่ก็บอกพวกเขาว่า "จะไม่ลืม จะมาเยี่ยมมเอมีโอกาส" ค่ะ
ขอขอบพระคุณในข้อคิดเห็นที่เป็นกำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะน้องnoktalay
น้องนกพูดถูกค่ะ "การทีมีลูกศิษย์นี่แหละ สร้างความอบอุ่นในอาชีพ" ได้ดีจริง ๆค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้น้องนกนะคะ
มาร่วมประทับใจความรักความผูกพัน ระหว่างคุณครูและลูกศิษย์..พี่ใหญ่ขออวยพรให้ น้องครูคิม ประสบความสุขในการดำเนินชีวิตที่งดงาม ตามที่ปรารถนาทุกประการค่ะ..
สวัสดีค่ะพี่ครูคิมมาชมแล้วซาบซึ้งในความผูกพันธ์ที่มีต่อกันนะคะ แล้วจะอดใจไหวที่จะไม่ร้องได้ไงนี่ ขนาดว่าน้องไม่ได้ลาออกนะคะนี่ ซึ้งๆๆๆ น้ำตาซึม ระลึกถึงพี่เสมอค่ะ
สวัสดีค่ะ
มาอ่านความอาลัยของลูกศิษย์ค่ะ
ชีวิตเดินต่อไปนะคะ
-สวัสดีครับครูคิม....
-อ่านบันทึกแล้ว.....ถ้าอยู่ในงาน(ผม)คงจะ "เศร้า" น่าดูครับ....
- "หนูรักคุณครูค่ะ และจะรักตลอดไปไม่มีวันลืมค่ะ หนูจะจำคำสั่งสอนและตามที่คุณครูอบรม หนูจะเป็นคนดีค่ะ"
- "คุณครูเคยให้ความช่วยเหลือและดูแลหนู ให้ทุนการศึกษาและให้เสื้อผ้าแก่หนู และสั่งสอนให้หนูเป็นคนคิดดีทำดี หนูจะไม่ลืมพระคุณค่ะ"
- "ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง แต่ผมรักและเคารพคุณครูเสมอครับ จะคิดถึงคุณครูตลอดไปครับ"
- "รู้สึกเสียใจและไม่อยากให้คุณครูลาออก อยากให้คุณครูอยู่ที่นี่ต่อไป พวกเรารักคุณครู ขอให้ครูมีสุขภาพแข็งแรง แล้วจะไปเยี่ยมคุณครูที่บ้าน"
-ขอบคุณ.....คณะครู.....น้อง ๆ ม.3 และทุก ๆ คนที่ตั้งใจจัดงานนี้ขึ้นมาด้วย...นะครับ..
สวัสดีค่ะคุณพี่krutoiting
ไม่นับเป็นเรื่องพิเศษหรอกนะคะ แต่อยากบันทึกเล่าเพื่อเก็บความรู้สึกของสัมผัสที่ดี ๆ ในช่วงหนึ่ง
วันสองวันนี้ก็เดินทางวิ่งลอกไปทานเลี้ยงค่ะ เมื่อวานที่โรงเรียนรอบมินิอาหารกลางวันที่โรงเรียน วันนี้ก็อีกรอบดูเหมือนจะรอบรองชนะเลิศที่ในเมืองค่ะ
สวัสดีค่ะน้องสอนดาวเรือง
เป็นธรรมดานะคะ การรัก การจาก การพลัดพราก พี่คิมชาชินกับบรรยากาศเช่นนี้ค่ะ แต่คราวนี้ไม่ต้องขนเคลื่อนย้ายสัมภาระข้าวของค่ะ
วันสองวันนี้ก็ยังอยู่ในภาวะตามทนเลี้ยงค่ะ เจ้าภาพจ่อคิวเยอะแยะ
สวัสดีค่ะน้อง...เอก จตุพร
จริงค่ะ กว่าจะมีวันนี้ไม่ได้สร้างมาวันสองวัน ใช้ใจและเวลานานมากค่ะ วันนี้จะไปทานกันที่ "สกุลเงิน" ร้านที่น้องเอกพลาดคราวนั้นไง และยังมีเจ้าภาพรออีกยาวค่ะ
สวัสดีค่ะน้องคุณยาย
คุณสมบัติของผู้ใหญ่ใจดี มักจะมองเห็นความน่ารักของเด็กเสมอนะคะ และผู้ใหญ่ใจดีมักจะออกมาปกป้องเด็กก็มีไม่น้อยนะคะ
ความน่ารักของเด็กจึงเป็นความสุขของผู้ใหญ่ค่ะ
สวัสดีค่ะน้องบุษรา
ขอขอบคุณค่ะ สำหรับดอกไม้สวยงาม ดูแล้วสดชื่นค่ะ ขอให้น้องมีความสุขทุกวันเช่นกันค่ะ
สวัสดีค่ะน้องหนูรี
ขอขอบคุณที่มารับความรู้สึกด้วยกันค่ะ เดินสายทานเลี้ยงจากญาติมิตร เพื่อนฝูงไปแทบทุกวันค่ะ คิวยาวค่ะ
สวัสดีค่ะน้องpoo
มีคนแซวว่าจะให้เครื่องสูบน้ำค่ะ โรงเรียนบอกว่าจะจัดให้พิเศษวันที่ ๓๐ ตอนแรกจะพาไปต่างจังหวัดทั้งโรงเรียน และเด็ก ๆ ด้วย แต่พี่คิมคัดค้านค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ใหญ่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
เกิดเป็นครู ชีวิตก็ผูกพันกับเด็กเป็นส่วนใหญ่ ตั้งแต่เช้ายันเย็น วันหยุดเก็บปัญหาไปคิด ไปแก้ไข ขอขอบพระคุณค่ะสำหรับกำลังใจ
ตอนนี้เป็นช่วงระยะเวลาของการเลี้ยงส่งกันแทบทุกวันค่ะ
สวัสดีค่ะน้องRinda
ขอขอบคุณที่มารับความรู้สึกและสัมผัสความรัก ความอาลัยระหว่างเด็กกับครูคนหนึ่งค่ะ ระยะนี้คณะครูกำลังเข้าคิวรอค่ะ
สวัสดีค่ะคุณณัฐรดา
ความรู้สึกที่สัมผัสได้ กับการแสดงความรัก ความอาลัย แม้ว่าไม่ใช่เรื่องแปลก แต่พี่คิมก็อยากเก็บไว้ในความทรงจำค่ะ
สวัสดีค่ะคุณเพชรน้ำหนึ่ง
จริงค่ะ ต้องขอขอบเด็กมอสามค่ะ ที่มีความคิดเช่นนี้ ตามประสาเด็กแต่ก็ได้เรื่องได้ราวดีนะคะ
แต่กว่าเด็กจะได้อย่างนี้ เด็กผ่านการฝึกและการชี้แนะชี้นำจากคุณครูมาก่อนค่ะ
ขอขอบคุณที่มาสัมผัสความรู้สึกด้วยกัน