สุดบรรยายแต่ก็อยากบรรยายค่ะ เลยขอเขียนบันทึกนี้สักหน่อย ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะปลูกต้นไม้ ดอกไม้ได้เจริญเติบโตดีมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เพราะสมัยยังอายุน้อยๆกว่านี้ เคยพยายามมาหลายครั้งหลายหน ก็ไม่เคยมีครั้งไหนให้ชื่นอกชื่นใจเสริมความเชื่อมั่นในฝีมือตัวเองเอาเสียเลย นอกจากจะปลูกเองไม่ขึ้นแล้ว เอาที่เป็นต้นๆแข็งแรงสวยงามมาก็ยังทำเขาเหี่ยวเฉาตายไปมาก็ไม่น้อย เรียกว่าเป็นเรื่องที่ไม่เคยคาดหวังว่าตัวเองจะทำได้ดีเอาเสียเลยล่ะค่ะ
แต่มาถึงวันนี้ ที่ได้ปลูกต้นไม้ ดอกไม้ให้กับบ้านของตัวเอง เกือบจะทั้งหมดจะพยายามปลูกให้เริ่มต้นจากต้นเล็กๆ ตั้งใจเอาไว้ว่าอยากเห็นว่าเราจะสามารถทำให้เขาเติบโตได้หรือไม่ โดยไม่คาดหมายใดๆ คิดแต่ว่า เราไม่เร่งร้อนอยู่แล้ว ถ้าไม่รอดก็ค่อยหาอย่างอื่น ต้นอื่นมาปลูกใหม่
เวลาผ่านไป ปีกว่าๆแล้ว ได้เรียนรู้ว่าต้นไม้แต่ละชนิดมีลักษณะนิสัย ความชอบของเขาเอง หากเราสังเกต หาความรู้จากผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญ เราก็สามารถจะดูแลช่วยเหลือเขาให้เจริญเติบโตได้ รู้จักสังเกตว่าตอนไหนต้องบำรุงรักษาอย่างไร จะว่าไปแล้วก็คล้ายกับการเลี้ยงเด็กนั่นเองค่ะ ถ้าเรารู้จักดูแล ให้ความรัก ความเอาใจใส่ ทำความรู้จักให้เข้าใจธรรมชาติของเขา ไม่เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เขาก็จะเจริญเติบโต งอกงามอย่างสมบูรณ์ แข็งแรง แจ่มใส มีคุณภาพ
ภาพแห่งความเจริญเติบโตของต้นกล้วยหลังบ้านและมะยมหน้าบ้านค่ะ
ผลที่ได้รับจากการที่ได้เห็นความเป็นไป ความเจริญงอกงามของสิ่งที่เราลงแรง ลงใจไปนั้น ให้ความสุข อิ่มเอมที่ลึกล้ำ มีคุณค่าอย่างหาคำบรรยายไม่ได้จริงๆค่ะ
เห็นด้วยน่ะกับการปลูกต้นไม่้ แล้วให้ดอก มันรู้สึกชื่นใจ แต่ตัวเองปลูกต้นไม้ที่ใด บ้าใบทุกที แต่ตอนนี้ที่มีความสุขมากคือ ปลูกต้นคุณนายตื่นสายหน้าบ้าน ดอกออกสวยงาม ดอกโบ๊ยเซียนก็ออกดอกโตๆ คงเป็นเพราะได้ปุ๋ยจากขี้วัวแน่เลยค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้คนรักต้นไม้ ดอกไม้เหมือนกัน
สวัสดีค่ะพี่โอ๋
เห็นจริงด้วยค่ะ แค่เห็นดอกเล็กๆ ผลิดอก ก็ยิ้มได้แล้ว แต่มองดอกไม้เยอะแยะละลานตา ในหน้าบันทึกนี้แล้วเริ่มตาลาย มึนค่ะพี่โอ๋ ;)
เห็นด้วยค่ะ
ปลูกต้นไม้...ปลูกใจเรา...ความสุขที่อยู่ไม่ไกล