เรื่องฝากจากพี่อ้อค่ะ
จากบันทึกนี้......เรื่องเล่าจากโรงพยาบาลส่งเสริมสุ...
เป็นความสืบเนื่อง ที่เกิดขึ้นกระทันหัน ทำให้ทีม ComMedSci ศวก.ที่ ๖ (ขอนแก่น) ต้องลงพื้นที่ เราจึงพยายามถอดบทเรียน เล่าออกมาจากการไปพื้นที่แล้วได้เรียนรู้อะไร
หนูจึงขอโอกาสนำเรื่องที่พี่อ้อเขียนไว้ มาแปะไว้ที่นี่ด้วยนะคะ
“แจ๋ว ๆรับโทรศัพท์เดิ้ง แมะ ๆ รับโทรศัพท์เดิ้ง”
เสียงโทรศัพท์ดังเจื่อยแจ้วอยู่ในห้องแลป เจ้าของเครื่องกำลังก้ม ๆ เงย ๆ อยู่กับเครื่อง UPLC ใครน๊ะ.....บังอาจโทรมาตอนนี้รู้ไหมฉันกำลังยุ่งอยู่
แต่ก็เดินไปรับโทรศัพท์โดยดี
“สวัสดีจ้า ว่างัยมีอะไรหรือเปล่า”
(เสียงรับนี่หวานเจี๊ยบเลย ไม่รู้ว่าใช่คนที่บ่นเมื่อตะกี้หรือเปล่า)
“พี่......น้องส่งเมลล์เกี่ยวกับกล้าพันธุ์ต้นไม้ไปให้ พี่ไปเปิดแล้วพิมพ์ให้ยามให้หน่อย เจ้าหน้าที่จากจังหวัดมหาสารคามกำลังจะมาถึงศูนย์แล้ว รบกวนหน่อยนะคะ”
อ้าว ! ทำไมเร็วอย่างนี้จะทันไหมนี่ (ได้แต่คิดในใจ)
“ จ้า เดี๋ยวพี่จัดการให้ สวัสดีจ้า ”
เดินไปก็ไม่ทันใจ วิ่งเอาครับท่านงานนี้ จากห้องแล็ปถึงห้องนั่งทำงาน เปิดเครื่องที่ต่อเน็ต เครื่องก็รุ่นเก๊าเก่า เก่ามาก ๆ ( แต่คนเปิดไม่เก่านะคะ ) ไม่ทันจะเปิดเน็ต เลยน้องยามก็ขึ้นมาถึงแล้ว
“ น้อง ๆ ใจเย็นๆ แป๊บหนึ่ง ”
“ แต่เขามาถึงแล้วน๊ะพี่ ”
“ เออ ! รู้แล้ว แต่ยังเข้าเน็ตไม่ได้”
เมื่อผ่านไปสามชาติ เราก็ทำสำเร็จก็เข้าเน็ตได้ดั่งใจนึก (เก่งจัง) แต่การที่เราจะพิมพ์ต้องเซฟแล้วไปพิมพ์อีกเครื่องหนึ่ง เพราะว่าเครื่องที่ต่อเน็ตไม่มีเครื่องพิมพ์ (รู้สึกลำบากยังงัยไม่รู้ แต่ถ้าใครสงสารก็รับบริจาคนะคะ)
“น้องเดี๋ยวพี่จดใส่กระดาษให้น๊ะ”
ปากก็พูดมือก็จด ในที่สุดก็ผ่านไปได้ด้วยดี เรียบร้อยไปอีกหนึ่งงาน (จริง ๆ แล้วมันยากตรงไหนนี่)
ไหน ๆ ก็เปิดเน็ตแล้ว ฮา ๆๆๆ เป็นโอกาสอันดีเปิดเมลล์อ่านเสียหน่อย (เพราะว่าใกล้จะเที่ยงแล้ว) สดุดกึกกับเมลล์ของน้องอีกคน เป็นหัวหน้าทีม Com Med Sci ด้านสุมนไพร ข้อความหัวเรื่องมีอยู่ว่า
“จะดังใหญ่แล้ว”
หูผึ่งเลย ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร เราพลาดไปได้งัยนี่ ต้องอ่าน เปิดเข้าไปปั๊บ ได้พบกับข้อความว่า
“ เปลี่ยนหัวข้อเรื่องนะคะ ให้ตื่นเต้น กลัวไม่มีคนเข้ามาอ่าน”
เห็นข้อความ ตกใจมาก ตายแล้ว! ฉันโดนหลอก แกนะแกทำฉันได้ คิดได้งัยนี่ ใจความต่อจากหัวข้อเรื่องมีอยู่ว่า พี่ตุ้ม ศูนย์สมุทรฯ บอกว่า
“ท่าน ผอ. ได้อ่านบทความของ รพ.สต. กระบากแล้วให้ศูนย์ขอนแก่นทำ KM”
ตกใจสุดขีด ใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ( ตกใจรอบสองนี่มากกว่ารอบแรกอีก)
ตายแล้ว ! งานเข้า ! ฉันจะทำงัยดี ... ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ สำคัญตัวเองผิดคิดว่าจะได้ทำมั๊ง
พอตั้งสติได้
อ้าว ! เราไม่เกี่ยว หัวหน้าทีม Com Med Sci ซิต้องทำ
รอดแล้วเรา
หลังจากสติกลับมาปัญญาก็เกิดหาแนวร่วมในความคิดของตัวเอง
“พี่ ๆ น้องคงไม่ได้ทำ KM หรอกเน๊อะ คงเป็นหัวหน้าทีม ”
พี่เขาเงยหน้าขึ้นมา พร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจ ( แต่รู้สึกขนหัวลุกยังงัยไม่รู้) น้ำเสียงสดใสและเสียงดังฟังชัดว่า
“ใครเป็นคนเขียนบทความของ รพ.สต.กระบาก คนนั้นแหล่ะเป็นคนทำ”
พูดจบก็ได้ยินเสียงหัวเราะอันอบอุ่นและนุ่มนวล
(แล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ)
ปล่อยให้น้องตอบคำถามในใจว่า
“ ก็น้องนี่แหล่ะเป็นคนเขียน ”
และในเสียงหัวเราะนั้นถ้าแปลเป็นคำพูดก็คงจะแปลได้ว่า
“น้องเอ้ย ถ้าเราไม่ทำแล้วใครจะทำ น้องคิดว่าน้องจะรอดเหรอ ในเมื่อคนสมัครอยู่ในกลุ่ม Com Med Sci สมุนไพรนี้นับหัวได้เลย”
“เออเน๊อะ คิดได้งัยนี่ ว่าจะรอด”
ComMedSci ι เรียนรู้การทำงานของทีมงาน รพ.สต.กระบาก ตอนที่ 1 ตกใจที่สุด...และสุดขีด
ComMedSci ι เรียนรู้การทำงานของทีมงาน รพ.สต.กระบาก ตอนที่ 2 วางแผนทำ KM
ComMedSci ι เรียนรู้การทำงานของทีมงาน รพ.สต.กระบาก ตอนที่ 3 ลงพื้นที่กระบากพบ อสม.และ อบต.ครั้งแรก
ComMedSci ι เรียนรู้การทำงานของทีมงาน รพ.สต.กระบาก ตอนที่ 4 เข้าบทเรียน
ComMedSci ι เรียนรู้การทำงานของทีมงาน รพ.สต.กระบาก ตอนที่ 5 บทเรียนจากคุณตาเคน
ComMedSci ι เรียนรู้การทำงานของทีมงาน รพ.สต.กระบาก ตอนที่ 6 ความประทับใจของ อสม.
ComMedSci ι เรียนรู้การทำงานของทีมงาน รพ.สต.กระบาก ตอนที่ 7 ผู้บุกเบิก อสม.
ComMedSci ι เรียนรู้การทำงานของทีมงาน รพ.สต.กระบาก ตอนที่ 8 สรุปการทำงานของ รพ.สต.และทีมงาน
สวัสดีครับ คุณใบไม้ใช่เลยครับ"น้องเอ้ย ถ้าเราไม่ทำแล้วใครจะทำ น้องคิดว่าน้องจะรอดเหรอ ในเมื่อคนสมัครอยู่ในกลุ่ม Com Med Sci สมุนไพรนี้นับหัวได้เลย”
เรานั้นแหละทำครับ
ฮ่า ๆ อ่านความคิดเห็นท่าน วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei-- หลายครั้งแล้วหล่ะค่ะ แต่ก็ไม่ได้ จรดนิ้ว พิมพ์ตอบท่านสักที
อ่านกี่ที ๆ ก็ ยิ้มได้ ขอบพระคุณนะคะที่มาให้กำลังใจ (^_^)