การประเมินผลด้วย...ใจ (3-59)
เมื่อ 29 สิงหาคม 2553 ที่ผ่านมา คนไม่มีรากได้ไปกราบนมัสการท่านสมณะเสียงศีล ชาตวโร ครูภูมิปัญญาไทย รุ่นที่ 2 ด้านการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ณ ชุมชนปฐมอโศก จังหวัดนครปฐม
การไปกราบท่านในครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 (อย่างเป็นทางการ) ตั้งใจนำความก้าวหน้าในการทำดุษฎีนิพนธ์ของตัวเอง และกรอบแนวคิด รวมทั้งขั้นตอนต่อจากนี้ในการทำวิจัยไปกราบเรียนให้ท่านได้ทราบและอธิบายถึงประเด็นที่ต้องการขอความอนุเคราะห์จากท่านและได้รับความเมตตาจากท่านเป็นอย่างดี
ได้รับข้อมูลเพิ่มเติมจากทั้งที่เป็นเอกสาร(ได้มาแล้วกว่า 3 ลังใหญ่) และข้อมูลจากการเล่าเรื่องงานในโครงการของท่าน
ประเด็นที่ทำให้ต้องรีบบันทึกไว้คือ “กระบวนการและวิธีการประเมินผล” ผู้ที่มารับการถ่ายทอดความรู้จากท่าน ครั้งแรกที่คุยประเด็นนี้ท่านบอกว่าประเมินยาก เนื่องจากโครงการของท่านไม่สามารถคัดกรองและเลือกผู้มารับการอบรมได้ แต่เป็นลูกค้าที่มาตามโครงการพักชำระหนี้ของ ธกส. เป็นส่วนใหญ่ ท่านจึงใช้วิธีการให้กลุ่มที่มารับการอบรมนั้น ตั้ง “เครือข่าย” กันเอง จัด/คัดเลือก/คัดสรรค์ประธาน รองประธาน เลขา เหรัญญิก ฝ่ายวิชาการกันเอง ซึ่งที่ผ่านมาตั้งแต่ปี 2540 มีการตั้งกลุ่มเครือข่ายเช่นนี้ไปแล้วกว่า 200 กลุ่ม และจากการติดตามต่อเนื่องทุกปี พบว่ายังมีกลุ่มเครือข่ายเหล่านี้ที่มีการพัฒนาและทำกิจกรรมต่อเนื่องเกินกว่า 85% ของกลุ่มที่ตั้งขึ้น ท่านติดตาม/ประเมินผลโดยอ้างว่าจะไปเยี่ยมชมกิจกรรมของกลุ่มเครือข่ายต่าง ๆ และมีเทคโนโลยีใหม่ ๆ วิธีการตอน/ตัดต่อพันธุ์พืชใหม่ ๆ เมล็ดพันธุ์ และข่าวสารไปใหม่ไปให้กลุ่มเครือข่ายนั้น ๆ
แน่ล่ะ...สมาชิกกลุ่มเครือข่าย นั้นก็มีความสุข อยากมาร่วม และไม่รู้สึกว่าถูกติดตาม/ประเมินผลหลังจากการไปอบรมมาแต่อย่างไรเลย...
ฟังแล้วผู้วิจัยอย่างคนไม่มีรากต้องตาโต...เพราะเกินความคาดหมายและยังทึ่ง ๆ กับวิธีการประเมินผลอันแยบยลแบบไทย ๆ ไม่ต้องอ้างทฤษฏีฝรั่งให้มึนงงเลย (นี่ไงล่ะ อ่านแต่ตำรา ไม่เคยมีประสบการณ์จริง...ฮา ๆ ๆ)
ตอนท้ายได้ขออนุญาตทิ้งประเด็นไว้ให้ท่าน หากท่านจะเขียนหรือบันทึกข้อมูลเป็นลายลักษณ์อักษร (เป็นวิธีการหนึ่งของการวิจัยเชิงคุณภาพ-การตอบประเด็นด้วยแบบสอบถามกึ่งโครงสร้าง) เพื่อที่ผู้วิจัยจะได้นำมาประกอบกับการสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกต และการเข้าร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ในการถ่ายทอดองค์ความรู้ของท่านให้สมบูรณ์ขึ้น
มีความสุขและสรุปได้ว่า...การถ่ายทอดองค์ความรู้ของท่านเป็น “การให้”ด้วยความรัก เมตตา และปรารถนาดีอย่างจริงใจ เหมาะสมแล้วที่ได้รับการยกย่องให้เป็น “ครูภูมิปัญญาไทย”
(^___^)
ความเห็น (27)
สวัสดีครับ คนไม่มีรากครับ อย่าลืมผลการวิจัยเสร็จสิ้นกับกระบวนการแล้วช่วยนำมาแบ่งปันด้วยครับ เพราะการประเมินผลเป็นจุดหนึ่งที่จะบอกอะไร ๆ ได้หลายอย่าง และเรา ๆ ก็มองข้ามไป จะรอติดตามครับ ขอบคุณที่ติดตามครับ
สวัสดีค่ะ
*** “การให้”ด้วยความรัก เมตตา และปรารถนาดีอย่างจริงใจ ....หายากขึ้นในสังคมโลกยุคสื่อสาร
*** คงต้องระดมวิธีการ จาก“ครูภูมิปัญญาไทย” หลายๆท่าน
*** ขอบคุณเรื่องราวดีๆของคนไม่มีราก ระลึกถึงเสมอค่ะ
ติดตาม โดยไม่ติดตาม
คอยถามไถ่ด้วยความรัก ความห่วงใย
เป็นเคล็ดวิชาที่ดีมากเลยครับ
ขอบพระคุณที่แบ่งปันครับ...
มาอ่านเคล็ดลับความรู้ ด้วยความรัก ค่ะพี่หญิง ส่งกำลังใจ จะรอติดตามค่ะ
- สวัสดีค่ะ..
- อ่านบันทึกนี้จบลง
- รำพึงกับตัวเอง..
- โอ้..นับเป็นกระบวนการ
- และวิธีการประเมินผลที่แยบยลจริงๆ
- หวังว่าคงจะนำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่นี่อีกนะคะ.
ตามมาเชียร์วันก่อนพบเพื่อนรุ่นน้องคนไม่มีรากด้วย ชอบการประเมินแบบนี้จังเลยครับ ประเมินผลด้วยใจ
คนที่ 4 นับจากซ้ายมือ จำได้ไหมเอ๋ยใครหนอ..
สวัสดี ครับ
วันนี้ได้มีโอกาสอ่านบันทึก อีกบันทึกหนึ่งของคุณคนไม่มีราก
...
“การให้”ด้วยความรัก เมตตา และปรารถนาดีอย่างจริงใจ
ประโยคนี้ ทำให้คิดถึง ถ้อยคำที่ติดป้ายแขวนไว้ ที่สวนโมกข์ฯ
ใจความประมาณนี้ ครับว่า ให้จดจำสิ่งที่เราได้รับ มากกว่าการจดจำในสิ่งที่ตัวเองได้ให้
ภาพนี้ แสดงถึงสิ่งที่ได้รับ ด้วยความรู้สึกเยี่ยงบันทึกนี้
ด้วยความระลึกถึง ครับ
สวัสดีค่ะ
อ.ธนาคะ ขณะนี้อยู่ในขั้นตอนเก็บข้อมูลและพัฒนาเครื่องมือไปพร้อม ๆ กันค่ะ ขอบคุณที่สนใจค่ะ
อ.กิติยา เตชะวรรณวุฒิ ครูภูมิปัญญาไทยหลายท่านล้วนแบ่งปันสิ่งดี ๆ ให้สังคม ระลึกถึงอาจารย์เช่นกันค่ะ
คุณPhornphon ยินดีอย่างยิ่งค่ะ ความรัก เมตตาเป็นยาสามัญที่ช่วยได้ทุกอาการเลยค่ะ
น้อง Poo ขอบคุณที่ห่วงใยและทักทายกันเสมอ คิดถึงค่ะ
อ.udomranคะ ภูมิปัญญาไทย/ปราชญ์ชาวบ้าน นั้น จะว่าไปแล้วในปัจจุบัน ได้รับการยกย่องและยอมรับในวงการนักวิชาการมากมายค่ะ บล็อกเกอร์ใน GTK ที่ได้รับรางวัลสุดคะนึงเท่าที่ทราบก็ 2 ท่าน คือ ครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ และ อ.บีแมน ค่ะ และเห็นด้วยค่ะ "การบันทึก" เป็นกระบวนการสำคัญที่ทำให้ ภูิมิปัญญา/ภูมิรู้ของท่านได้ถ่ายทอด สืบต่อส่งให้คนรุ่นหลังค่ะ ขอบคุณค่ะ
คุณครูแป๋ม คะ ดีใจที่ได้ทักทายกันค่ะ ขอบคุณค่ะ
อ.ขจิต ฝอยทอง คะ พี่มิ่งขวัญโทรมาเล่าให้ฟังว่าไปเจอดร.ขจิต และพี่ครูต้อยที่บ้านน้ำทรัพย์ และฝากความระลึกถึงมาด้วย พี่มิ่งนี้เรียนระหัสเดียวกันค่ะ แต่เข้ามาเป็นรุ่นน้องคนไม่มีราก 1 เทอม แต่งานของพี่เขาไปไกลมาก ๆ จนรุ่นพี่หลายคนตามไม่ทันค่ะ
คุณแสงแห่งความดี คะ ดีใจที่ได้ทักทายกันอีกครั้งค่ะ ชอบข้อความจากสวนโมกข์มาก ให้จดจำสิ่งที่เราได้รับ มากกว่าการจดจำในสิ่งที่ตัวเองได้ให้ ขอบคุณค่ะ
(^___^)
ภาพพี่คนไม่มีรากกับพระท่าน
เป็นภาพที่สะดุดตามากเลยค่ะ
ทำไมพี่คนไม่มีรากนั่งคุยกับพระเสมอกันได้ด้วยเหรอค่ะ
ยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยแล้ว นั่งคุยกันเหมือนเพื่อนเลย
ดีจัง กอล่ะอยากให้พระท่านทำแบบนี้ทุกที่เลย
ขอบคุณน้อง ไผ่ไม่มีกอ ที่ทักค่ะ
พี่ไม่ทันคิด ความจริงเป็นการชี้แจงเอกสารและงานให้ท่านทราบน่ะค่ะ
พี่ว่าพี่เอาภาพนี้ออกดีกว่านะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
กออยากให้พระท่านทำหน้าที่สืบทอดศาสนา
เหมือนของชาวคริสต์ก็ดีน่ะค่ะ
ในวัดมีนำร้องเพลงด้วยกีดี แต่คนอื่นเค้าว่าทำไม่ได้
เอ้า ทำไมล่ะค่ะ ตกลงนั่งเสมอกันมันไม่ดี
หือ พี่คนไม่มีรากก็คิดเหมือนคนอื่นทั่วไป
กอว่าพระท่านก็อึดอัดมั้ย เราน่าจะเป็นเพื่อนกันได้
น้องกอจ้ะ
แต่ละศาสนาก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน คือ เป็นที่พึ่งทางจิตใจ นำพาจิตวิญญาณของทุกคนให้อยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข แต่วิธีการอาจแตกต่างกันไป
สำหรับท่านสมณะเสียงศีลท่านเป็นนักบวชของชาวอโศก ซึ่งหลักการเน้นการดำรงตนตามข้อวัตรปฏิบัติตามพระไตรปิฎก และมุ่งการลดละขัดเกลากิเลสให้น้อยลงค่ะ
ส่วนพระ/นักบวชในศาสนาอื่น ๆ ท่่านก็มีวิธีการที่ต่างกันไปจ้ะ
(^___^)
พี่คนไม่มีรากลบภาพ ส่ะแล้ว
แต่ยังไงกอก็ยังหวัง อยากให้ในวัดมีการร้องเพลงก่อนสวดมนต์
อย่างก่อนจะทำวัตรเช้าเราก็ร้องเพลงธรรมะสักเพลง อิอิ
น้องกอจ้ะ
ในวัฒนธรรมไทยนั้น เรานับถือและให้เกียรติแก่กันด้วยหลายวิธี เช่น คนที่เป็นผู้ใหญ่กว่าเรา คนที่มีตำแหน่งการงานต้องรับผิดชอบมากกว่าเรา มีศีล/มีธรรมะมากกว่าเรา มีความคุณความดีมากกว่าเรา หากเราใช้คำว่าเป็น "เพื่อน" ในวัฒนธรรมไทยก็คล้ายจะเสมอกันจ้ะ
(^___^)
- สวัสดีครับพี่หญิง
- เอาราชาวดีสามสีมาฝากครับ
สวัสดีค่ะ
- มาอ่านบันทึกของคนไม่มีรากทุกครั้ง
- ได้รับสิ่งดีดีกลับไปทุกครั้ง
- อ่านแล้วได้คิด สงบ และมีความสุขค่ะ
- เป็นบันทึกของผู้ให้อย่างแท้จริง
- ดืใจที่ได้ค้นพบ / ขอบคุณมากมาย
สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะพี่หญิงปิง ฟังเพลงนี้แล้ว คิดถึงจัง ;)
สุขสันต์วันอาทิตย์ด้วยคนครับ..อิอิ..
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาเยี่ยมเยียนกัน ช่วงนี้ฝนตกทุกวันเลย... รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
- ด้วยความระลึกถึงค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
มาเยี่ยมด้วยความคิดถึงค่ะ
อ่านกลับไปกลับมาสองรอบ รู้สึกดีจังเลยค่ะ ภูมิปัญญาไทยน่าภูมิใจจริงๆ
"ประเมินผลแบบแยบยล คนถูกประเมินก็รู้สึกดี แบบนี้ดีนะคะ"
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านและประทับใจมากมากค่ะการถ่ายทอดองค์ความรู้ของท่านเป็น “การให้”ด้วยความรัก เมตตา และปรารถนาดีอย่างจริงใจ การให้ไม่ว่าจะเป็นใครเมื่อให้ด้วยใจผลที่ตามมาย่อมเป็นสุขโดยเฉพาะผู้ให้จะรู้สึกอิ่มเอม..ผู้รับก็คงจะรู้สึกเช่นกัน...มีความสุขมากมากนะคะ..คิดถึงเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะเปลี่ยนรูปจึงไม่ทันได้ดุนะคะ ห่างไปนาน อิอิ มาพบแล้วอ่านสาระการให้ ความเมตตาสู่จิตใจ ขอบคุณค่ะที่แบ่งปัน
สวัสดีค่ะกัลยาณมิตรทุกท่าน
ยินดีและน้อนรับใส่ใจสำหรับทุกคอมเม้นท์ค่ะ
ขอบคุณนะคะ
กิตติพัฒน์ ดอกไม้สวย ๆ ทั้งนั้นเลย
ดาวเรือง ดีใจที่เราได้ทักทายและเป็นมิตรที่ดีต่อกันเช่นกันค่ะ
น้องpoo กลายเป็นเพลงประจำตัวของพี่เสียแล้วหรือนี่...แต่ก็ชอบจ้ะ
เกษตร(อยู่)จังหวัด คิดฮอดหลายเด้อ
บุษรา ขอบคุณสำหรับดอกไม้สวย ๆ และมิตรภาพงดงามค่ะ
นาง...มณีวรรณ ตั้งขจรศักดิ์ ระลึกถึงอยู่เสมอเช่นกันค่ะ
add ดีใจจังค่ะ ได้ทักทายคุณแอ้ดอีกครั้ง... ระลึกถึงค่ะ
Rinda ขอบคุณที่มาทักทายค่ะ
(^___^)
มารับการแบ่งปันค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ(เอาต้นไม้เล็กๆมาฝาก..คิดถึงนะคะ)