ช่วงหลัง ๆ มานี้มีบ่อยครั้งมากที่ถูกรบกวนจากปัจจัยต่าง ๆ เพื่อให้ทบทวนตัวเอง แล้วมองย้อนเข้าไปโดยใช้ฐานคิดแบบทุนนิยม การมุ่งแสวงหาเพื่อสะสม ความไม่เพียงพอ เช่นการรบกวนจากผู้ที่คอยหวังดี เน้นว่าเขาหวังดีจริง ๆ ไม่มีอะไรเคลือบแฝงแน่ การรบกวนเหล่านั้น มีผลทำให้เราอ่อนไหวไปบ้างในบางเวลา ไม่บ่อยนัก แต่ที่ร้ายก็คือเมื่อตกอยู่ในสภาวการณ์นั้นก็แทบเอาตัวไม่รอด เพราะหลุดออกมาได้ทุกครั้งซึ่งไม่สำเร็จซะที ผมจึงเรียกว่า “เกิดกบฏในจินตนาการ” ปัจจัยกวนเหล่านั้นทำการยึดจิตใจไม่สำเร็จ ถูกจับเป็นกบฏ
มองว่าหากเราต้องลืมสิ่งที่หวังและมุ่งมั่นต่อจิตวิญญาณตนเอง เราต้องยอมเสียสละในหลาย ๆ สิ่งที่ชอบและให้ความสุขแท้ ๆ แล้วเรื่องอะไรที่เราจะต้องไปแสวงหาความสุขปลอม ๆ หรืออาจจะทุกข์ก็ได้ หลายต่อหลายครั้งแล้ว ที่ถูกโน้มนำให้ละทิ้งสิ่งที่ทำ ๆ อยู่ เพื่อใช้เวลานอกราชการไปรับจ้างทำงานให้กับภาคเอกชน (แสวงหากำไร) เช่น เป็นมือสองในการบริหารจัดการบริษัทขายวัสดุ หรืออื่น ๆ เขามองเห็นว่าจะช่วยทำให้เขาได้ และจะสร้างรายได้กว่าอาชีพนี้ในแต่ละเดือนหลายเท่านัก
หากเมื่อในบางเวลาที่รู้สึกว่าจะทนกับความลำบากไม่ไหวในบางครั้ง หรือทุกครั้งที่รู้สึกล้า ๆ เหนื่อย ๆ เพราะธรรมดาของทุกเรื่องย่อมมีปัญหาอุปสรรคให้เราต้องคิดแก้ไขป้องกันอยู่เสมอ ๆ หรือนึกถึงภาระความรับผิดชอบในภายภาคหน้า ก็จะสะดุดลงจนแทบจะยอมแพ้ แต่แล้วก็มีใครคนหนึ่งได้เคยทักผมว่าหากทำเช่นนั้น นั่นก็หมายถึงไม่ใช่ “ชายขอบ” นะ และเมื่อมาคิดต่อว่า หากเป็นเช่นนั้นจริงผมก็คงไม่เข้ามาที่ GotoKnow ซึ่งผมรู้สึกรักและมีความสุขมาก คงปล่อยให้เป็นตำนานเล่าขาน เพราะละอายต่อ “ชายขอบ” อย่างมาก เมื่อคิดได้เช่นนี้ ปัจจัยกวนเหล่านั้นก็เป็นเพียงแค่ “กบฏในจินตนาการ” ของผมเท่านั้น ด้วยเหตุเพราะปัจจัยเหล่านั้นยังไม่สามารถยึดจินตนาการไปจากใจของผมได้
กบฎในจินตนาการ ปราบได้ด้วยทหาร "อิทธิบาท 4" ครับ ดี-ชั่ว อยู่ที่ตัวทำ สูง-ต่ำ อยู่ที่ทำตัว ผมภูมิใจในความเป็น "ชายขอบ" ด้วยครับ
ผอ.บวร
ผอ.บวร
ขอบพระคุณมากนะครับ สำหรับทางสว่างและกำลังใจ ผมก็บ่น ๆ ไปงั้นล๊ะครับ เดี่ยวนี้ GotoKnow มีไว้ให้ผมบ่น ๆ ได้ด้วยครับ หากจะบ่นดัง ๆ แทนการเขียน ก็ไม่ค่อยถนัดครับ เลยบ่น ๆ ไว้ที่นี่ เจอกบฎแต่ละหน หลาย ๆ หนเข้า ก็มาบ่ไว้ซะทีนึงนะครับ ไม่ซีเรียสอะไรครับ (ยังยิ้มได้อยู่...ครับ)
พลี
คืนเรือนรับขวัญ! | |
|
นานมาแล้วอ่านพบลูกผู้ชายนักสู้
ที่ไร้แขนค่ะ
....................
แด่..สุภาพบุรุษนักสู้
ขอเขียนกลอนอ่อนไหวสักบทหนึ่ง
ศรัทธาซึ้ง ถึงผู้ชาย ที่ไร้แขน
มีหัวใจ นักสู้ มาทดแทน
ไม่มีแขน ยังมีขา กล้าก้าวไป..
.......................
และ..ถึงทุกดวงใจ..
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายหัวใจทรนง
ผู้ซื่อตรงคงมั่นไม่หวั่นไหว
ใช้สมอง สองขา สู้ด้วยใจ
อย่าถอดใจแพ้พ่าย สิ้นไร้ใคร
แล้วเธอเล่า ด้วยเหตุใด ไยท้อแท้
ยอมพ่ายแพ้ ยังไม่ทัน จะถึงไหน
ยอมทรุดร่าง ลงนอน ทอดถอนใจ
ยอมถอดใจ แพ้พ่าย คล้ายรอลา..
ขอฝากกลอน สอนใจ บทหนึ่งนี้
ผ่านถึงคนดี ทีมีมือ และมีขา
อีกสมอง เฉียบคม ให้ไขว่คว้า
อย่ารอท่า ทำเลย เฉยอยู่ไย
เพียงแค่ฝัน ฝันฝัน ก็ฝันค้าง
ใจอ้างว้าง คงไป ไม่ถึงไหน
ฝันแล้วทำ ทำแล้วสู้ ด้วยหัวใจ
ก้าวขึ้นไป บนถนนนักสู้ ผู้คว้าดาว!
ขอบคุณสำหรับบทกวี ที่ได้นำมาแลกกันเสพครับ
ศรัทธา..ต่อตน..
เท่านั้น...
หลุดพ้นจาก...สิ่งทั้งปวง..
ยังคงยึดมั่น...
และแน่วแน่...
ต่อสิ่งที่ตนศรัทธา
ใช่gotoknowใหมนะ
แวะมาเยี่ยมครับ และจะนำของดีกลับไปด้วยครับ
คุณ M
ใช่ GotoKnow นะครับ แต่ "งง" ว่าคำถามหมายถึงอะไรครับ
คุณ ชาญวิทย์-นครศรีฯ
บอกมั่ง ว่าเอาอะไรกลับไป ไม่งั้นแจ้งนาย...นะ
อย่ายอมแพ้ | |
อ้อม สุนิสา สุขบุญสังข์ | |
|
อาจารย์ Handy
ขอบพระคุณอีกครั้งสำหรับกำลังใจครับ ผมมีความสุกสุข จริง ๆ ครับรับรองว่าจะกักบริเวณกบฎไว้ครับ แต่กลัวเหมือนกันว่าเขาจะแหกที่คุมขังไปปฎิวัติอาจารย์แทน (ประมาณว่าผมนำทัพไปเอง ฮา)
คุณ....ครับ
อย่ายอมแพ้ เพลงนี้ชอบมากเลยครับ ขอบคุณจริง ๆ