จาก บันทึกก่อน ที่ผมเล่าเรื่องการไปสอนเป็นวันแรกที่ มรภ.สุราษฎร์ธานี ผมขับรถกลับไชยาแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาติดตามความเคลื่อนไหวของนักศึกษาว่าเปิด Blog กันแล้วหรือไม่ และเขียนบันทึกกันอย่างไร จนแทบไม่ได้นอนทั้งที่รุ่งขึ้นอีกวันจะต้องขับรถไปกลับร่วม 140 กิโลไปสอนอีก 2-3 วันติดๆกัน
จะให้นอนได้อย่างไรล่ะครับ ที่อ่านเจอมีทั้งที่ทำให้เราต้องไปชี้แนะเพิ่มเติม และติดตามชื่นชม ซึ่งส่วนใหญ่เป็นอย่างหลังครับ คือได้พบว่านักศึกษาเขียนอะไรๆได้ดีมาก ก็เลยตามไป Comment เสริมความคิด ให้กำลังใจกันตามที่ควรทำ
ส่วนหนึ่งของถ้อยคำที่ผมตามไปบอกกล่าวท้ายบันทึกได้แก่ ....
" .. ติดตามมาอ่าน มาให้กำลังใจครับ ขอให้เขียนต่อไปเรื่อยๆ รวมทั้งแวะเวียนไปทักทาย ต่อยอดความรู้กับผู้คนบ่อยๆ
อีกไม่ช้า "โลกใบเก่าจะกลับมา" หมายถึงโลกที่ผู้คนมีรอยยิ้ม ความจริงใจ ความเสียสละ และมีมิตรไมตรีต่อกัน .. "
อีกตัวอย่างนึง
" .... ตามมาให้กำลังใจครับ .. นั่นคือการเรียนรู้ เรียนจากของจริงประสบการณ์ตรง มันจะเป็นความรู้สึก ความสำนึกที่ติดแน่น ยิ่งกว่าการอ่านการท่องจำใดๆทั้งสิ้น ขอบคุณที่นำเสนอเรื่องดีๆมาแบ่งปันในสังคมแห่งการเรียนรู้แห่งนี้ครับ .. "
ลองตามไปดูผลงานของนักศึกษาเหล่านั้นบ้างก็ได้ครับ
สวัสดีค่ะ
เมื่อพบน้องใหม่จะติดตามเข้าไปทักทายและให้กำลังใจเสมอค่ะ อาจารย์สบายดีนะคะ
ว่างๆจะแวะไปให้กำลังใจครับ.....
ขอบคุณมากครับ ทั้งน้องครูคิม และคุณ@-@..เส้าหลง..@-@
โดยเฉพาะ น้องครูคิม ทำงานหนักแล้วยังมีเวลามาแบ่งน้ำใจ ใส่ใจผู้คนในบ้านใหญ่หลังนี้ เป็นสิ่งมีค่าที่นักศึกษาที่เรียนกับผม คงได้เรียนรู้และถือเป็นแบบอย่างได้เป็นอย่างดีครับ
ความสำนึกที่ติดดิน
คำนี้ ดีจังค่ะ
หนูจะตั้งใจเขียนความรู้ต่างๆไม่ให้อาจารย์ผิดหวังคะ
สวัสดีค่ะ
อาจารย์พินิจ หนูเป็นนศ.เอกภาษาอังกฤษ ที่เรียนกับอาจารย์เมื่อวันศุกร์ หนูขอขอบคุณอาจารย์มากค่ะที่สอนให้หนูมี blog เป็นของตนเอง หนูจะตั้งใจเขียนหรือนำเรื่องราวความรู้ต่างๆมาแลกเปลี่ยนความรู้ในชุมชน GotoKnow ต่อไปค่ะ
สวัสดีค่ะ
ท่านอาจารย์ หนูเพิ่งเปิดblogครั้งแรก แล้วยังไม่ค่อยมีประสบการณ์มากนักหนูอยากจะขอคำแนะนำ และคำติชมจากท่านอาจารย์หน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ