02. โลกหลังกำแพง รั้วลวดหนาม และประตูเหล็ก
การเดินเข้าสู่โลกหลังกำแพง
ต้องเดินผ่านประตูเหล็กที่แน่นหนาหลายประตู
เมื่อผ่านจากประตูเข้าสู่ด้านในเพื่อเดินเข้าสู่แดนต่างๆ
สองข้างทางเดินจะเป็นกำแพงสูง ร่องน้ำ และรั้วลวดหนาม
สิ่งที่เป็นทั้งสัญญะและสิ่งขวางกั้นระหว่างคนข้างนอกกับคนข้างใน
กำแพงสูงทำหน้าที่กั้นสายตาของคนข้างในไม่ให้เห็นโลกภายนอก
ยกเว้นเธอจะเงยหน้าดูท้องฟ้า
รั้วลวดหนามสูงป้องกันการหลบหนี
ประตูหลายๆ ชั้น กั้นพื้นที่แต่ละแห่งออกจากกัน
บางแห่งเส้นทางเดินจากแดนถึงแดนค่อนข้างไกล...บางครั้งจึงต้องใช้จักรยาน
บางแห่งสถานที่คับแคบกว่า...เดินจากประตูด้านนอกเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงพื้นที่เป้าหมาย
"ขังแปด" ภาพยนตร์ไทยที่สร้างจินตภาพเกี่ยวกับโลกหลังกำแพงของผู้หญิง
แต่จะบอกว่า ในหนังนั้นโหดร้ายและรุนแรงเกินจริงอยู่มาก
เพราะภาพจริงที่ปรากฎในปัจจุบันไม่เป็นเช่นนั้น
โลกหลังกำแพงเป็นเสมือนบ้านหลังใหญ่ๆ ที่มีคนอยู่รวมกันเยอะๆ
แบ่งเป็นอาคารเป็นหลังๆ ในอาคารแบ่งเป็นห้องๆ ตามการใช้งาน
แม้ไม่สะดวกสบายเหมือนอยู่บ้าน แต่ก็ไม่โหดร้ายทารุณอย่างในหนัง
ไม่แน่ใจว่าหนังสะท้อนเรื่องราวในอดีตสัก 20-30 ปีก่อนหน้าหรือเปล่า
ฉันลองตั้งคำถามกับตนเองว่า "ถ้าฉันต้องมาอยู่ที่นี่ ฉันจะอยู่ได้ไหม?"
ฉันลองตอบคำถามเช่นกันว่า "น่าจะอยู่ได้นะ แต่ต้องปรับตัว ปรับใจอยู่บ้างบางอย่าง"
เช่น
ห้องนอนที่ไม่ได้เป็นส่วนตัว แต่เราจะมีเพื่อนร่วมห้องนับสิบ นับร้อย
ที่นอนเรียงกันเป็นแถวบนพื้นที่นอนแคบๆ ที่ถูกกำหนดอาณาเขตด้วยผ้าปู
เมื่อนั่งอยู่บนที่นอน หลายคนบอกว่านั่นคือโลกส่วนตัวเท่าที่จะเป็นไปได้ในที่นี่
และ
ยังมีส้วมที่แสนจะเปิดเผยอยู่ในห้องนอน นั่นก็ต้องปรับตัวเช่นกัน
เพราะเราเคยเข้าส้วมแบบมิดชิด แต่สำหรับที่นี่มันกลายเป็นความเสี่ยงจนต้องเปิดเผย
แม้จะทำธุระส่วนตัวก็ตาม และทุกคนต้องรับรู้ ยกเว้นจะชินชาและเมินเฉย
หรือ
การอาบน้ำในลานโล่งๆ ร่วมกับเพื่อนๆ อีกนับร้อยพร้อมๆ กัน
คงไม่ได้สนุกเหมือนเล่นสงกรานต์
บางแห่งจะมีการจำกัดจำนวนน้ำที่ให้ใช้ หรือเวลาเปิด-ปิดน้ำ
นอกนั้นคงเป็นเรื่องของจิตใจมากกว่าเรื่องทางกายภาพ
เสียงหนึ่งสะท้อนความรู้สึกแรกที่เข้าสู่โลกหลังกำแพงให้ฉันฟังว่า
...เธอต้องเดินผ่านประตูถึงสามประตู เวลาที่ประตูแต่ละบานถูกปิดลง เสียงดัง "ตึง"
เธอรู้สึกว่าเสียงปิดประตูนั้นดังเข้าไปถึงหัวใจ ทันทีที่ประตูบานสุดท้ายปิดลง
เสียงดังตึงครั้งที่สามนั้น เธอต้องหลับตาลงพร้อมน้ำตาที่ไหลริน
ในใจคิดว่า อิสรภาพของเธอได้จบสิ้นลงแล้วพร้อมกับประตูที่ปิดลง...
.............................
ติดตามตอนแรกได้ที่
ความเห็น (5)
- สวัสดีค่ะ
- อะไรที่แตกต่างไปจากบ้านที่เราอยู่ทุกวัน มักจะทำให้เรารู้สึกไม่สบายไม่คุ้นชิน แต่พออยู่ไปนาน ความคุ้นชินก็จะตามมาแล้วเราจะสบาย
- ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะ ป้าแดง
- ขอบคุณที่แวะมาคุยด้วย
- ความคุ้นชิน บางครั้งก็สบาย แต่บางครั้งก็น่ากลัว
- เพราะความเคยชิน อาจทำให้เราไม่หาทางออกจากความเคยชินนั้น
ตั้งใจว่าจะมาแอบอ่าน..รออ่านตอนต่อไปค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ เคยเข้าไปครั้งหนึ่ง พานักเรียนไปเยี่ยมค่ะ บังเอิญเจอนักโทษหญิงส่งเสียงร้องมาแต่ไกล..."คุณครูคิมขา จำหนูได้ไหมคะ หนูเคยเรียนกับคุณครูเมื่ออยู ป.๕ ค่ะ"...
สวัสดีค่ะ Manee
- บางครั้งเราก็อยากเล่นซ่อนหาใช่ไหม จึงแอบอ่าน
- แต่ถ้าเบื่อแล้ว เพราะหาไม่เจอสักที
- ออกมาอ่านและแนะนำบ้างก็ดีค่ะ
- ขอบคุณค่ะ (คำที่คุ้นเคย)