โลกและชีวิต (75) : ห้วงนึกสั้นๆ ในระหว่างการเดินทางของชีวิต
ผมยังใช้ชีวิตเยี่ยงคนเดินทาง วันที่ 15-16 สัญจรไปฝังตัวที่เทือกเขาภูพาน 17-19 ไปเยือนสัตหีบและพัทยา ถัดจากนั้น 23-27 ก็ท่องเล่นลัดเลาะขึ้นสายเหนือ เฉกเช่นกันตอนนี้ ก็กำลังกลับลงมาตุภูมิ เพื่อทะยานไปยังสกลนคร เพื่อทำหน้าที่ดูแลนิสิต และเป็นวิทยากร
ชีวิต คือ การเดินทางโดยแท้ และชีวิต ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า เติบโตจากการเดินทาง เพราะอย่างน้อยที่สุด การเดินทาง ก็ทำให้เราได้ค้นพบในสิ่งที่ต่างไปจากจุดที่เราเป็นอยู่
ผมยังไม่มีเวลาได้นั่งนิ่งเพื่อเขียนบันทึกในหลายๆ เรื่อง ทั้งที่ในแต่ละวัน มีเรื่องพบพานและควรค่าต่อการเขียนบันทึกเป็นที่สุด กระนั้น ก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่า ทำไม หรือเพราะอะไร ถึงยังเขียนออกมาไม่ได้...
แต่ก็พยายามที่จะเขียนเป็นกลอน หรือลำนำสั้นๆ ไว้บ้าง เพื่อเตือนใจจำว่า ห้วงนั้นมีเรื่องใดวูบไหวเข้ามาในหัวใจบ้าง พร้อมๆ กับการขบคิดที่จะทำหนังสือเล่มใหม่ให้แล้วเสร็จสักเล่มสองเล่ม จากนั้นจะได้ชีวิตอย่างที่ควรจะต้องใช้ หลังจากโหยหา และพร่ำถึงมาอย่างชวนเบื่อ..
นี่คือลำนำสั้นๆ ที่เขียนขึ้น หรือนึกได้ในขณะขับรถ เพื่อรอวันนำมาปรับแต่งและขยายยาวขึ้นอีกสักเล็กน้อย
ชีวิตเปลี่ยนผ่าน
ฤดูกาลเปลี่ยนใหม่
เส้นทางยังอีกยาวไกล
หัวใจยังต้องเบิกบาน
...
หากเราไม่อาจพบเจอกัน
คงไม่สำคัญ สักเท่าไหร่
เพราะนับจากนี้ไป
ความทรงจำจะเป็นไปอย่างนิรันดร์
...
เธออยู่ที่นั่น-ฉันอยู่ที่นี่
ต่างคนต่างมากมีวิถีฝัน
แต่สิ่งหนึ่งซึ่งมีเหมือนกัน
คือ “คืนและวัน” ที่ผ่านมา
...
ฉันอยู่ที่นี่-เธออยู่ที่นั่น
เธออยู่ทุ่งฝันใกล้หุบเขา
ฉันอยู่เมืองหม่น คนมืดเมา
หลากคน,หลากเรื่องเล่าเกินเข้าใจ
เธองดงามท่ามวิถีที่เป็นอยู่
เธอหยัดสู้ หยั่งรู้ได้
หนักเบา ร้อนเย็น ค่อยเป็นไป
ฉันเชื่อ,เธอเรียนรู้ได้-ใช่ไหมเธอ
...
ณ ที่ตรงนั้น
ยังคงเงียบงัน อยู่อีกหรือไม่
เธอยังมีความหวัง พลังใจ
หรือสิ้นไร้แรงใจในชีวิต
...
หัวใจมีปีกปรารถนา
เช่นนั้นจึงกล้าฟันฝ่าสู่ฝั่งฝัน
แผ่นฟ้ากว้างใหญ่เกินจำนรรจ์
แต่ใช่กว้างใหญ่เกินใจฉัน ใจเธอ..
...
28 พฤษภาคม..
พิษณุโลก...
ความเห็น (11)
สวัสดีค่ะ อาจารย์
การเดินทางไกลแสนไกลแค่ไหน แต่ยังคงยึดมั่นไว้ด้วยหัวใจที่มั่นคง อิอิ ...
ระลึกถึงค่ะ
เดินทางปลอดภัยนะคะ คิดถึงทุกคนค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
หัวใจมีปีกปรารถนา
เช่นนั้นจึงกล้าฟันฝ่าสู่ฝั่งฝัน
แผ่นฟ้ากว้างใหญ่เกินจำนรรจ์
แต่ใช่กว้างใหญ่เกินใจฉัน ใจเธอ
กินใจเหลือเกินค่ะ ขอให้อาจารย์ปลอดภัยทุกเส้นทางเดินนะคะ
- สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
- "ชีวิตคือการเดินทาง เรือนร่างคือศาลาพักใจ"
- ขอบพระคุณลำนำชีวิตค่ะ
@ บางครั้งเราอาจแสวงหา
ความรักศรัทธาทุกแห่งหน
ทั้งความงามสดใสในใจคน
จนลืมค้นค่าแท้แห่งชีวิต...
ดอกไผ่
สวัสดีค่ะ
ชีวิตคือการเดินทางอย่างแท้จริง
แต่ละเส้นทางของแต่ละคน
ล้วนมีความหวังและความสุขแฝงอยู่
เราไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าเดินไปแล้วเราจะเจอะเจอกับสิ่งใด
นำพรมอบให้ได้พบสุขทุกเส้นทางนะคะ
สวัสดีครับ ♥paula .`๏'- ที่ปรึกษาตัวน้อย.`๏'-
กว่าจะมีเวลาวกกลับมาอ่านบันทึกนี้ เวลาก็ล่วงมานาน
ตอนนี้ ก็ตัวเก็บกระเป๋าเดินทางอีกหนก่อนนะครับ
งดงามอีกแล้วค่ะ ไม่อยากจะเอ่ยประโยคนี้เลยจริงๆ ค่ะ อิ อิ ก็ทุกลำนำ อ่านคราใด ก็ เกินพรรณาทุกคราไป ...
สองหนุ่มน้อยสบายดีนะคะ ;)
สวัสดีครับ อ.อิงจันทร์ ณ. เรือนปั้นหยา
เหนือสิ่งอื่นใด..
ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่เดินใจคนเรา
นั่นคือสิ่งที่ผมคิดและเชื่อเสมอมา...นะครับ
สวัสดีครับ อ.ธรรมทิพย์
บางครั้งเราอาจแสวงหา
ความรักศรัทธาทุกแห่งหน
ทั้งความงามสดใสในใจคน
จนลืมค้นค่าแท้แห่งชีวิต...
..ขอบคุณกลอนเพราะๆ ข้างต้นนะครับ..
สวัสดีครับ พี่Preeda
ยิ่งเดินทาง ยิ่งเห็นความงดงามของโลกและชีวิตครับ
....
คงขออนุญาตเผื่อ...โลกและชีวิตชุดอื่นด้วยเลยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ