ปิดฉากโครงการผู้นำฯ
อัลฮัมดุลิลลาห์ ปิดฉากเรียบร้อยครับโครงการผู้นำการเปลี่ยนแปลงฯ เป็นโครงการที่ลากยาวมาเดือนกว่าครับ ทุกๆ วันเสาร์-อาทิตย์ สำหรับสุดท้ายมีเนื้อหาเน้นสองประเด็นหลักครับคือ การสื่อสารในที่ประชุมชน กับบทบาทผู้บริหารในการประกันคุณภาพ ออ. สัปดาห์หน้าเป็นการทัศนศึกษาครับ แต่เนื่องจากไปกันหลายวันครับทำให้ผมไม่สามารถสับหลีกตารางงานได้ เลยต้องขอตัวไม่ร่วมเดินทางไปด้วย งานนี้มีการส่งคนมาอ้อนให้เปลี่ยนใจด้วยครับ แต่จนใจจริงๆ
สัปดาห์สุดท้าย จำต้องเปลี่ยนสถานที่จัด โดยที่ทีมงานลืมบอกผมในวันอาทิตย์ ทำให้ผู้เข้าอบรมก็ไม่ทราบไปด้วย แต่เนื่องจากผู้เข้าอบรมเริ่มรู้จักอาคารต่างในมหาวิทยาลัยมากขึ้นครับ ปัญหาเลยเบาบางไปเยอะ (จำได้ว่าวันแรกเปลี่ยนสถานที่วุ่นวายมาก)
เช้าวันเสาร์ ดร.มูฮำมัสสกรี มัดยูนุ หัวหน้าสาขาวิชาชีพครูนำเสนอประเด็นครับ นำเสนอภาพของผู้บริหารที่ดี งานนี้ท่านลากยาวคนเดียวครับสองชั่วโมง
(ลีลาเหลือร้าย ฮิฮิ)
ช่วงบ่ายวันเสาร์ ฝึกปฏิบัติการพูดในที่ประชุมชนครับ งานนี้จำเพาะเจาะจงว่า ต้องเป็นผู้อบรมที่ยังไม่เคยพูดหน้าห้อง ไม่เคยจับไมค์มาเลยตลอดการอบรมครับ ต้องเป็นคนที่ออกมานำเสนอ คิดไปคิดมา ห้องนี้เหมาะมากครับสำหรับกิจกรรมนี้เนื่องจากมันเป็นห้องประชุมและมีเวที แต่ผมปรับเอาโต๊ะบนเวทีออก แล้วเอาโพเดี่ยมมาแทนที่ครับ เพื่อให้คุณคอมเม้นต์เห็นท่าทางการปราศัย ฮิฮิ
(ท่านนี้เสนห์ด้วยคำพูดสำเนียงใต้ครับ น่ารักด้วยถ้อยคำ)
โจทย์ที่ผมให้คือ ต้องพูดปราศัยโน้นน้าวครูในโรงเรียนให้เห็นความสำคัญของนโยบายของคุณที่จะเปลี่ยนวัฒนธรรมบางอย่างในโรงเรียน ให้เวลาเตรียมประเด็นก่อนร่วมกับเพื่อนในกลุ่มครับ
(ประเด็นคมๆ จนทำให้อาจารย์ ibm ครูปอเนอะต้องบันทึกวิดีโอไว้เลยครับ)
งานนี้ผมเลือกผู้เข้าอบรมที่พูดเก่งๆ มาเป็นผู้คอมเม้นต์ แถมด้วยเป็นผู้ดำเนินรายการเลยครับ ส่วนผมทำหน้าที่จับเวลาครับ ไม่ครบ 10 นาทีไม่ให้ลงจากเวทีครับ ฮือ มีหรือผู้บริหารจะพูดน้อยๆ ได้ ฮา
(พิธีกรประจำงาน ส่งตรงมาจากนราธิวาส)
สำหรับวันนี้ ผมได้รับเกียรติจาก ผศ.ดร.วุทธิศักดิ์ พิศสุวรรณ และ อ.ชากีรีน สุมาลี ส่งตรงมาจากนครศรีธรรมราชครับ มาคุยในประเด็นของผู้บริหารกับการประกันคุณภาพ ผมมีขึ้นไปร่วมแจมบนเวทีด้วยคนครับ
(ไม่ใช่สิ่งที่เราพูด เราจะทำได้หมดแล้ว แต่เราพูดเพื่อบอกว่าเราต้องทำให้สำเร็จ)
ประเด็นมันเกี่ยวเนื่องกับผู้บริหารโดยตรงครับ ดังนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่ผู้บริหารจะนั่งฟังได้อย่างสงบ ดังนั้นอุณหภูมิจึงร้อนขึ้น (ด้วยมิตรภาพ ไม่ได้บอกนะครับว่าแอร์เสีย) ทำให้การพูดคุยสนุกมากครับ
(ผู้บริหารต้องร่วมแจมครับ ต่างมุมต่างคิด เพื่อเป้าหมายเดียวกัน)
ด้วยข้อมูลจากคนปฏิบัติจริงและอยู่ในหลายบทบาท อิงวิชาการ ทำให้ประเด็นที่นำเสนอจึงโดนๆ ทั้งนั้นเลยครับ หลายคนถึงกับเอ๋ยปากว่า คุ้มจริงๆ ที่อาจารย์อีย์เชื้อเชิญมาจากทางเหนือ ฮิฮิ (เหนือของสงขลา)
ส่วนภาคบ่ายเป็นการสร้างกระแสรบกวนสมองครับ ด้วยข้อสอบประเมินผู้เข้าอบรม แต่กำหนดเงื่อนไขง่ายๆ ไว้ว่า อ่านคำตอบของคนอื่นได้ แต่ห้ามถามห้ามบอก ห้ามไม่ให้เหมือนกัน ฮือ แล้วจะสอบทำไม ฮิฮิ (มันมีนัยยะครับ)
สุดท้ายโครงการด้วยการถ่ายภาพหมู่ครับ แต่สำหรับกล้องของผม ทีมงานถ่ายให้รูปเดียวครับ เป็นรูปกับผู้บริหารหญิง ฮือ ทีมงานบอกว่า กล้องมันเยอะหยิบมาถ่ายไม่ทัน ฮือๆๆ
ความเห็น (3)
กะว่า ปิดงานจะร่วมอยู่ด้วย แต่ที่ไหนได้ มีงานด่วนต้องกลับไปที่ทำงานที่ทำงาน
วันก่อนต้องเดินอยู่สามชั่วโมง
เมื่อวานขึ้นตึกสามชั้นสามรอบ
กลับมาตอนเย็นสุดๆเลย
อัลฮัมดุลิลละฮฺกับการปิดฉากอย่างน่าประทับใจครับ...เป็นกำลังใจในการทำงานครับ เฝ้าติดตามอ่านความเคลื่อนไหวโครงการนี้มาตลอดอดภูมิใจแทนไม่ได้ครับ
ด้วยความหวัง สลาม และดุอาอฺ...ขอให้การก้าวต่อไปเป็นก้าวที่สวยงามของการสานต่อภารกิจของผู้เข้าร่วมโครงการทุกท่านครับ
ขอบคุณครับอาจารย์ Ibm ครูปอเนาะ ڬوروفوندق
เห็นอาจารย์แว็บๆ แต่พอหันไปมองอีกทีไม่เจอแล้ว นึกว่าอาจารย์จะได้ร่วมถ่ายภาพหมู่ด้วยกัน
ขอบคุณครับอาจารย์เสียงเล็กๆ فؤاد
เสียดายอาจารย์มาร่วมเป็นวิทยากรไม่ได้ เลยต้องปรับแผนนิดหน่อย ปีหน้าไม่ควรพลาดครับ