๑๑๑...สัญญาณ...ชีวิตวัยทำงาน
พี่ทองเรียนจบชั้นม.ศ.๓ ที่โรงเรียนโพธิ์คีรีราชศึกษา เมื่อพ.ศ.๒๕๑๔ เป็นรุ่นที่ ๘ มีครูประจำชั้น ครูสนิท สุขศิริ เรียนอยู่ห้อง ค โดยอาศัยเรียนที่โรงงานช่างไม้ที่ครูสนิทซึ่งเป็นครูสอนวิชาช่างไม้ประจำอยู่นั่นเอง
แรกเข้าเรียนเมื่อพ.ศ.๒๕๑๑ นั้น โรงเรียนชื่อโรงเรียนโคกโพธิ์ ปักชื่อย่อว่า ป.น.๑๗ ครั้นถึงพ.ศ.๒๕๑๓ ได้มีการลงประชามติกันที่หน้าเสาธงหลังจากเคารพธงชาติ โดยมีครูเนื่อง สิงหโฆสิต อาจารย์ใหญ่เป็นประธาน เปลี่ยนชื่อโรงเรียนโพธิ์คีรีราชศึกษา ชื่อย่อว่า พ.ร.ศ.
โดยการนำเอาชื่อและเหตุการณ์อันเป็นมงคล ที่เกิดขึ้นบนเนินเขาหรือภาษาถิ่นใต้เรียกว่า ควนตรงกับภาษาอังกฤษว่า Hill ที่ตั้งโรงเรียนมาเป็นนามมงคลของโรงเรียนนั่นเอง
ความสำคัญของเนินหรือควนลูกนี้อยู่ตรงที่ว่าเมื่อวันที่ ๙ พฤษภาคม พ.ศ.๒๔๗๒ (ค.ศ.1929) เวลา ๑๓.๓๗ นาฬิกาได้เกิดสุริยุปราคาเต็มดวงครั้งที่ ๓ ที่ปรากฏขึ้นในอาณาจักรสยาม กินเวลา ๖ นาที ซึ่งตรงกับรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชการที่ ๗ ทั้งนี้พระองค์ได้เสด็จทอดพระเนตรด้วยพระองค์เอง ณ เนินเขาที่ตำบลโคกโพธิ์ อำเภอ มะกรูด จังหวัดปัตตานี ซึ่งในปีพ.ศ.๒๔๘๒ได้เปลี่ยนเป็นอำเภอโคกโพธิ์ หลักฐานที่เหลืออยู่คือ พลับพลาที่ประทับ
พ.ศ.๒๕๑๔ เมื่อจบม.ศ.๓ พี่ทองตั้งใจจะไปเรียนต่อที่วิทยาลัยเกษตรไสใหญ่ อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช แต่สอบไม่ได้ พ่อก็เลยนำตัวไปฝากเพื่อให้ฝึกกรรมฐานกับพระอาจารย์ เป็นเวลา ๗ วัน ที่สำนักสงฆ์ถ้ำพระหอ หมู่ ๖ บ้านถ้ำพระหอ ตำบลถ้ำใหญ่ อำเภอทุ่งสง
ซึ่งจำได้แต่เพียงว่า เดินทางโดยนั่งซ้อนท้ายรถมอเตอไซค์ เข้าไปในแนวเขาหน้าสถานีรถไฟไสใหญ่นั่นเอง
ซึ่งสมัยนั้นทั้งแถบเป็นพื้นที่สีแดง แต่ผู้ใหญ่บ้านก็บอกกับพ่อพี่ทองว่าไม่เป็นไรปลอดภัยสบายใจได้ แล้วพ่อก็นั่งรถมอเตอไซค์กลับออกไป โดยนัดว่าอีกเจ็ดวันจะมารับ
จากนั้นก็หันเหชีวิตไปเรียนช่าง โดยไปสอบเรียนต่อระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพหรือ ปวช. วิชาช่างวิทยุโทรคมนาคม ที่โรงเรียนเทคนิคสงขลา อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา เป็นรุ่นที่ ๑๑ อาจารย์ชำนาญ เอกพันธ์ เป็นอาจารย์ประจำชั้น
ในครั้งแรกพี่ทองบอกพ่อว่าจะสมัครเรียนช่างก่อสร้าง เพราะเรียนกับครูสนิทที่ พ.ร.ศ.มาบ้างแล้ว แต่อาจารย์ที่รับสมัครบอกให้เดินดูทุกโรงงานก่อนเผื่อจะเปลี่ยนใจ
พี่ทองกับพ่อก็เลยเดินดูทุกโรงงานสมัยนั้นโรงเรียนเทคนิคสงขลาเปิดสอนเพียง ๖ แผนกตั้งแต่ช่างเชื่อม ช่างก่อสร้าง ช่างยนต์ ช่างกลโรงงาน ช่างไฟฟ้า และช่างวิทยุ
มาสดุดตาสดุดใจกับเครื่องมือของช่างวิทยุซึ่งเป็นโรงงานสุดท้ายที่เข้าชม ทุกอย่างดูแปลกตามีลักษณะเหมือนกับเครื่องมือในห้องบัญชาการในหนังเรื่องยอดมนุษย์ หนังญี่ปุ่นที่กำลังดังอยู่ในขณะนั้น และด้วยความที่อยากจะทำวิทยุให้พ่อแม่และน้อง ๆ ไว้ฟังที่บ้าน
จึงบอกพ่อว่าตกลงลูกเรียนช่างวิทยุนะ พ่อบอกว่าตามใจลูก พี่ทองจึงได้เรียนช่างวิทยุและโทรคมนาคม ซึ่งเป็นพื้นฐานในการทำมาหากินมาจนทุกวันนี้
ซึ่งต่อมาหลังจากเข้าเรียนพี่ทองก็พยายามเก็บเงินซื้ออุปกรณ์จากร้านเอเซียวิทยุที่ในตัวอำเภอหาดใหญ่ มาประกอบจนสำเร็จแล้วเอากลับไปให้พ่อกับแม่ที่บ้าน
นับเป็นผลงานอีกชิ้นจากการเรียน หลังจากทำตู้โชว์ให้ที่บ้านจากวิชางานไม้ที่เรียนกับครูสนิทที่โคกโพธิ์
ในขณะที่เรียนปีหนึ่งญาติก็นำไปฝากให้อาศัยที่บ้านพักอาจารย์โสภณ มากสังข์
และในตอนเย็นก็นั่งซ้อนท้ายมอเตอไซค์ของอาจารย์เสริม ศรีโลพันธ์ ไปฝึกซ่อมวิทยุที่ร้านสากลวิทยุ หน้าวัดเลียบในตัวเมืองสงขลา ซึ่งขณะนั้นท่านเป็นเจ้าของร้าน
ปีที่สองอาจารย์โสภณมีครอบครัว พี่ทองก็ย้ายไปอยู่หอพัก
ปีที่สามพี่ทองก็ไปขออาศัยที่บ้านพักอาจารย์ณรงค์ ดียิ่ง จนจบการศึกษา
เมื่อเรียนจบแล้วพี่ทองก็กลับมาเปิดร้านซ่อมวิทยุโทรทัศน์ที่บ้านที่โคกโพธิ์ งานเยอะมากและเทคโนโลยีเริ่มเปลี่ยนเพราะเครื่องรับโทรทัศน์สีเริ่มมีใช้
ในปีพ.ศ.๒๕๑๘ จึงสมัครเรียนต่อในระดับวิชาชีพชั้นสูงหรือปวส. วิชาช่างอิเล็กโทรนิค ที่วิทยาลัยเทคนิคภาคใต้ จังหวัดสงขลา เป็นรุ่นที่ ๙
ในช่วงที่เรียนระดับปวส.ก็ไปอาศัยอยู่วัดโรงวาส ตรงข้ามโรงพยาบาลสงขลา
พ.ศ.๒๕๑๙ ในระหว่างเรียนก็เป็นกรรมการองค์การนักศึกษา ซึ่งเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่พี่ทองเข้าร่วมทำให้พี่ทองถึงกับเลิกสนใจเรื่องการเมืองมาตั้งแต่บัดนั้นจนบัดนี้
พ.ศ.๒๕๒๐ หลังเรียนจบแล้วพี่ทองไปสอบและทำงานที่บริษัทเครื่องถ่ายเอกสาร ถนนเดโช ติดถนนสีลม กรุงเทพฯ และกลับไปทำงานที่เขื่อนบางลาง อำเภอบันนังสตา จังหวัดยะลา
จากนั้นกลับออกมาสอบเรียนต่อวิชาชีพครู ระดับประโยคครูมัธยมหรือปม.ที่วิทยาลัยเทคนิคภาคใต้ จังหวัดสงขลา ระหว่างที่เรียนไม่ทันจบหลักสูตรก็สอบบรรจุเข้ารับราชการครู ได้ที่โรงเรียนเทคนิคชุมพร จังหวัดชุมพร ในตำแหน่ง ครู ๒ ระดับ ๒
สิบปีต่อมา พี่ทองก็ได้ปรารภกับพ่อและแม่ว่าจะขอย้าย เพื่อกลับมารับราชการที่วิทยาลัยเทคนิคปัตตานี จังหวัดปัตตานี แต่พ่อก็คัดค้านไม่เห็นด้วย โดยให้เหตุผลว่าขณะนี้ปัตตานีเรามีการเคลื่อนไหวของกลุ่มผู้ไม่หวังดี จึงไม่อยากให้มารับราชการที่นี่ เกรงจะได้รับอันตราย
พี่ทองเลยต้องรับราชการที่เดิม ซึ่งต่อมาก็เกิดเหตุการณ์เช่นในทุกวันนี้ ตรงตามที่พ่อได้บอกไว้
พี่ทองนั่งเล่าให้ฟังบนแคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นขนุนหน้าบ้านด้วยหน้าตาที่เคร่งเครียด แต่ก็ยิ้มเล็กน้อยและกล่าวส่งท้ายว่า
” ทุกวันนี้พี่ก็ยังรอให้เหตุการณ์สงบ แล้วกลับมาอยู่บ้านนะน้อง เพราะเป็นบ้านเกิดและพี่รักที่นี่มาก อยากกลับมาฟังสัญญาณ...ชีวิตที่ได้ฟังมาตั้งแต่เด็กอีกครั้ง “
ขอให้ทุกท่านโชคดี
สวัสดีครับ
ภัทรพล คำสุวรรณ์
ความเห็น (31)
กลับบ้านเถอะน้อง พี่คิดถึงจัง ... อยากจะนั่งฟังเพลง มองฟ้าด้วยกันอีกครั้ง
ใช่ไหมคะพี่บ่าวช่างใหญ่ ... อิ่มอร่อยมื้อเที่ยงค่ะ
พันนั้นและน้องปู...นี่ก็แค่ได้พักยาวแล้ว...ไวไวควิ๊ก...โชคดีครับ
- ธุค่ะ..
ใครๆ ก็อยากกลับบ้านนะคะ ^^ ต้อมเองก็มีความสุขกับการได้กลับมาอยู่บ้านน่ะค่ะ
สวัสดีครับนายช่างใหญ่
เอเซียวิทยุหาดใหญ่ คนสงขลาสตูลพัทลุงเคยใช้บริการที่นี้
ผมก็เข้าออกประจำครับ
ตอนนี้ถ้าใครทำผิด หรือทำไม่ดีจะแซวกันเล่นว่า
"ให้ย้ายด่วนไปปัตตานี" ก็ภาพข่าวออกจะน่าหวั่น..หวาด อยู่นี่คะ
สวัสดีหนูต้อม
บ้านคือวิมานของเราครับ
โชคดีครับ
สวัสดีครับบังหีม
ผมใช้บริการมาตั้งแต่เกือบสี่สิบปีที่แล้วครับ...สมัยเอ๊าะ ๆ
โชคดีครับผม
สวัสดีครับครูนงเยาว์
เรื่องย้ายไปอยู่สามจังหวัดภาคใต้ มีมาตั้งแต่ผมยังไม่เกิดนะครับ...เพราะเหตุการณ์เริ่มมาตั้งแต่ประมาณ๒๔๙๑ ครับ
โชคดีครับผม
พี่ช่างใหญ่สบายดีมั๊ยคะ..แอ๊วไม่ได้แวะมาทักทายนานเลยค่ะ..
ช่วงตะกี๊ไปเที่ยวใต้มา..ประทับใจกับคนใต้มากๆ..คนใต้เสียงดังหน่อยแต่จริงใจมากๆ..พอดีเจอพี่คนึงเป็นเพื่อนของพี่สาวในกลุ่ม..ก็เลยไปเยี่ยม แกพาไปแนะนำญาติแถวนั้นเกือบทุกบ้านแล้วก็พาไปเลี้ยงซื้อขนมฝากมากมาย..แบบว่า..โอ้โห..ตัวแทนคนใต้ที่ประทับใจมากๆค่ะ..
หวังว่าพี่ช่างใหญ่และครอบครัวสบายดีนะคะ..^^
สวัสดีค่ะพี่นายช่างใหญ่
สักวันใครๆก็จะได้กลับบ้านเสียที
ขอให้มีความสุข สมปรารถนานะคะ
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ อ่านบันทึกของพี่แล้ว อยากให้เหตุการณ์สงบเร็วๆ พี่จะได้กลับบ้าน ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
สวัสดีน้องครูแอ๊ว
ไม่ได้คุยกันนานแล้วนะ สบายดีหรือเปล่า
คนใต้ถ้าเจอคนดีก็ไม่ผิดหวังหรอกครับ
โชคดีครับน้องครู
สวัสดีครับหมอรุ่ง
ทิ้งฐานมานานเกินไปแล้วครับ...หวังไว้ยังงั้นแหละ
โชคดีครับ
สวัสดีครับคุณสายฝน
กลับทีก็หวั่น ๆ เพราะเราแปลกหน้าไปแล้ว แต่อำเภอผมเป็นอำเภอสันติสุขที่สุดในปัตตานี นานๆ ทีจะมีหลงมาครับ
โชคดีครับผม
บ้านเกิด
บ้านที่มีความหมาย...
มากกว่าคำว่าบ้านค่ะ
สวัสดีครับเจ้เขี้ยว
ก็ว่าพันนั้นแหละครับ...เจ้เขี้ยวสบายดีนา
โชคดีครับ
สวัสดีครับ นายช่างใหญ่
ความทรงจำบวกความภาคภูมิใจของผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง
สามารถถ่ายทอดออกมาให้คนอ่านซาบซึ่งใจอย่างยิ่ง
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีครับท่านเกษตรยะลา
พี่ทองเขาก็พยายามถ่ายทอดให้ผมเขียนละครับ...อิอิ...ไม่ได้คุยกันนานมากแล้วสบายดีนะครับ
โชคดีครับ
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาเยี่ยมเยียนกันค่ะ สบายดีนะค่ะ พร้อมกับมาเชิญชวนไปชม "สุดยอดส้วม...โรงพยาบาลพะโต๊ะ"
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับคุณบุษรา
ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ เดี๋ยวจะตามไปดูนะครับ
โชคดีครับ
ขอบคุณครับคุณมาตายีที่มาแวะเยี่ยม...โชคดีครับ
หวัดดีค่ะพี่บ่าวช่างใหญ่ มาเยี่ยมพี่ทอง คงสบายดีนะคะ สุขสันต์วันสิ่งแวดล้อม วันข้าว และวันชาวนาแห่งชาติค่ะ
อาคม (แป๊ะ)
ผมเป็นคนหนึ่งที่เรียนที่นี้ มีอาจารย์ชำนาญ เป็นหัวหน้าแผนก อาจารย์อารีย อาจารย์บุญเลิศ อาจารย์ณรงค์และอีกหลายๆคนมีเพื่อนร่วมห้อง นพันธ์ สุขโขสุธร ปรทุมวรรณ อำนาจ รัตโนดมเป็นต้น ตอนนี้ผมรับราชการที่มหาวิทยาลัยรามคำแหงครับ
สวัสดีน้องปู
ขออภัยไม่ได้เข้ามาดู หวางนี้ยุ่ง ๆ ครับ แต่ก็สบายดี
โชคดีนะน้อง
สวัสดีครับคุณอาคม
เรียนรุ่นน้องพี่ทองอีกครับเพราะพี่ทองรุ่นแรกที่ย้ายไปคอหงส์ ๒๕๑๔ แต่ทำงานไม่ไกลกันเท่าใด หน้ารามกับถนนศรีอยุธยา มีเวลาก็แวะทักทายได้นะครับ ที่ทำงานก็มีรุ่นน้องจากหาดใหญ่ครับ เช่นคุณอุเทน ทองนวลจันทร์
โชคดีครับ
อาคม (แป๊ะ)
หวัดดีครับพี่ผมก็มึนๆไม่ทราบว่ารุ่นที่เรียนเขาเรียกรุ่นไหน เพี่ยงแต่จำเพื่อนๆได้เท่านั้นแต่ที่จำได้มากคือเรียนได้ไม่กี่เทอมอาจารย์ณรงค์ลาออกครับ ที่หน้าตึกวิทยุจะมีต้นจำปีครับ ผมทำงานที่รามคำแหง 2ครับตอนนี้เขาเรียกรามบางนาครับทำมา27ปีแล้วครับ
อาคม (แป๊ะ)
หวัดดีครับพี่ช่างใหญ่
ผมอาจโชคดีนะที่ได้เจอพี่เพราะวันก่อนลูกชายถามว่ารู้จักใครบ้างที่ศูนย์เทคโนโลยี อยากมาดูงานเขาเรียนเอกโสตครับ จั่วหัวของพี่ที่ว่ามาจากโคกโพธิ์ โพธิ์คีรีราษฏร์ อาจารย์เนื่องผมก็รู้จักครับเพราะว่าพ่อผมอยู่บ่อทองครับ ลูกชายคนที่ว่าก็จบมาจากโรงเรียนบุญมีนาเกตุครับ ถ้าพี่ว่างผมอยากให้เขามาดูงานกับพี่ไม่ทราบว่าเป็นการรบกวนหรือไม่ ขอบคุณครับ
สวัสดีครับน้องอาคม
เรื่องดูงานติดต่อได้เลยครับ มีรายละเอียดส่งเมล์ที่ [email protected] ครับ
โชคดีครับน้อง
ชำนาญ เอกพันธ์
หวัดดี แคง ผมชำนาญครับ ยังคิดถึงเสมอ
กราบอาจารย์ชำนาญครับ
ผมขออภัยช่วงที่ผ่านมาไม่ได้เข้ามาที่บ้านหลังนี้ จึงไม่ได้เห็นข้อความของอาจารย์ที่มีถึงศิษย์คนนี้ ๔๑ ปีแล้วนะครับตั้งแต่วันแรกที่ผมเข้าเรียนเทคนิคคอหงส์ ยังระลึกถึงความเมตตาของอาจารย์ที่มีต่อพวกผมเสมอ ทำให้พวกผมได้นำวิชาความรู้ที่อาจารย์ได้เมตตาถ่ายทอด มาทำมาหากินจนทุกวันนี้ ขอให้สิ่งศักสิทธิ์ทั้งหลายจงช่วยคุ้มครองอาจารย์ผู้มีพระคุณของผมได้พบแต่ความสุขตลอดไป
ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ
ภัทรพล คำสุวรรณ์