สิ่งไม่มีชีวิตก็ต้องการการเอาใจใส่

 

        วันนี้ตอนที่ไปหาครู แล้วหนูจอดรถกลางแดด ตอนที่ขับไปจอดก็เล็งไปที่จุดร่ม ๆ แล้วตาก็ไปสะดุดป้ายที่เขียนว่า “ห้ามคนนอกมาจอดรถ”

ใจหนูเกิดความรู้สึกว่า

“ควรจะเอาที่ดี ๆ ร่ม ๆไว้สำหรับผู้ที่อยู่อาศัย หนูเป็นเพียงผู้มาเยือน ควรจะจอดในที่ ๆ พอจอดได้”

พอหนูพาครูย้อนกลับมาเอาของแล้ว เห็นว่าไฟหรี่ถูกเปิดอยู่ ครูเมตตาชี้แนะว่า

ให้นำรถมาจอดที่ร่ม ๆ เพราะเขาต้องอยู่กับเราอีกหลายปี สะท้อนให้เห็นใจหนูเองที่ยังขาดความเอาใจใส่ดูแล สิ่งที่ช่วยอำนวยความสะดวกในการดำเนินชีวิต

ทำให้เห็น จุดที่พัฒนาได้ของตนเองแล้วรู้สึก ซาบซึ้งใจ

เพียงไม่กี่นาที แต่รู้สึกได้ว่าได้เรียนรู้การเอาใจใส่ดูแล ไม่จำเป็นว่าจะเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเท่านั้น สิ่งที่ไม่มีชีวิตก็ต้องดูแลและเอาใจใส่เช่นกัน

กราบขอบพระคุณครูค่ะ

       

[ถาวร]

สวัสดีค่ะ

การดูแลใส่ใจ ใช้ได้กับหลายๆอย่างนะค่ะ แม้รถไม่มีชีวิตแต่เจ้าของรถก็มีจิตใจ ใส่ใจรถก็เท่ากับใส่ใจเจ้าของรถค่ะ

ขอบคุณค่ะ

[ใบไม้ร้องเพลง]

เป็นความเชื่อมโยงที่งดงามจังเลยค่ะคุณ ถาวร