สิ่งที่พี่จุดได้เรียนรู้จาก gotoknow

พวกเราทุกคนฟังไป บ้างก็อมยิ้ม บ้างก็หัวเราะ แต่พูดแทนทุกคนได้ว่า ที่ยิ้มและหัวเราะนั้น มาจากความสุข และประทับใจในความพยายามของเธอ

เวที ลปรร. ระหว่าง blogger ในมอ. เมื่อวันศุกร์ที่ 23 มิ.ย. ที่ผ่านมา ถึงแม้จะมี blogger ไปร่วมไม่มาก แต่ก็มีสีสันพอสมควร และ ผู้ที่ทำให้เวทีในวันนั้น มีเสียงหัวเราะ และ อิ่มเอมใจในเรื่องเล่าอันทรงพลัง ก็คงหนีไม่พ้น “พี่จุด” คนสวยจากฝ่ายการพยาบาล คณะแพทย์ของเรา

พี่จุดเล่าประสบการณ์การมาใช้ blog ว่าได้จากการมาปรึกษาอ.ปารมี ซึ่งเธอบอกว่า สอนแบบจับมือให้ทำกันเลย สมัครและเขียนบันทึกกันเดี๋ยวนั้น (เธอเปรียบเปรยว่าสอนแบบ “ปากว่า มือถึง” ) พร้อมเขียนให้ความเห็นในบันทึกกันทันที และที่ทำให้เธอตื่นเต้นมากก็คือ มีความเห็นจากอ.วิจารณ์เข้ามาอย่างไม่ได้คาดหมาย

พี่จุดเล่าถึงอุปสรรคหลายอย่าง กว่าที่จะบันทึกได้สำเร็จแต่ละครั้ง พวกเราทุกคนฟังไป บ้างก็อมยิ้ม บ้างก็หัวเราะ แต่พูดแทนทุกคนได้ว่า ที่ยิ้มและหัวเราะนั้น มาจากความสุข และประทับใจในความพยายามของเธอ และที่น่าประทับใจ และเป็นตัวอย่างให้ผู้สูงวัยได้ก็คือ เธอย้ำว่า...

“ไม่มีใครแก่เกินเรียน ที่สำคัญ ไม่ว่าจะแก่ยังไง ก็ยังต้องเรียนรู้ ไม่งั้นอยู่ไม่ได้”

สิ่งที่เธอได้เรียนรู้ จาก gotoknow เธอบอกว่า ….

ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้
ได้เรียนรู้วิธีจับประเด็น
ได้เพื่อนจาก blog เช่น คุณโอ๋
ได้ทำให้ลูกได้เห็นแม่ ในอีกมุมมองอีกหนึ่ง
ได้รู้ว่า เธอยังมีสิ่งที่ต้องพัฒนาอีกมากในการเขียนบันทึก โดยประเมินจากคนที่เข้ามาอ่าน
ได้เรียนรู้ว่า ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเข้ามาอ่านบันทึกได้แก่ ประเด็นของเรื่อง การตั้งชื่อเรื่อง การวางรูปแบบบันทึก เนื้อหาที่สอดคล้องกับประเด็นที่ตั้งไว้ ฯลฯ

เธอบอกว่า หากคนอื่นใช้เวลาเรียนรู้ 1 เท่า เธอต้องใช้เวลาและลงแรงมากกว่าคนอื่นหลายเท่า ฟังเรื่องราวของเธอในวันนั้น กับประสบการณ์ที่ได้สัมผัสกับพี่จุดมาช่วงระยะเวลาหนึ่ง อยากสรุปว่า เธอเป็น “บุคคลเรียนรู้” ที่เป็นแบบอย่างแก่ผู้อื่นได้ดีมากๆ คนหนึ่ง เพราะเธอ…

รู้จักประเมินตนเอง
ยอมรับว่าตนเองไม่รู้
มองหาผู้รู้
มานะ, อดทน
ฯลฯ …..