ทบทวนชีวิต

          ตลอดชีวิต ที่ผ่านมาคิดว่าตัวเองทำทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อให้พ่อแม่สบายใจทำทุกอย่างเพื่อให้พ่อแม่ภาคภูมิใจ ทำทุกอย่างเพื่อแบ่งเบาภาระการทำงานเพื่อให้พ่อแม่    เหนื่อยน้อยลง

          แต่มาวันนี้กลับรู้สึกว่าทุกอย่างที่ฉันทำไม่ได้เศษเสี้ยวด้วยซ้ำเมื่อเทียบกับสิ่งที่ท่านทำให้ฉัน ท่านอดหลับอดนอนเพื่อให้ฉันได้หลับอย่างสบาย ท่านยอมอดบ้างอิ่มบ้างเพื่อให้ฉันได้อิ่มในทุก ๆมื้อ  ท่านก็พอใจ ท่านทำงานเหน็ดเหนื่อยหยาดเหงื่อท่วมตัวเมื่อกลับบ้านได้เห็นลูกกลับบ้านอย่างปลอดภัยท่านก็หายเหนื่อย

          ยามที่ลูกไม่สบายตลอดทั้งคืนพ่อและแม่ไม่หลับเลย   เพราะความเป็นห่วง  ยามลูกเจ็บพ่อแม่เจ็บยิ่งกว่า ยามเห็นลูกร้องให้พ่อแม่แทบ"ขาดใจ" ยามเห็นลูกหัวเราะนั่นคือความสุขของพ่อแม่ 

          9 เดือนที่อุ้มท้องทนุถนอมแล้วทนุถนอมอีกเพื่อให้ลูกเกิดมาแข็งแรง เมื่อคลอดแล้วเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ หวังเพียงให้ลูกมีอนาคตที่สดใส ณ เวลาที่ลูกเติบโตขึ้นเรื่อย  ในขณะที่ท่านกำลังอ่อนแรงลงเรื่อย ๆในโรคที่ทุกคนหลีกเลี่ยงไม่ได้ คือความชรา แต่ท่านก็ยังไม่ห่วงชีวิตตัวเอง เพราะชีวิตเขามอบให้กับคน ๆหนึ่ง ไปหมดแล้ว 

          บางเวลาลูกอย่างฉันไม่เชื่อฟังท่านเลย ดื้อรั้นบ้าง ทำให้ผิดหวังบ้าง และที่เลวร้ายที่สุดคือโกหกท่านเพื่อให้ท่านสบายใจซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันอยากสารภาพความผิดในครั้งนั้นจนวันหนึ่งฉันได้ชมวีดีทัศน์

          ทำให้ฉันสารภาพความผิดในครั้งนั้นซึ่งเป็นเรื่องที่ฉันคิดมาตลอดว่าแม่คงไม่ให้อภัยความผิดที่ใหญ่หลวงสำหรับฉันมาตลอดชีวิต แต่แม่กลับทำให้ฉันอึ้งจนชาไปทั้งตัว แม่เข้ามาอบกอด และพูดอยู่ประโยคหนึ่งว่า ไม่เป็นไรแม่ให้อภัย คำพูดของแม่ทำให้ฉันอยากย้อนเวลากลับไปเป็นลูกที่ดีที่สุดไม่ทำให้ท่านต้องเสียใจและมีน้ำตา

          ขอบคุณสำหรับวีดีทัศน์เรื่องนั้น เพราะฉันเชื่อว่าแม่ทุกคนทำทุกอย่างเพื่อลูกแล้วลูกจะทำสิ่งดี ๆ ตอบแทนท่านไม่ได้เชียวหรือ