นวัตกรรมความเป็นครู/ศิลป์ สติ

ก้าวแรกการเป็นครูศิลป์

สวัสดีครับ....ก่อนอื่นขอแนะนำตัวกันก่อนนะครับผมชื่อ ทรงพล ก่อนหน้านั้นชื่อ เอชนะ ครับ

นี่เป็นการพูดคุยกันแรกผ่านช่องทางเวปบล็อคแห่งนี้.......

ต้องขอขอบคุณทางอาจารย์ผู้สอนอย่างยิ่งครับที่ให้โอกาสได้มาพูดคุยกันในเรื่อง ของ .ก้าวแรก......

ก้าวแรกของตัวผมเองนั้นเริ่มต้นจากเป็นเด็กบ้านนอกคนนึงที่เกิดและเติบโตมาจากครอบครัว ใหญ่ครับ ญาติพี่น้องรวมกันก็เป็นสิบๆคนละ แต่จริงๆแล้วพี่น้องร่วมท้องกันมานั้นไม่มีครับ เป็นลูกโทน วัยเด็กของผมไม่ค่อยที่จะเหงาซักเท่าไหร่ครับ เพราะรั้วรอบขอบชิดกันก็มีแต่ลูกพี่ลูกน้องใกล้ชิด คลานตามกันมาทั้งสิ้น ปัจจุบันก็ไม่ค่อยได้พบเจอกันละครับต่างคนก็ต่างมีหน้าที่ภาระกิจการงาน บ้างก็แต่งงานมีครอบครัวย้ายกันไปอยู่ที่อื่นบ้าง โอกาสดีๆวันสำคัญๆก็มาเจอกันทีนึง ส่วนใหญ่ก็ไม่พ้นสังสรรกันครับ แฮะๆ

จนผ่านพ้นวัยเรียนก็เริ่มเข้าโรงเรียนวัดใกล้ๆบ้านนะครับ ในเขตอ.สันกำแพง จ.เชียงใหม่ ก็เป็นเด็กที่ไม่ค่อยเล่นอะไรเหมือนเด็กทั่วๆไปครับ ผมเองจะชอบประดิษฐ์ของมาเล่นเอง นั่งวาดรูปถ้าอยู่ที่บ้านอะครับในบางเวลาอาจจะเป็นเพราะว่าถูกซึมซับพฤติกรรมมาจากอาชีพของคนในครอบครัว คนในครอบครัว จะมีอาชีพทางด้านงานหัตถศิลป์กันหมดเลย พ่อ ลุง อา น้า ทุกคนเป็นช่างแกะสลักไม้กันหมด

ผมเองเห็นทุกคนมาตั้งแต่เด็กๆแ้ล้ว เลยมีความชอบทางด้านงานสร้างสรรค์เหล่านั้นมาตั้งแต่ยังเล็กๆ จนเข้าศึกษาเล่าเรียนในขั้นสูงขึ้นมาในระดับ ปวช.ผมได้ศึกษามาทางช่างครับ จนจบแล้วศึกษาต่อในระดับ ปวส.เรียนได้ 3 เดือนกว่าๆครับ ช่วงนั้นยอมรับว่าเป็นจุดเปลี่ยนอยู่พอสมควร เป็นช่วงของทางเลือกครับผมตอบคำถามกับตัวเองอยู่นานว่า เราต้องการ ทำอะไรกันแน่ สิ่งที่เราเป็นอยู่ทุกวันนั้นมันไม่ใช่ตัวเรานี่ไม่มีตัวตนของเราในแบบนั้น เลยตัดสินใจเดินลุกออกจากที่นั่งในห้องเรียนแล้วเดินออกมาจากที่ตรงนั้น และวันนั้นเองจึงเป็นเหมือน ก้าวแรก ของผมซึ่งได้มาทางที่ตัวเองรักมากที่สุดแล้ว นั่นคือ "ศิลปะ"

ผมมีความสุขมากๆครับเรียนจบมาทางด้านการออกแบบ จากรั้ว สวนดุสิต(มหาวิทยาลัยที่มีร้านขายเบเกอรี่เป็นของตัวเอง อร่อยมากๆครับ ผมแนะนำ) แฮะๆ หลังจากเรียนจบก็ได้ทำงานในสายงานที่ชอบมากๆครับ ผมได้เจอคนหลายๆคนที่มีความคิดคล้ายคลึงกัน ผมได้ทำงานกับคนที่เป็นมืออาชีพ ระดับประเทศ บางคนเป็นมืออาชีพ ระดับอาเซียนด้วยซํ้าไป ก็เก็บเกี่ยวประสบการณ์มาพอสมควร

จนวันนึงต้องมีเหตุให้ต้องกลับมาที่บ้านเกิด เพราะกลับมาดูแล แม่ ที่ไม่สบายครับ หลังจากนั้นก็ทำงานทางด้านออกแบบมาเรื่อย หลากหลายงานครับ จนมาถึงวันนี้ผมได้ตัดสินใจมาเรียนวิชาชีพครู หวังไว้เหมือนกันครับว่า ความรู้ ประสบการณ์ ทั้งหมดของผมจะเป็นประโยชน์กับคนรุ่นหลังๆได้ เมื่อสำเร็จการศึกษาหลักสูตรนี้ไป ตั้งใจไว้เสมอ ครับ ว่าจะทำหน้าที่ของ คนที่เป็น "ครู" ให้ดีที่สุด

ท้ายที่สุดนี้ขอบคุณครับ ทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านบทความ ความเป็นตัวผมบางอย่างได้ถูกเปิดเผยที่นี่แล้วเป็นที่แรก ยินดีครับ ที่จะแลกเปลี่ยนความรู้กัน

ขอบคุณเป๋นคำเมืองกันหน่อย ขอบคุณจั๊ดนักครับ..........

เขียนใน GotoKnow โดย ศิลป์"สติ"
ใน ในหนทางของ ความเป็นครู ต้องยึดมั่นและศรัทธา

คำสำคัญ (Tags): #ทรงพล ตานัน#พรุ่งนี้ก็สายเสียแล้ว#ศิลป์ สติ#พิฆเนศศรัทธา

หมายเลขบันทึก: 350851เขียนเมื่อ 10 เมษายน 2010 20:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:44 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน