ใครทำให้เศรษฐกิจไทยพัง ?
คำถามนี้คงอยู่ในใจคนหลายๆคน บางคนก็โทษคนนั้น โทษคนนี้ บางคนโทษไกลไปถึงอเมริกา หลายคนกลายร่างจากคนเป็นแพะ ทุกคนเอาแต่มองออกไปข้างนอก โดยที่ไม่มีใครมองกระจก หรือมองย้อนเข้าไปในตัวของเรา ว่าก่อนที่ร่างกายมันจะเน่าเฟะอย่างนี้ มันเริ่มจากเซลล์เล็กๆในตัวเรา อาจเพียงแค่ 1 จุด สุดท้ายก็ลามไปจนทั่วแถมยังโดนเชื้อโรคร้ายมาทำให้ติดเชื้อกันเข้าไปอีก
เศรษฐกิจเรามันย่ำแย่ตั้งแต่ที่เราส่วนใหญ่ ไม่รู้จักใช้เงินนั่นเอง เราลืมกันไปแล้วว่าจริงๆแล้วเงินมันเป็นเพียงแค่ตัวกลางในการแลกเปลี่ยนเท่านั้น การงอกเงยควรจะมาจากการผลิต ไม่ใช่การค้าเงิน การกำหนดค่าpresent valueของเงินจากฝีมือมนุษย์ ก่อให้มนุษย์หัวใสเกิดแนวความคิดในการเพิ่มมูลค่าเงิน โดยไม่ต้องรอเวลา แค่เข้าไปนั่งในตลาดหุ้น 1 วัน ฟันกำไรเป็นล้าน นึกอยากจะใช้เงินล่วงหน้าก็แค่รูดแผ่นพลาสติกปื้ดเดียว ในขณะที่ชาวนา ชาวสวน ชาวไร่ ต่อให้มีเงินแค่ไหนก็ต้องรอเวลา 4 เดือนจึงจะได้ผลตอบแทน โดยไม่สามารถบังคับความเป็นจริงแห่งธรรมชาติของการเติบโตได้ นับวันมนุษย์ยิ่งทำตัวอยู่เหนือธรรมชาติมากขึ้นไปทุกที ถึงเวลาธรรมชาติเอาคืนบ้าง อย่ามาร้องโอดครวญก็แล้วกัน......
การฝืนธรรมชาติของมนุษย์โยงใยไปถึงความต้องการอันไม่มีที่สิ้นสุด การนำแรงงานของสัตว์มาใช้ประโยชน์ ก็ไม่เพียงพอสำหรับมนุษย์ เราเริ่มมีรถไถนา รถเก๋ง คันที่ 1 คันที่ 2 คันที่ 3 ไปเรื่อยๆ รุ่นไหนใหม่มาเราก็เอาคันเก่าไปแลกใหม่ เจ้าของธุรกิจ "ใจดี"ยินยอมให้จ่ายเงินดาวน์เพียงไม่กี่บาท หรือไม่ต้องดาวน์หากนำรถคันเก่ามาแลก ยอดขายรถถล่มทลาย เจ้าของบริษัท"ดีใจ" สั่งผลิตรถเพิ่มอีก 2 เท่า ถึงเวลา หมดเงินไม่มีเงินส่งค่างวด บริษัทไฟแนนซ์ไม่รู้จะเอารถไปกองตรงไหน เจ๊งหนีไปหลายราย บริษัทผลิตรถก็เจ๊ง คนซื้อรถก็เจ๊งไม่มีเงินเติมนำมัน เพราะค่าน้ำมันพุ่งกระฉูดสวนทางกับค่าเงินดอลล่าร์ ที่ไอ้กันมันบ้านึกอยากจะผลิตเท่าไหร่ ก็ผลิตได้โดยไม่ต้องใช้เงินสำรอง มันคงคิดว่ามันเป็นมหาอำนาจเสียเต็มประดา แต่จริงๆแล้วเราเอาตัวไปผูกติดกะเขาเอง ขืนเป็นแบบนี้อีกหน่อยทรัพยากรบ้านเราคงขายให้เขาหมดประเทศ
มาลองคิดดูให้ดีหากเรายืนยันไม่ยอมขายอะไรให้เขา ต่อให้พิมพ์เงินมาเป็นหีบ ก็ซื้อไม่ได้ อย่าไปหวังเงินสำรองต่างประเทศกันนักเลย ทรัพยากรบ้านเรามีค่ากว่าเยอะแยะ หากเขาอ้อนวอนซื้อ แต่เราไม่ยอมขาย ที่นี้หล่ะจะรู้.....ว่าใครเป็นมหาอำนาจตัวจริง........
สวัสดีค่ะ
หนูมาขอบคุณที่ไปให้กำลังใจ อ่านบันทึกของหนูค่ะ
หนูจะมาเยี่ยมบ่อย ๆนะคะ