ประสบการณ์ดีๆ ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ได้ทรงรับสั่งให้กำลังใจในการทำงาน
องคมนตรี สุเมธ ตันติเวชกุล ท่านได้เล่าให้ฟังว่า "ตอนนั้นผมกำลังทำงานอยู่ในสภาพจิตใจที่แย่มาก มันไม่มีกำลังใจจะทำอะไร ท้อแท้กับงานมาก ไม่มีใครเข้าใจ เหมือนทำดีแต่ไม่ดี"
ในหลวงท่านทรงเสด็จมาพอดี และท่านได้เห็นสีหน้าผมไม่สู้จะดี ท่านได้สอบถาม จนได้ความว่า
ผมกำลังท้อแท้กับงาน
ท่านจึงได้ตั้งคำถาม และรับสั่งว่า
ท่านสุเมธเคยขายเศษเหล็กไหม
เศษเหล็กเหล่านั้นเวลาขาย คุณค่ามันต่ำมาก คงได้เงินมาไม่กี่บาท
แล้วถ้าเราเอาเศษเหล็กเหล่านั้นมาหลอมรวมกันเป็นแท่ง เวลาหลอมนี่ เหล็กมันคงรู้สึกร้อนมาก
พอหลอมเสร็จเรานำมาทำเป็นดาบ คงต้องนำมาตีให้แบนอีก เวลาตี ก็ต้องคอยเอาไปเผาด้วย
ต้องตีไป เผาไป อยู่หลายรอบกว่าจะเป็นรูป เป็นร่างดาบอย่างที่เราต้องการ
ต้องผ่านการเจ็บปวด ความร้อนอยู่นาน แถมเมื่อเสร็จแล้ว
ถ้าจะให้สวยงามดังใจ ก็ต้องนำไปแกะสลักลวดลาย เวลาที่แกะลวดลายก็ต้องใช้ของแข็ง มีคมมาตีให้เป็นลวดลายอีก แต่เมื่อเสร็จเป็นดาบที่งดงาม......ก็จะมีคุณค่าที่สูงมาก เทียบกับเศษเหล็ก คงจะต่างกับลิบลับ
จะเห็นว่า กว่าที่เศษเหล็ก ไม่มีคุณค่ามากนัก จะกลายเป็นดาบที่งดงามนั้น ต้องผ่านอุปสรรคมามากมาย ทั้งความเจ็บปวดต่างๆ กว่าจะประสบความสำเร็จ
ดังนั้น ขอจงจำไว้อย่างหนึ่งว่า
“ใครไม่เคยถูกตี ถูกทุบ เจอเรื่องเลวร้ายในชีวิตมาเลยนั้น
จงอย่าได้หาญคิดทำการใหญ่”
ดีจัง