สื่อรักจากบทกลอน-(04)

   ของเดิมมีอยู่ครับ สนใจย้อนกลับไปดูได้ที่ ...

• สื่อรักจากบทกลอน-(01)
• สื่อรักจากบทกลอน-(02)
• สื่อรักจากบทกลอน-(03)

     ตอนที่ 4 นี้ เป็นบทกลอนที่ผมไปวางไว้ก่อน ที่ pantip.com ว่าด้วยเรื่องของชีวิตคนเราที่บางทีเหมือนงูพิษ ที่เผลอเมื่อไรก็ ขบกัด ตัวเราเองซึ่ง สมมติกันว่า เป็นเจ้าของชีวิตนั่นแหละ ผมก็โดนมาไม่น้อย ...

ผมเริ่มว่า ...
                    เปรียบชีวิต  ดั่งงูพิษ  คิดดูเถิด
              เราเลี้ยงดู  มาแต่เกิด  ก็นานหลาย
              ประคบประหงม  ไม่เคยยั้ง  ทั้งใจกาย
              เอาใจใส่  ไม่เคยให้  ต้องหมองมัว

                     แล้วอยู่มา  เป็นอะไร ไปหรือเจ้า
              ยิ่งนานวัน  กลับทำเรา  ให้เวียนหัว
              กัดเจ้าของ  แล้วหรือเจ้า  ช่างเมามัว
              ช่างไม่รู้   ดีชั่ว  หนอชีวี /.

                จากคุณ : Handyman - 16 พ.ย.43

    วันเดียวกัน พี่ชายที่แสนดี ของผมก็ไปต่อความ เตือนสติไว้ดังนี้ ..

                     เปรียบชีวิต เหมือนงูพิษ หากคิดได้
               ต้องปล่อยไป เพราะทำให้ เราผิดหวัง
               ต่อไปนี้ ตัวเรา ต้องระวัง
               ไม่พลาดพลั้ง และจะได้ ไม่เลี้ยงงู  
  
                จากคุณ : Augustman - 16 พ.ย.43

[ชายขอบ]

     ขอบคุณอาจารย์ที่นำมาสอนและเตือนสติครับ หลายครั้งเหมือนกัน ที่โดนงูพิษกัดชีวิตตนเอง แต่ใช้ความพอดี และพอเพียง ต้านพิษเอา ผมสังเกตว่าจะโดนกัดตอนที่ผมเผลอใจลืมความพอดี และความพอเพียงของชีวิตครับ

[Vij]

ตามมาจนเจอบทกลอนคุณครู "Handy" จนได้ มาช้าไปหน่อยเพราะยึดสุภาษิตไทยที่ว่า "ช้า ๆ ได้พร้าสองเล่มงาม"

"จิตใจ" ที่ไหวติงเป็นงูพิษที่ร้ายที่สุด
กัดกล่อนบั่นทอนชีวิตได้เจ็บเป็นหนักหนา
หากแค่ควบคุมจิตใจให้มั่นคง
ก็จะไม่บาดเจ็บเพราะพิษงู...
เจ็บหรือไม่เจ็บ...ทุกอย่างอยู่ที่จิตและใจเราเอง

เคารพและคิดถึงเสมอค่ะ

 

[Handy]

ขอบคุณมากครับ .. ทั้งคุณน้อง ชายขอบ  และคุณ Vij มาขอบคุณช้าหน่อย  แต่ก็มานะ