Next stationผู้พิการ:คิดถึงชมัด!
ด้วยความร้อนระอุของสภาพอากาศกลางเดือนมีนาคมปีนี้
ฉันและทีมงานพากันเดินลัดเลาะตามซอกซอยในหมู่บ้าน
โดยมีอสม.ผู้เชี่ยวชาญกับพื้นที่ พาเดินลัดเลาะ เข้าซอยโน้น ออกบ้านนี้
วันนี้ น้องเล็ก พยาบาลวิชาชีพ จาก สอ.หนองผักบุ้ง หอบหิ้วกล่องเครื่องมือ
อุปกรณ์คัดกรองความเสี่ยง ทั้งเครื่องวัดความดัน ชุดเจาะเลือดตรวจน้ำตาล
สายวัดเอว family folder และอะไรอีกจิปาถะ มาพร้อมด้วย
ไหนๆ จะเยี่ยมบ้านทั้งที ก็ทำให้ครบวงจร
หมอบ้านนอก งานเพียบ อย่างเราๆ คงหาโอกาสมาพบชาวบ้านไม่ง่ายนัก
ลำพังนั่งรักษาที่ สอ. ก็แทบไม่มีเวลาพักอยู่แล้ว
การจัดสรรเวลาเยี่ยมบ้านให้สมดุลย์ จึงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับหมออนามัย
เยี่ยมบ้าน ให้สุขศึกษา ไต่ถามทุกข์สุข ให้กำลังใจ
อ้อน ปลอบ ขู่ เป็นกลยุทธ์ทุกวิถีทาง
ที่พวกเราต้องดึงมาใช้ในแต่ละสถานการณ์
ให้เหมาะกับคนไข้แต่ละคน เลือกเอาเนอะ
นักศึกษาจากวิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร
ติดตามมาเรียนรู้การทำงานในพื้นที่อย่างมีความสุข
เดาเอาเองนะ เพราะช่วงเวลาที่ทำงานกัน
น้องๆ สนุกสนาน และใส่ใจเรียนรู้เพิ่มเติม ทั้งร้อนและหิว 
คุณลุงคุณป้าบางบ้าน ก็หากล้วย หาน้ำมารับรอง
ถึงจะเหนื่อยเพียงใด จึงไม่หน่ายที่จะทำ
เดินผ่านดอกไม้งามๆ ก็อดจะไปแอ็คชั่น ให้หายเหนื่อยมิได้
คลายเครียดกันไปนะพี่น้อง
ดอกไม้นะงามแต่คนชักจะงอม
มาถึงบ้านสุดท้าย ที่เราเคยมาเยี่ยมเมื่อหกเดือนก่อน
"พี่ชมัด" เป็นคนไข้โปลิโอ ที่มีความสามารถทางช่าง
ถึงจะเดินไปใหนมาใหนไม่ได้
แต่ก็มีฝีมือในการซ่อมจักรยาน
เมื่อวัยแก่ตัวลง สุขภาพที่เคยแข็งแรง ก็อ่อนแอลง
แถมมีอาการความดันโลหิตสูง และปวดตามกระดูกและข้อ
ครั้งแรกที่พวกเรามาบ้านนี้ พี่ชมัดมีอาการปวดข้อเข่า
และอยากรู้สาเหตุ เพื่อจะได้รักษา แต่ด้วยความลำบาก
ไม่มีปัญญาจะเดินทางไปใหนมาใหนลำพัง ก็หมดหวังที่จะรักษาตัว
ครั้งนั้นเราปรึกษากันว่า น่าจะพาพี่ชมัดไปพบแพทย์สักครั้ง
เพื่อวินิจฉัยอาการ และรักษาอย่างถูกวิธี
จนบัดนี้ ล่วงเลยไปถึงหกเดือน คิวของพี่ชมัดยังมาไม่ถึงสักที
มาวันนี้ พอเดินเข้าไปถึงหน้าบ้าน คำแรกที่ได้ยิน
"ผมรอหมออยู่นะครับ รอว่าเมื่อไรจะกลับมาหาผมสักที "
น้ำเสียงพี่ชมัดตัดพ้อ แต่ก็แสดงสีหน้าดีใจ ที่เห็นหน้าพวกเรา
รู้สึกละอายใจจัง แต่ก็บอกเหตุผลให้เข้าใจ
คนไข้ทุกคนมีปัญหา และต้องได้รับบริการ
เราเองก็ต้องจัดสรรเวลา จัดสรรคิวในการดูแล
ครั้งนี้ก่อนกลับ ฉันได้บอกกับพี่ชมัดอีกครั้งว่า
ไม่เกินสัปดาห์หน้า พี่ชมัดจะมีรถมารับไปโรงพยาบาล
หรืออาจให้แพทย์มาพบที่บ้าน คราวนี้จะไม่ให้รอนานอีกแล้วนะคะ
จริงๆ ก็ยังคิดถึงอยู่ แต่ที่หนักกว่าพี่ชมัดรอคิวอีกเยอะ
เฮ้อ! รอนานชมัด
ความเห็น (11)
จองงงงงงงงงงงงงงงงงอิอิ
พี่จ๊ะจ๋า คะ
ชมัด รอนาน
รอนาน นะ ชมัด อิอิ
สุดยอด ชมัด ค่ะ คุณน้อง
ถึงว่า วันนี้แอบเห็นน้องนักศึกษากินกล้วยกันอย่างอร่อย
งานหนักจัง อิอิ
รักษาสุขภาพบ้างเด้อ ดูผอมไปนะ
- สวัสดีค่ะ
- งาน HA forum บุษราและพี่ jaja ไม่ได้เจอกัน เสียดายจังเลย โอกาสอย่างนี้ไม่ได้มีบ่อย ๆ ได้ข่าวว่าอยู่ห้องเดียวกันซะด้วย แต่ไม่เคยเห็นตัวจริงก็เลยจำไม่ได้ โอกาสหน้าจะไม่ให้พลาดอีกแล้วค่ะ
- รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะเป็นห่วงค่ะ
* ขอบคุณ คุณบุษรานะคะที่แวะมาทักทาย
* ภาพสวยจังเลย...อยากไปเที่ยวชุมพรบ้างจัง
* แต่ขาดคนพาเที่ยว...
* แล้วจะแวะมาอ่านบันทึกดีดีนะคะ
ขอบคุณ Dr. Door ค่ะ
ที่แวะมาทักทายด้วยความเป็นห่วง
กรุณารายงานตัวด้วยนะคะ
จะได้ขอบคุณถูกคน ^^
จาบอกด้วยว่า ตอนนี้น้ำหนักขึ้นมา 5 กิโลแล้วนะ
ทำไมบอกว่าผอมลงอ่ะ
สงสัยเทียบกับตอนอยู่ ม. 6 (555)
คงจะเป็นแก่ลงมากกว่าค่ะ
